Lífið er ástarsaga

Ég held að við hugsum alltof lítið um það hversu mikil gjöf lífið sjálft er og ég held að við áttum okkur stundum ekki á því að við erum að skrifa okkar eigin ástarsögu dag hvern.

Þau innihaldsefni sem við þurfum ef við ætlum að hafa söguna okkar fallega og þess virði að hún sé lesin af okkur og öðrum eru all mörg og hér eru nokkur þeirra;

Sjálfsást: Þegar ég tala um sjálfsást þá er hún langt frá því að vera eigingirni eins og sumum finnst þetta orð þýða. Heilbrigð sjálfsást er hins vegar þannig að við hugsum um okkur og reynum að vera eins heilbrigð til anda sálar og líkama eins og hægt er.

Sjálfsástin speglast líka í hreinlæti, fæðuvali, umhugsun um útlit okkar og framkomu gagnvart náunga okkar. Sjálfsástin veit einnig að til að spegla hana þurfum við dass af sjálfsmildi og klappi á öxl þegar við höfum ekki náð að birta okkar bestu hugmynd um okkur sjálf.

Sjálfsástin er forsenda þess að geta elskað aðra, því að ef við getum ekki elskað okkur og það líf sem við lifum þá erum við ekki fær um að gefa heilbrigða ást til umhverfis okkar. Við getum ekki gefið það sem við eigum ekki heilt í brjósti okkar.

Sjálfsástin er samningur um heilbrigði og kærleika á milli þín og lífsins - þín eigin ástarsaga, þinn samningur við þig.

Virðing:

Þegar við höfum gert okkur fulla grein fyrir því að lífið er gjöf sem ber að hámarka virðið á þá munum við bera annarskonar virðingu fyrir því. Virðingu sem fyllir brjóst okkar og við gerum okkur grein fyrir því að þetta örfína efni sem lífið er búið til úr þarf umhyggju og alúð. Það felur í sér að við látum ekki aðra koma illa fram við okkur og við gerum það heldur ekki sjálf. Við lifum í þakklæti og stöðugri umhyggju fyrir okkur, náttúrunni og lífinu í heild. Við samþykkjum og virðum okkur sama á hvaða stað við erum í lífinu og við fyrirgefum okkur sjálfum fyrir okkar mannlegheit og mistök.

Tryggð/ábyrgð:

Við berum ábyrgðina sem felst í frelsinu og við sköpum okkur og líf okkar upp á nýtt hvern dag. Við berum ábyrgð á líðan okkar og þar með hugsunum okkar(innra sjálfstal)og tíðninni sem við gefum út í umhverfi okkar.

Við yfirgefum okkur ekki og flýjum í heim fíknar af einhverju tagi heldur erum til staðar í okkar eigin lífi og berum ábyrgð á tilfinningum okkar hverju sinni. Þannig sýnum við okkur sjálfum og lífinu tryggð okkar. Við berum samfélagslega ábyrgð gagnvart fjölskyldu okkar, náunga okkar ásamt jörðinni allri og umgöngumst allt með kærleikann að vopni.

Markasetningu;

Við setjum mörk fyrir líf okkar og framkomu þeirra sem við erum í umgengni við. Við leyfum ekki ofbeldi gagnvart okkur og við þurfum ekki að segja já þegar við meinum nei. Við setjum mörk gagnvart orðum og athöfnum sem ekki eru virðingaverð og eða falleg og við neitum að verða fórnarlömb, en förum þess í stað í sigurvegarann því það að setja okkur sjálfum og öðrum mörk sem vernda okkur gegn ofbeldi og niðurbroti á virði okkar. 

Við virðum draumasýnir okkar;

Við virðum drauma okkar því að þeir segja til um það hvernig lífi við viljum lifa. Draumarnir geta einnig aðstoðað okkur við að ná þeim árangri sem við viljum sjá raunbirtast.
Allt sem þú hefur núna var einhverntíman draumur þinn með einhverjum hætti (líttu bara á líf þitt)hvort sem sá draumur hefur orðið þér til góðs eða ills og skapaðu nýtt ef þú ert ekki ánægður með árangurinn.

Við erum máttugir skaparar og orð okkar og draumsýnir eru töfrasprotarnir okkar ásamt framkvæmdinni og þeim skrefum sem taka þarf í áttina að því að sjá draumana rætast. Just do it sagði Nike og ég endurtek það bara hér - just do it og náðu í það líf sem þú raunverulega vilt lifa. 

Að standa með sér;

Við skulum virða viðhorf okkar, gildi og skoðanir og láta engan gera lítið úr þeim því að saman mynda þessi atriði persónugerð okkar. Dettum þó ekki í þann pytt að halda að okkar skoðun sé sannleikurinn allur því að skoðun er einungis sprottin frá okkur sjálfum og því hvernig við sjáum og upplifum heiminn. Það að standa með sér þýðir að við látum ekki breyta okkur í þágu populisma né förum í meðvirkni með þeim sem vilja stjórna skoðunum okkar lífi og líðan. Stöndum með okkur alla leið ef hjarta okkar hefur talað okkar innsta sannleika.

(Sem þarf ekki að vera sannleikur annarra)

Að efla okkur til dáða og fræðslu;

Við ættum að vera okkar tryggustu klappstýrur og hvetja okkur á stundum þar sem reynir á hugrekki okkar og seiglu. Þegar við stöndum upp sterkari eftir mistök og erfiðleika lífsins þá er það því að þakka að við höfum lært að elska okkur án sífelldra skilyrða fyrir þeirri ást. Það gerist ekki án meðvitundar og því að vaxa til þekkingar og kærleika ásamt því að það krefst ferðalags fiðrildisins út úr púpunni. Þegar við höfum komist til þekkingar á okkur þá kviknar oft aukinn áhugi okkar á því að fræðast um tilveruna í heild sinni og með því að fræðast opnast möguleiki okkar til skilnings á mismunandi menningu,skoðunum og lífsvegi manna og það getur leitt okkur til vegs friðar og umburðarlyndis, og það að mínu mati er sú leið sem okkur var ætlað að feta þar til að við höfum skapað himnaríki í okkur sjálfum og heiminum öllum.

 

Að lokum;

Að vaxa upp til ástar á okkur, náttúrunni og lífinu myndar þannig grunn að því að við getum heilað heiminn fyrir komandi kynslóðir og það er heldur betur verðugt verkefni.

þar til næst elskurnar,

Xoxo

ykkar Linda

Linda Baldvinsdóttir

Lífsþjálfi/Samskiptaráðgjafi

[e-mail]

Hvað fær okkur til að sýna ókurteisi á netinu?

"Kurteisi er samskiptaform sem auðveldar tjáskipti milli tveggja eða fleiri einstaklinga"

Þannig er orðið kurteisi útskýrt á Wikipedia. En orðið kurteisi er upphaflega notað um þá sem kunnu sig innan hirðar konungs og taldir voru hæfir til að umgangast tignarmenn vegna góðrar og fallegrar framkomu.

Í ljósi umræðunnar að undanförnu um kommentakerfin og ljótleikann sem finna má þar, finnst mér mál til komið að við tökum upp kennslu fyrir komandi kynslóðir hvað varðar virðingaverða framkomu og hvernig við högum orðum okkar á samfélagsmiðlum og í raun alls staðar.

Tengdasonur minn lærði afar fallega framkomu í uppeldi sínu sem fram fór bæði á Englandi og í Portúgal, og hann innleiddi hjá barnabarninu mínu ýmsa kurteisissiði þegar hann kom inn í fjölskylduna. Siði eins og þann að þar sem ég er elst í fjölskyldunni þá þjónar unglingurinn mér og tekur diskinn minn frá mér þegar ég er búin að borða í matarboðum, og hann sér um að mig vanti ekki vatn né neitt annað á meðan á máltíðinni stendur. Hann leggur á borð og tekur af borðum fyrir foreldra sína og sýnir fallega framkomu á flestan hátt. Hann kann einnig að halda rétt á hnífapörum sama hvort hann snæðir í koti eða höll.

Þessi ungi maður var t.d verðlaunaður þegar hann hætti í barnaskólanum fyrir það að hafa innleitt kurteisi á meðal félaga sinna þar. Á þessu má sjá hversu mikilvægt það er að við hugum að þessum málum, því að ef sú kurteisi sem hann sýndi í orðum og gjörðum er eitthvað sem er eftirtektarvert þá erum við ekki á góðum stað, þetta á að vera sjálfsögð þekking að mínu mati en ekki eftirtektarverð vegna þess hversu sjaldgæf hún er.

Í dag finnst mér einhvernvegin eins og við séum mörg hver búin að týna niður kunnáttu okkar í kurteisi gagnvart hvort öðru því miður. Ókurteisi leiðir alltaf til óeiningar og ófriðar og ekkert gott ávinnst með henni frekar en annarstaðar þar sem hatur og ljót framkoma ríkir. Í raun er ókurteisin bara smækkuð birtingamynd af þeirri óeiningu og hatri sem við sjáum í mun alvarlegri alþjóðamynd okkar í dag.

 

Merkilegt nokk er til hugtak um þessa ókurteisi sem við sýnum á samfélagsmiðlunum og nefnist það hugtak "hömlunaráhrif á netinu" eða "minnkun eða brotthvarf félagslegra takmarkana" Sem segir okkur að kannski annars ágætis menn eru að taka þátt í árásagjarnri hegðun á netinu þó að þeir hegði sér eins og lúpur dags daglega. 

 

L. Gordon Brewer, Jr., MEd, LMFT forseti og stofnandi Kingsport Counseling Associates segir "að þeir sem taki helst þátt í illgjörnum ummælum séu bara einstaklingar sem eru illgjarnir að eðlisfari og að þeir noti ljót orð einungis vegna þess að þeir vita að þau særa," segir Brewer. "Þessi hegðun stafar víst oft af óöryggi og einhvern veginn gerir illmælgin það að verkum að þessir aðilar finna sig öruggari í sjálfum sér segir hann einnig." (Hljómar eins og narsismi fyrir mér)

 

Eins segir Brewer að sá sem er svona opinskátt meiðandi á netinu finni líklega til óheilbrigðrar sælutilfinningar þegar hann "sigrar" og nær að særa fólk.

Eins finna þessir aðilar að hans sögn oft fyrir því að vera við stjórn og að hafa völd í stað vanmáttartilfinningu þeirri sem litar oft líf þeirra. 

 

Auðvitað getum við öll misst okkur annað slagið og orðið reið, en þessi ljótu orð sem við notum um persónur á miðlunum eru gengin allt of langt að mínu mati og eru til stór skammar þeim sem þau nota. 

 

Ég man að fyrir nokkrum árum vorum við öll að setja á fésbókina myndir af okkur þegar við vorum lítil, saklaus og brosandi framan í heiminn í okkar sparifötum og allt gott um það að segja. En ósköp væri nú gaman að sjá að við sem fullorðin erum færum aftur inn í sakleysi okkar og innri spariklæðnað og sýndum hvert öðru kurteisi, virðingu og hjartahlýju alla daga hér á samskiptamiðlunum og í lífinu sjálfu.

 

Það væri einnig dásamlegt ef við værum að vinna að okkar baráttumálum með virðingu fyrir þeim sem eru kannski ekki sammála okkur og hættum að níða niður einstaklinga og meiða þá með ljótum særandi orðum (skoðunum á persónu þeirra)og eða leita jafnvel að sök hjá heilu ættunum til að réttlæta innibyrgða reiði okkar og vonbrigði með þau málefni sem eru til umfjöllunar hverju sinni.

 

Lífið væri svo miklu auðveldara og fallegra ef við færum í málefnalega gagnrýni og umbótavinnu og settum krafta okkar í það í stað þess að eyða þeim í andstyggilegheitin. 

 

Áskorun til okkar allra: Förum nú inn á við og tékkum á því hvort að talsmáti okkar og framkoma hæfi þeim persónuleika sem við viljum vera, og sýnum síðan í orðum og gjörðum þá fyrirmynd sem við viljum vera fyrir börnin okkar og barnabörn. 

 

Hvaða framkomu viljum við annars kenna þeim og hvaða orð viljum við að þau segi um og við aðra?

 

 

Verum bara kurteis elskurnar, eðal og ekta allt árið en ekki bara á sunnudögum - við erum nefnilega svo gasalega flott þannig.

 

xoxo

Ykkar Linda

 

Linda Baldvinsdóttir 

Lífsþjálfi/samskiptaráðgjafi

 

[e-mail]

 

 

 

Eru græn flögg í þínu sambandi?

 

Ég rakst á grein um daginn þar sem talað var um grænu flöggin sem við ættum að vera að leita að þegar við hittum nýtt tilvonandi viðhengi (maka) sem passa á inn í líf okkar og mér fannst þetta svolítið sniðugt sérstaklega í ljósi þess að ég hef skrifað þó nokkra pistla um rauðu flöggin  Sjá hér en ekki þau grænu þar til nú að ég ætla að bæta úr því.

Grænu flöggin eru semsagt þau atriði sem við ættum að leita að í fari tilvonandi viðhengis ef við viljum að sambandið eigi sér langa lífdaga og ef við erum heilshugar í makaleit okkar, því að þessi grænu flögg tengjast gjarnan góðum gildum sem eru djúpt grafin í undirmeðvitund viðkomandi.

"Lík börn leika best" er gamalt íslenskt máltæki sem líklega á sér rætur í þeirri hugmyndafræði að ef lífsgildi okkar fara illa saman þá verður leiðin heldur grýtt  og margar hindranir sem þarf að yfirstíga. Þó er ekkert endilega allt ómögulegt við það að aðilar séu ólíkir ef þeir bæta hvorn annan upp og þróast saman í sambandinu til góðs fyrir báða aðila.

Svo við ættum kannski ekki að gleyma okkur alveg í exelskjalinu og gömlum málsháttum heldur gefa rómantíkinni og öllum þeim góðu tilfinningum og boðefnum sem þar fá að blómstra sitt tækifæri. Það er nú einu sinni þannig að ef við erum ástfangin þá viljum við gjarnan gera breytingar í lífi okkar og færa ástinni fórnir af ýmsum toga, Tökum jafnvel upp venjur og siði sem okkur hefði líklega aldrei dottið til hugar að við yrðum ánægð með, þannig að þetta er eins og með dagatalið okkar -fyrir og eftir Krist -fyrir og eftir sambandið við.....

En hver eru svo þessi grænu flögg sem eru svo góð ef þau eru til staðar?

1 flagg. Samskipti eru góð og hafa gott flæði. Heiðarleiki og virk hlustun er til staðar ásamt því að þér finnist þú geta verið óheft/ur og frjáls og bara þú í þeim samskiptum. Að finna að þú getir tjáð tilfinningar þínar óhikað og að unnið sé sameiginlega í yfirvegun að því að lagfæra það sem uppá kemur er einnig sterkt grænt flagg. Eins og við vitum þá kemur alltaf upp ágreiningur jafnvel í bestu samböndunum og þá verður þessi nálgun mikilvægur þáttur í að leysa úr honum. 

2 flagg. Vinátta og traust er til staðar og að þú finnir að þú getur treyst aðilanum en efast ekki um orð hans og tilgang. Fullkomið traust byggist upp með tímanum þegar orð og gjörðir fara saman, en það er einnig fljótt að fara ef misbrestur verður á þessu tvennu.

3 flagg.  Virðing fyrir persónulegum mörkum, skoðunum og lífsviðhorfum hvors annars er til staðar ásamt virðingu fyrir persónueiginleikum hvors annars. Hæðni og virðingalaus framkoma eða orð gagnvart persónu þinni er aldrei í lagi. Þú getur farið í málefnið (hegðunina) en ekki manninn stendur einhverstaðar á góðum stað og það á við í nánum samskiptum jafnt sem annarstaðar.

4 flagg. Eitt mikilvægasta uppbyggingarefni sambanda er að vera til staðar í blíðu og stríðu, og það er sterkt grænt flagg ef samkennd og stuðningur er til staðar, því að ef að maki þinn peppar þig ekki upp og styður þegar vel eða illa gengur þá er klárt mál að sambandið er ekki á góðum stað.

Hinsvegar það að fá einlæga umhyggju, stuðning og hvatningu frá hugsanlegum maka segir mér að hann sé vel þess virði að halda í og ekki skemmir ef hann er fús til að bora í veggi, negla nagla eða fara út með ruslið (þetta er mjög mikilvægur punktur fyrir mig persónulega)😊

5 flagg. Lífsmarkmið eru sameiginleg, áhugamál og væntingar til lífsins einnig þó að auðvitað þurfi aðilarnir að eiga eitthvað áhugamál eða tíma útaf fyrir sig. Að stunda sameiginlegt áhugamál og vinna að markmiðum til framtíðar eflir nánd og tengsl og hvað er betra en það?

6 flagg. Það er auðvelt fyrir ykkur að finna málamiðlanir og segja fyrirgefðu þegar það á við, því að það er óhjákvæmilegt að komast hjá því að eitthvað komi uppá í samböndum þar sem tveir aðilar koma saman úr ólíkum áttum. Ef ágreiningur verður að rifrildi og eða litast af togstreitu þá erum við farin að tala um einhvern allt annan lit en grænan, og ættum að hugsa okkur vel um áður en lengra verður haldið með sambandið.

Græni liturinn er ágætis áttaviti fyrir okkur og hann er mjög mikilvægur þegar byggja á upp gott langlíft samband, en það er annar þáttur segir okkur kannski meira um möguleika sambandsins en allt annað þegar til lengri tíma er litið, en það eru lífsgildin okkar.

Hvað eru svo lífsgildi?

Í fyrsta lagi þá erum við að tala um svokölluð grunngildi, eða gildi eins og siðferði, trú og leiðir sem viðkomandi vill fara í lífinu (Heimsmyndin), eða með öðrum orðum þá erum við að tala um lífsstílinn sem við viljum hafa í lífi okkar og er rituð í grunnmyndina sem við búum okkur til af lífinu þegar það er orðið fullkomið (Trúarkerfi).

Þegar lífsgildin fara saman í parasambandi þá myndast ákveðinn sameiginlegur skilningur, samkennd og vinátta, og þau atriði ásamt trausti og vellíðan mynda það öryggi sem við leitum víst flest að.

Lífsgildi okkar má finna í viðhorfi okkar til allra þátta lífsins, og er mikilvægt að huga að því hvernig þau viðhorf okkar fara saman þegar við ætlum okkur í samband sem á að endast.

Hvernig við hugsum um fjármál og eignir, andleg málefni og líkamleg, heilsutengd efni og viðhorf til vímugjafanotkun eru t.d nokkur af þeim sem líta ber á, ásamt mörgum öðrum og fer allt eftir því hvaða lífsgildi skipta þig máli.

Ekki síst ættum við nú samt að skoða hvernig gildi við höfum þegar kemur að fjölskylduböndum. Viljum við vera í góðu sambandi við vini og fjölskyldu, viljum við bæði eignast börn og verða foreldrar og ef svo höfum við þá svipuð viðhorf til uppeldis barnanna?  Að hafa svipaða sýn hvað þetta varðar forðar okkur frá spennu í sambandinu og einmannakenndinni sem fólk talar um að fylgi þegar togstreitan verður til þess aðilarnir fjarlægast hvorn annan.

Að lokum þá er gott að vita afstöðu aðilanna til persónufrelsis í sambandinu og eins hvort að þeir séu tilbúnir til að styðja við atriði eins og menntun, trúarskoðanir og sjálfseflingu af ýmsum toga hjá báðum aðilum sambandsins.

Ef lífsgildin smella saman og atriði eins og slatti af kærleika, vináttu, daðri og ástríðu eru þar einnig til staðar, þá held ég að það sé komið grænt ljós á sambandsumleitanirnar, ég tala nú ekki um ef aðilinn uppyllir atriði exelskjalsins(grænu flöggin) og ef hann hefur til að bera sjarma og húmor – það er nefnilega svo gott að geta hlegið saman.

Að endingu þá má kannski segja að máltækið "Allt er vænt sem vel er grænt" eigi ágætlega við í þessum efnum og saman má byggja upp frá grænum flöggum og lífsgildum heimsmynd sem fegrar lífið og gefur því hamingju sína.

Eins og alltaf er ég bara einni tímapöntun í burtu elskurnar ef að þið þurfið á lífsþjálfun eða samskiptaráðgjöf að halda í þessum málum sem og öðrum.

Þar til næst elskurnar

Ykkar Linda

Linda Baldvinsdóttir Lífsþjálfi, samskiptaráðgjafi

[e-mail]

Gerum þetta ár betra

Um áramót lít ég til baka og skoða með sjálfri mér hvað ég hafi getað lært af árinu sem nú er horfið í aldanna skaut og eins lít ég fram á veginn og hugsa hvernig ég gæti bætt líf mitt og þá í leiðinni þeirra sem mér þykir vænt um.

Þetta ár hefur verið nokkuð lærdómsríkt fyrir mig persónulega þar sem ég hef þurft að viðurkenna mig að einhverju leiti sigraða vegna ónýtrar mjaðmakúlu sem tók frá mér töluvert af lífsgæðum mínum og orku. Það stendur þó allt til bóta þar sem ég fékk liðskipti í byrjun október, og verður þessi stelpa vonandi komin á fulla ferð með vorinu og fylgi ég líklega sólinni á norðurhjaranum hvað þau bataskref varðar, einn dag í einu, seiglan og þolinmæðin víst það eina sem í boði er.

Kannski hafa veikindi mín gert mig svartsýnni en áður en þó held ég ekki því að staðreyndirnar á heimsvísu tala sínu máli.

Heimurinn allur hefur mér fundist vera fárveikur og hálf lamaður af völdum náttúrunnar og stríðsátaka þetta ár og ill öfl virðast ráða örlögum allt of margra.

Efnahagskerfi þjóða sem byggja velsæld sína að hluta á því að framleiða hergögn sjá sér líklega ekki annað fært en að minnka birgðirnar öðru hvoru með tilheyrandi mannvonsku og siðleysi því sem þessar þjóðir virðast hafa að leiðarljósi. Tvískinnungur heimsins er alger. Við leitum leiða til að lækna sjúkdóma og græða sár á sama tíma og við erum að  myrða þúsundir barna og fullorðinna sem ættu að búa við frið. Vei þeim sem þessu valda segi ég og meina.

Að það skuli viðgangast á okkar tímum svo stuttu eftir seinni heimstyrjöldina með öllum sínum hörmungum og lærdómi er með ólíkindum, og sannar líklega það sem Albert Einstein sagði svo réttilega hér um árið eða „ það er tvennt sem er óumbreytanlegt, annað er alheimurinn sjálfur og hitt er heimska mannsins, en ég er ekki alveg sannfærður um hið fyrra“

Og það virðist vera svo að heimskir illgjarnir menn fá frið til að framkvæma ódæðisverk sín án truflunar frá heiminum sem er auðvitað til vansa fyrir okkur sem mannkyn!

Þó að náttúruöflin hafi sýnt vald sitt sem eru líklega ekkert annað en mótmæli móður jarðar yfir hegðun barna hennar þá hefur lítið verið hlustað á hana. Maðurinn virðist aldrei ætla að læra að hann er ekki við völd í alheimi og að það eru afleiðingar af framkvæmdum okkar, eins og sagan hefur svo sem sýnt okkur margsinnis og sýnir enn.

Illmælgi og stjórnunartilburðir lítilla hópa hafa verið áberandi hérlendis og erlendis og virðast þeir fá að vaða uppi þrátt fyrir að meirihlutinn sé algjörlega á öndverðum meiði, en þegir eins og ætíð í gegnum söguna. Öfgar eru aldrei til heilla og að þegja með þeim leiðir ekkert gott af sér.

Ég hef verið afar sátt og stolt af því að hafa fengið það hlutverk að vera kona, móðir og amma en nú er ég allt í einu orðin SÍS kona, leghafi og stórforeldri og það særir mig meira en margt annað.(þurfti að fletta upp merkingunni SÍS)  

Í mínum huga og vísindanna er það einfaldlega þannig að það eru tvö kyn, karl og kona en mér gæti ekki verið meira sama ef einhver upplifir sig með öðrum hætti og virði það algjörlega en heimta sömu virðingu á móti. Það að vera kvenkyn þýðir að við höfum leg og æxlunarfæri sem veitir okkur þau forréttindi að fá að ganga með og fæða af okkur framtíðarkynslóðirnar.

Það veit enginn nema sá sem reynt hefur hversu dásamlegt það er að heyra barnið sitt segja mamma í fyrsta sinn eftir allt erfiði meðgöngunnar, fæðingarinnar og brjóstagjafar. Og enn meiri verðlaun eru það að heyra kallað amma í fyrsta sinn frá afkomendum barna minna og ég mun aldrei samþykkja að litlir hópar sem hrópa hátt fái að breyta því með nokkrum hætti. Finnst ég reyndar beitt ofbeldi með því að ætla að fara að breyta þessu. En nóg um þetta,

Ég  hef alvarlegri áhyggjur af mínum afkomendum og lífi þeirra og lífsgæðum í heimi sem fer síversnandi en því hvað annað fólk vill kalla mig. Í heimi þar sem kærleikurinn virðist víkja fyrir illmælgi eyðileggingu og stjórnun að ég tali ekki um vaxandi ofbeldi og stríðsvá sem nú vofir yfir allri Evrópu, þar sem hið illa virðist fá að breiða úr sér og vaxa eins og arfi án þess að fátt sé að gert.

Ég las grein  Björns Hjálmarssonar, geðlæknis á barna- og unglingageðdeild Landspítala og fannst hann hafa margt af viti að segja og ef ég gæti gefið þessari grein nafn þá bæri hún nafnið „sundrung þorpsins“. Því að það tekur heilt þorp að ala upp barn.

Það er ekki eðlileg þróun að unglingarnir okkar séu í stórum stíl á þunglyndis og kvíðalyfjum og það er ekki eðlilegt fyrir börn að vera innan um ókunnuga allan daginn frá fyrstu mánuðum lífs þeirra. Ég fyllist hryggð þegar ég sé foreldra mótmæla skorti á leikskólaplássi fyrir eins árs börn sín (ég veit að því miður eiga þeir ekki annarra kosta völ í þeirri samfélagsgerð sem við búum við) en mikið þætti mér vænt um að sjá þess í stað að mótmælin sneru að því óréttlæti að börn þeirra séu sett innan um ókunnugt fólk og hávaðann sem fylgir leikskólum í 8 tíma á dag frá eins árs aldri!

Opnum augun, þetta er ekki í lagi!

Hvað erum við að gera börnunum, komandi kynslóð? Hver ætlar að taka upp hanskann fyrir ómálga börnin?

Börn eiga rétt á umönnun foreldra sinna og fjölskyldu á meðan þau eru að læra á lífið, og varla kostar það mikið meira en að halda uppi mönnuðum leikskólum að borga foreldrunum laun fyrir að ala börn sem fá þá að kynnast almennilegu heimilislífi og kærleiksríku umhverfi foreldra sinna.

Við lifum í neyslusamfélagi og verðleggjum líf okkar með inneign á bankabókum, steinsteypu, merkjavörum og öðru glingri en ekki samkvæmt því sem raunverulega skiptir flesta ef ekki alla menn mestu máli, eða umhyggja og samvera.

Á gamlárskvöldinu horfði ég á fjölskyldu mína sitja að gnægtaborði sem hæft hefði í konunglegri veislu og það gladdi mig óumræðanlega að sjá að þau voru öll glöð og hamingjusöm, og ég fann í hjarta mér að þetta væri það eina sem að lokum skiptir máli í lífinu. Stundir þar sem engan vantar við matarborðið, þar sem gleðin og samveran ríkir, og allt þetta smáa sem felst í fallegum samskiptunum. Virðing og samvinna, bros, gleði og kærleikur sem sýndur er með faðmlögum, orðum, hlustun, hjálpsemi og leik er líklega það fallegasta við mannlífið.

Hjarta mitt fylltist yfirflæðandi þakklæti og auðmýkt þar sem ég horfði yfir hópinn minn og sú tilfinning er dýrmætara en allt sem maðurinn getur framleitt eða keypt.

Svo sannarlega er þessi stund og þakklætið sem streymdi um æðar mínar þar eitthvað sem ég ætla að huga betur að á þessu nýja ári, og ég ætla sjaldnar að falla fyrir gylliboðum neyslusamfélagsins en einbeita mér að einingu í samskiptum.

Því miður er það þannig í heiminum í dag að einmannaleiki, kvíði og tilgangsleysi hefur vaxið óhugnanlega mikið samkvæmt öllum rannsóknum og verst er ástandið hjá gamla og unga fólkinu okkar og það er eitthvað sem við getum ekki horft framhjá. (upplausn þorpsins)

Á þessu nýja ári held ég að það væri ekki vitlaust að við færum að  spyrja okkur í alvöru að því hvernig við gætum mögulega lagfært þetta ástand sem við höfum skapað.

Það er nauðsynlegt að kafa svolítið og íhuga hvað við getum gert varðandi andlega heilsu barna okkar og hverju þarf að breyta í samfélaginu ef við höfum framtíð þeirra að leiðarljósi.

Hvernig getum við gefið ungum og gömlum tilgang í líf sitt?

Hvernig getum við útrýmt einmannaleikanum?

Hvernig getum við staðið betur saman sem fjölskylda, heild?

Hvernig getum við látið visku þeirra sem eldri eru ná eyrum ungdómsins?

Hvernig getum við bætt almenna líðan og hamingju heildarinnar?

Hvernig getum við lækkað kulnunartölur?

Hvernig getum við virkjað styrkleika einstaklinga í skólakerfi okkar?

Hvernig getum við orðið þjóð hamingjunnar? (Ekki bara í könnunum heldur í raunveruleikanum)

Þetta eru bara örfáar spurningar sem við getum leitað svara við og kannski fundið lausnir við, og kannski  þurfum við einfaldlega að skella á öðrum þjóðfundi til að leita að góðum lausnum og framkvæmdaleiðum.

Hvert og eitt okkar ættum einnig að spyrja okkur þessara sömu spurninga,og mín trú er sú að ef að þessi litla þjóð tæki sig saman er ég nánast viss um að við gætum byggt þjóð sem er í einingu (ekki bara þegar hörmungar dynja yfir). Þjóð þar sem þegnarnir finna fyrir friði, gleði, umhyggju og hamingju, og það er víst það sem við eigum öll sameiginlegt eða að leitast við að vera elskuð, að fá að tilheyra og að fá að hafa tilgang og markmið til að stefna að.

Að lokum óska ég ykkur öllum árs friðar gleði og hamingju, árs þar sem við verðum vonandi laus við Gróuna og móðgunina yfir öllu og engu sem hefur fengið vængi og vægi undanfarin ár, árs þar sem við getum sjálf faðmað börnin okkar og kennt þeim að lesa, árs þar sem kaupæði okkar minnkar og flóttinn frá raunveruleikanum hjaðnar, árs þar sem hjarta okkar vex og dafnar, árs þar sem við getum fundið þakklætið streyma um æðar okkar í stað stressins sem flesta sjúkdóma nærir.

Þannig að lærdómurinn sem ég fékk á liðnu ári er að hversu ótrúlegt sem það má virðast þá er það þannig að illskan og heimskan virðast stjórna heiminum sem aldrei fyrr, en ég ætla ekki láta það trufla minn kærleika til manna og málefna. Og það sem ég ætla að taka með mér inn í nýja árið og reyna að mastera þar er meiri eining, kærleikur og þakklæti fyrir það sem líðandi stund færir mér því að núið er það eina sem við eigum.

Ég óska ykkur gleðilegs og heillaríks árs 2024 elskurnar, og eins og alltaf er ég bara einni tímapöntun í burtu ef þú vilt taka til í þínu lífi.

Þar til næst

Ykkar Linda xx

 

Linda Baldvinsdóttir

Lífsþjálfi/Markþjálfi og samskiptaráðgjafi

[e-mail]

Stundin þar sem orrustan stöðvaðist

Í huga okkar flestra eru jólin hátíð gleðinnar, pakkanna, konfektsins og fjölskylduhittinganna, og það er dásamlegt til þess að hugsa að við sem erum af minni kynslóð og þeim sem yngri erum höfum haft tækifæri á því að setja jólin í þetta samhengi í huga okkar. 

Jólin hafa þó ekki alltaf þessa merkingu í hugum manna, þó svo sannarlega hafi verið reynt að skapa anda þeirra í hinum ýmsu aðstæðum, jafnvel í aðstæðum sem ekkert okkar getur ímyndað sér hvernig er að upplifa.

Þekkt er sagan af ungum stríðandi hermönnum á vesturbakkanum í fyrri heimstyrjöldinni eða árið 1914 sem lögðu niður vopn sín til að skiptast á jólakveðjum, spila fótbolta og syngja saman jólalagið okkar Heims um ból. Hermennirnir sem voru frá Þýskalandi, Frakklandi og Bretlandi sýndu þar með þann sanna jólaanda sem sameinar ólíka aðila, andann sem boðar frið og samhug fyrir alla sama hvaðan þeir koma og hvað svo sem þeir hafa gert, þar sem við verðum sem einn maður í okkar jarðneska reynsluheimi. 

Í mínum huga er það kristaltært að þessi sanna jólasaga sýnir mátt þessarar hátíðar og þess anda sem hún boðar, þó að ekki megi lengur tala um afmælisbarnið sem við heiðrum þennan dag.

Sumir vilja bara sleppa jólunum og færa fyrir því þau rök að afmælisdrengurinn hafi alls ekki fæðst þennan dag, og að líklega hafi hann fæðst í kringum 17 apríl og því sé ekkert að marka þetta. Eins segja þeir að þetta hafi verið heiðin hátíð sem hinir Kristnu hafi stolið sem er jú rétt, en fyrir mér er það algjört aukaatriði því að hvað er fallegra en að heiðra afmælisbarnið með hækkandi sól.

Aðalatriðið er að við látum aldrei af hendi hátíð sem boðar frið, gleði, samveru og allt það sem gott telst við mannlífið.

Ég hef lært það á mínum 63 árum að fátt er jafn dýrmætt og það að halda upp á hvert ár sem ég fæ á þessari jörðu því að það er ekki sjálfgefið að fá að lifa enn eitt árið og því ber að þakka og gleðjast á þeim tímamótum.

Það að halda upp á afmæli Jesú sem er tákn fyrir allt það sem gott finnst í mannlegu samhengi eins og jafnrétti, kærleika, frið og fyrirgefningu er auðvitað sjálfsagt, sama á hvaða árstíð við gerum það, þó að mér finnist nú ósköp gott að lífga upp á skammdegið með þessari hátíð ljóss og friðar.

Hátíðina megum við amk aldrei láta frá okkur hvar sem við stöndum í trú okkar og skoðunum á Jesúbarninu því að það myndast ákveðin orka á þessum tíma.

Sameiningar og kærleiksorkan sem myndast á þessum tíma kennir okkur að við séum öll eitt í alheimi hér og við finnum til sameiningar, samkenndar og kærleika gagnvart hverju öðru og jafnvel gagnvart þeim sem við berjumst við eins og sagan hér að framan segir okkur. Ekki veitir af því að minna okkur á það í dag þar sem þúsundir láta lífið í tilgangslausum ógnarstríðum efnahagskerfa og valdasjúkra stjórnenda heimsins sem láta sér standa á sama um mannlegt líf og tilveru og sýna þar með eðli þess illa sem finna má í mannlegu eðli sem er andstæðan við það sem hátíð ljóss og friðar  boðar. 

Á þessum tíma ársins erum við gjafmild sem aldrei fyrr og styðjum við þá sem minna eiga en við sjálf, og getum ekki hugsað okkur að nágrannar okkar hafi ekki mat á borðum sínum eða pakka handa börnum sínum. Er ekki dásamlegt að við skulum opna hjörtu okkar með þessum hætti þó að það sé aðeins í nokkra daga á ári? þessir dagar gætu svo innilega minnt okkur á hvað það er sem við þurfum að gera til að skapa himnaríki á jörðu, svo einfalt í eðli sínu en þó svo erfitt að framkvæma 365 daga á ári þar sem okkar eigið ego rekst á okkur í tíma og ótíma.

Nokkrir jólaspillar gætu komið á móti mér og sagt að jólin séu sko ekkert annað en stress og fólk sem fyllist kaupæði á þessum tíma og að allt sé þetta pjátur og óþarfi og það eigi að leggja af þessa hátíð. Vissulega er það pæling útaf fyrir sig, þó að ég sé bara alls ekki sammála þessum viðhorfum. 

Jú við reynum að gefa gjafir af efnum eða vanefnum okkar og við kaupum mat sem gleður bragðlaukana, og ef ég tala fyrir mig þá skal húsið einnig vera hreint og vel skreytt til að hátíðin sé eins vel haldin og hægt er. Það gleður anda minn og vonandi þeirra sem inn á mitt heimili koma á þessum tíma. Og jú það fylgir því stress að vasast í undirbúningnum, en það er jákvætt stress og minningarnar sem verða eftir í hugum okkar margra eru virði smá aukins cortisols í nokkra daga á ári.

Ég geri mér fulla grein fyrir því að jólin eru ekki öllum gleðileg og að lífið hefur úthlutað til margra stórum og erfiðum verkefnum þetta árið sem önnur, og að þeir aðilar sem þau verkefni fengu þurfa þar af leiðandi meira á okkur að halda nú fyrir og um hátíðina sjálfa en endranær.

Við ættum að gera það sem er á valdi okkar til að létta þeim þennan tíma og að innifela þá í athöfnum okkar og gleðistundum, veita þeim einnig þá aðstoð sem kemur sér best fyrir þá og þeirra aðstæður sem ég veit að við auðvitað gerum flest ef tök eru á. Ég hef sjálf átt erfið jól og veit vel að þau geta gert mann meyran og sorgmæddan, og mörg tár sem geta fallið vegna þess að við kannski grátum það sem áður var gleði okkar eða við finnum fyrir vanmætti fátæktar okkar og aðstæðna. 

Þó er það svo merkilegt að jafnvel á þessum sáru erfiðu stundum finnum við fyrir jólaandanum innst inni þó að logi hans sé kannski af skornum skammti á meðan við vinnum úr verkefnum okkar. 

Reynum að heiðra anda jólanna og afmælisbarnið með einhverjum hætti þrátt fyrir en ekki vegna þess að allt sé svo fullkomið og gott í lífi okkar elskurnar og hér fyrir neðan eru nokkrar hugmyndir sem geta gefið okkur smá jólaneista í sálu okkar ef við framkvæmum þær.  

Hér koma svo mínar hugmyndir:

1. Skreytum heimilið og höfum börnin okkar eða barnabörn með í því og jafnvel stórfjölskylduna alla!

2. Bökum saman smákökur og steikjum laufabrauð.

3. Horfum saman á jólamyndir og spilum (það eru svo mörg skemmtileg spil til í dag).

4. Borðum saman sem oftast með fjölskyldu og vinum.(Má vera Pálínuboð).

5. Skrifum fallegar orðsendingar til þeirra sem eiga pláss í hjarta okkar og segjum þeim hvað það er sem við kunnum að meta við þá.

6. Aðstoðum hjálparstofnanir við að gleðja þá sem eiga um sárt að binda, það gefur okkur meiri vellíðan í hjarta okkar en við getum ímyndað okkur.

7. Finnum í okkur jólaandann sjálfan og notum hann til að gera heiminn að betri stað - þessi tími er fullkominn til þess að æfa sig í samkenndinni.

8. Hrósum þeim sem eru útkeyrðir af álagi í verslununum og brosum til þeirra (og setjum kerrurnar á réttan stað eftir notkun)

9. Gefum okkur tíma í sögustund þar sem við deilum upplifun okkar á jólum fjölskyldunnar fyrr og nú, og komum fram með skemmtilegar sögur af þeim í leiðinni. 

10. Höfum stund þar sem við hittum alla fjölskyldumeðlimi fjær og nær með aðstoð internetsins.

10. Að lokum þá snýst þetta allt saman um að eiga gæða, gleði og kærleiksstundir þar sem við gefum af okkur ást, frið og samveru sem í leiðinni skapa minningar sem lifa með okkur um ókominn tíma.

Óska ykkur öllum gleðilegra og hamingjuríkra jóla elskurnar, og munum að í öllum aðstæðum getur andi jólanna birst eins og hann gerði hjá ungu hermönnunum í sögunni að framan þrátt fyrir erfiðleika ársins og atburða þess í okkar persónulega lífi.

Kærleiks og friðarkveðja,

Ykkar Linda

Linda Baldvinsdóttir

Lífsþjálfi/samskiptaráðgjafi

[e-mail]

Sjúkt kynlíf narsisstans

Ég hef skrifað töluvert um andlegt ofbeldi, narsissma og fleira sem tengist veikum samskiptum í gegnum tíðina en uppgötvaði um daginn að ég hef lítið fjallað um birtingamynd kynlífsins í þeim samskiptum. 

Ég ákvað þess vegna að afla mér upplýsinga hér og þar og langaði einnig að kanna hvort það væri til eitthvað sem héti kynferðislegur narsissmi. 

Og viti menn - já það er svo sannarlega til!

Eins og alltaf bendi ég á að við erum ekki alltaf að eiga við persónuleikaröskunina sjálfa í allri sinni mynd og kannski erum við öll með einhver einkenni raskana, svo að við skulum vera varkár í því að dæma alla sem passa við eitthvað af eftirtöldu sem NPD (Narsissta)

En jafnt á kynlífssviðinu sem og öðrum sviðum sýnir sá sem hefur narsisska eiginleika yfirburði sína og blæs í leiðinni upp hæfileika sína og getu.

Þeir vilja að sjálfsögðu stjórna í rúminu og þeir úthluta kynlífi eða skorti á því eftir því hvernig liggur á þeim og að eigin vild. Við skulum samt gera okkur grein fyrir því að þeir eiga alltaf rétt á kynlífi óháð löngun makans. 

Það er algengt að þeir noti sjarma sinn, peninga eða völd til að fá kynlíf og þeim finnst þeir eiga rétt á því í eða utan rómantísks sambands. Þeir krefjast þess að vera ofhlaðnir lofi fyrir bólfimi sína eins og áður er getið og nærast í raun á því, en hafa hinsvegar litla samkennd með þeim sem verða fyrir svikum þeirra, framhjáhaldi og lygum.

Og þó að þeir vilji fá lof fyrir bólfimi sína er þeim slétt sama um þarfir mótaðilans og taka lítið tillit til þeirra.

Þeim er einnig sama hvort hegðun þeirra valdi bólfélaga þeirra sársauka og í sumum tilfellum eru þeir líklegri en margur annar til þess að vera árásargjarnir á kynferðissviðinu.

Þannig að einnig á þessu nána sviði koma í ljós þær hliðar sem þeir eru þekktastir fyrir, eða eigingirnin, sjálfselskan, samkenndarleysið og kannski bara almenn grimmd gagnvart fólki.

Og ef þú heldur að þú gætir verið í sambandi við kynferðislegan narsissta skaltu taka eftir einhverjum af eftirtöldum atriðum:

Er þitt hlutverk að fullnægja hans þörfum? Skiptir það hann máli að þú hrósir honum fyrir frammistöðu hans og blásir upp sjálfsmynd hans með því móti?

Er makinn heillandi og ástríkur þegar hann vill fá kynlíf en hunsar þig og þínar þarfir þess á milli?

Ef þú neitar kynlífi kostar það þig refsingu með einhverjum hætti?

Færðu að heyra að það skorti eitthvað upp á i bólfiminni þinni að hans mati? 

Færðu tilfinningalega nánd og kynferðislega ánægju út úr sambandinu ykkar? Við eigum öll rétt á því, og við skulum ekki gleyma því.

Var fyrsta stig sambandsins algjört æði og þér fannst þú heppnasta manneskja í heiminum?

Til að byrja með eru þessir aðilar í stöðugu sambandi við þig og þú ert alveg gjörsamlega dásamleg vera, líklega engillinn sem þeir hafa beðið eftir að finna. En fljótlega reyna þeir á mörkin þín með því að segja eða gera eitthvað sem særir þig svona pínu pons einungis til að athuga viðbrögð þín við því áreiti.

Ef þú gerir ekkert og setur ekki mörk á hegðun hans þá heldur hann áfram og gengur smá saman lengra og lengra. 

Smá saman verður þú að sjálfsagðri eign þeirra og þá getur þú átt von á alls konar niðurlægjandi orðum og athöfnum jafnvel í návist annarra. Ef þú kvartar þá draga þeir úr orðum sínum, afneita þeim eða ásaka þig um móðursýki.

Orðin þeirra í upphafi eru smjaðursleg og eru einfaldlega óheilbrigð "love bombing" orðabelgur en það verður fljótt að breytast í andstæðu sína!

Kynlífið verður algjörlega frábært í byrjun, en þegar þú ert ekki tilbúin/n til að mæta öllum þeirra kynferðislegu óskum færðu á þig ásökun um stjórnsemi og hann hikar ekki við að gagnrýna þig fyrir það í návist vina og kunningja, og líklega verður líkami þinn og holdarfar einnig gagnrýnt með tilheyrandi skammartilfinningu sem verður til hjá þér.

Svona framkoma er mjög niðurlægjandi og særandi og eftir því sem tíminn líður án þess að þú standir á mörkum þínum gagnvart framkomunni þá verða ummælin grófari og persónulegri og þú ferð alltaf lengra og lengra frá sjálfum þér og mörkunum þínum, og að lokum brotnar sjálfsmyndin þín í þúsund mola.

Þú ert ekki líklega ekki manneskja í augum þeirra heldur eins og hver önnur eign þeirra sem átt bara að hlýða og uppfylla langanir þeirra.

Þeir munu yfirleitt tala af mikilli vanvirðingu um kynsystur þínar(eða bræður).

Þeir verða einnig mjög afbrýðisamir með tímanum og vilja vita allt um fyrri bólfélaga þína og vita hvernig þau sambönd voru, til þess eins að byggja upp afbrýðisemi sína, og til að nota upplýsingarnar sem þú gefur þeim á þig seinna. Þegar þú hefur opnað allt þitt einkalíf upp á gátt fyrir þeim þá nota þeir það gegn þér og þú líklega kölluð "drusla" eða eitthvað verra.

Þú færð að heyra að þú viljir vera sexý til þess eins að reyna við allt og alla og þú ert daðrari af Guðs náð sama hvernig fatnaði þú klæðist eða hversu ópersónuleg þú ert í samskiptum þínum. Þeir munu einnig hafa tilhneigingu til þess að ásaka þig um framhjáhald þó að engin ástæða sé til fyrir því.

Ef þeir sýna þér dónaskap þá áttir þú það skilið eða þú baðst um það með hegðun þinni.

Afbrýðisemin getur náð til barna og gæludýra og í raun til alls sem fangar athygli þína, því að þeir ætlast til þess að eiga athygli þína óskipta.

Þvingunaraðferðirnar sem þeir beita eru áreitni, sektarkennd, skömm, sekt eða reiði.

Þeir hóta framhjáhaldi ef þú lætur ekki undan þeirra löngunum eða ef þú breytir útliti þínu á einhvern hátt án samþykkis þeirra.

Og til að einangra þig frá vinum/vinkonum gætu þeir talað opinskátt eða grínast með það að þeir laðist að þeim kynferðislega. 

Á næsta stigi sambandsins er aldrei nóg af kynlífi eða stellingum þar.

Þegar þú mótmælir, er hlegið að þér fyrir þína afstöðu og allar aðferðir fyrsta stigsins notaðar þar til þú lætur undan þeim. 

Með tímanum,þ.e. ef þú ferð ekki út úr sambandinu ferðu að lúta óæskilegum kynferðislegum athöfnum af ótta við að ofbeldi verði beitt, að hann yfirgefi þig, niðurlægi, refsi, svíki þig eða að hann haldi frá þér fjármunum.

Eigingjarnt kynlíf er óvarið kynlíf og vegna þess að samfarirnar snúast um það hvernig honum  líður, neitar hann að nota smokka og krefst þess að þú takir fulla ábyrgð á öllum vörnum og varúðarráðstöfunum. 

Sumir narsissistar draga algjörlega allt kynlíf út úr sambandinu og ef þú leitar eftir því er því mætt með háði og ljótum orðum um frammistöðu þína sem veldur auðvitað bindindi hans. Þeir munu einnig sveiflast á milli óhóflegs kynlífs og þess að draga sig í hlé til þess eins að viðhalda stjórn á þér.

Kynferðislegur narsissmi er ekki persónuleikaröskun né geðheilbrigðisástand. Þess í stað vísar það til eiginleika sjálfsmyndarinnar sem koma aðeins fram í kynferðislegri hegðun.

Eins og ég lagði áherslu á hér í upphafi þá er mikilvægt að muna að ekki eru allir sem sýna þessa eiginleika með persónuleikaröskunina NPD (Narcissistic personality disorder). Fólk getur haft ýmis persónueinkenni og dansa á jaðri persónuleikaraskana án þess að hægt sé að greina það og flokka í röskunarhópa. Það er einnig nauðsynlegt að íhuga almennt að því hvernig  sambandið gengur fyrir sig og hvort hegðun makans sé stöðugt í takt við narsissísk mynstur.

Ef þig hinsvegar grunar að þú sért í sambandi við narsissista eða upplifir að þú sért beitt/ur misnotkun eða illri meðferð skaltu íhuga að leita eftir stuðningi frá meðferðaraðila eða ráðgjafa sem getur hjálpað þér að sjá og skilja stöðu þína.

En er hægt að lækna hegðun af þessum toga?

Eins og er skilst mér að það sé engin læknisfræðileg meðferð eða lyf til sem geta læknað narsissíska eiginleika eða kynferðislegan narsissma,hins vegar getur sálfræðimeðferð verið gagnleg að einhverju leiti og gert fólki kleift að skilja hegðun sína, stjórna tilfinningum sínum og taka ábyrgð á gjörðum sínum. Það getur líka hjálpað þeim að byggja upp betra sjálfsálit og heilbrigðari sambönd.

En hvaða tilfinningalegu og heilsufarslegu afleiðingu getur það haft fyrir þig að vera inni í sambandi af þessum toga?

Að takast á við stöðugar óheilbrigðar kröfur getur leitt til mikillar streitu og kvíða.

Að vera í sambandi við aðila sem setur þessar kröfur á þig getur stuðlað að depurð og vonleysi,sem hugsanlega getur leitt til þunglyndis á endanum.

Þegar stöðugt er verið að grafa undan sjálfsvirðingu þinni með gagnrýni og aðferðum sem rústa sjálfsmyndinni fer sjálfstraustið og sjálfsvirðingin að lokum veg allrar veraldar. 

Ef einangrun frá vinum og fjölskyldu er til staðar vegna sambandsins og stuðningsnetið þannig tekið frá þér getur það leitt til einmanaleikatilfinningar og að þér finnist þú vera Palli einn í heiminum með tilheyrandi vanmætti og sorg.

Langvarandi streita og tilfinningaleg vanlíðan getur haft líkamlegar heilsufarslegar afleiðingar eins og veikt ónæmiskerfi, svefntruflanir, hjartavandamál og aukna hættu á ýmsum öðrum kvillum og sjúkdómum.

Einstaklingar sem eru í óheilbrigðum samböndum geta snúið sér að deyfingum af ýmsum toga til að þola ástandið, eins og t.d ofdrykkju, vímuefnaneyslu og fleira.

Í alvarlegum tilfellum andlegrar og líkamlegrar misnotkunar geta einstaklingar fengið einkenni PTSD (áfallastreitu) vegna viðvarandi tilfinningalegra og sálrænna áfalla.

Það er mikilvægt að forgangsraða eigin vellíðan (Elska sjálfan sig) og leita eftir stuðningi þegar við erum í vanlíðan því að við eigum bara þetta stutta líf og ættum að lifa því sem mest í vellíðan. 

Meðferð eða ráðgjöf getur verið gagnleg til að koma sér á betri staði sambandslega séð og í sumum tilfellum getur verið nauðsynlegt að íhuga að slíta sambandinu til að vernda heilsu þína og vellíðan.

Að vernda sjálfan þig fyrir afleiðingum þess að vera í óheilbrigðu sambandi felur í sér að setja sterk og óhagganleg mörk, leita að stuðningi og forgangsraða eigin vellíðan.

Hér eru nokkur skref sem þú getur tekið:

Viðurkenndu að þú sért í óheilbrigðu skaðandi sambandi og að þú skiljir hver vandinn er. Þessi opnun á sjálfsvitund þinni er fyrsta skrefið í áttina að því að vernda sjálfan þig.

Settu og tjáðu skýr mörk til að vernda andlega og líkamlega vellíðan þína. Vertu ákveðinn í þeim mörkum og láttu það hafa afleiðingar ef brotið er á þeim.

Hafðu samband við vini, fjölskyldu eða meðferðaraðila til að fá stuðning. Það er mjög mikilvægt að viðhalda stuðningsnetinu þínu.

Settu sjálfumönnun og sjálfssamkennd í forgang og hættu að skamma þig og setja þig niður.

Farðu á námskeið eða einkatíma og lærðu sjálfsmildi og farðu svo út úr sambandi sem býður ekki upp á neitt gott fyrir líf þitt -  og mundu að það er nóg af fiskum í sjónum, þú þarft ekki að vera sú eða sá sem hirðir marhnútana 

 

Þar til næst elskurnar,

xoxo Ykkar Linda

Linda Baldvinsdóttir

Lífsþjálfi/samskiptaráðgjafi

[e-mail]

Á ég að elska mig - er það ekki bara eigingirni?

Í heimi sem krefst af okkur óheyrilegs vinnuframlags og á tímum þar sem kulnun virðist einungis aukast og þá aðallega hjá konum og yngra fólki samkvæmst nýjustu könnunum þá held ég að það sé ekki úr vegi að ræða aðeins um leiðir sem gætu spornað við þessari geigvænlegu þróun.

Sjálfsmildi eða sjálfssamkennd er leið sem kennir okkur að taka af okkur autostýringuna og setja í manual gírinn svo að við höfum tækifæri á því að ná árangri í iðkun á sjálfsmildinni því að ef við ætlum okkur stóra hluti þar þá þurfum við að staldra við og skoða hvernig okkur raunverulega líður og á hvaða tilfinningastað við erum hverju sinni og það gerum við ekki á auto stýringunni.

Aðal rannsakandi á áhrifum sjálfsmildarinnar er DR. Katrin Neff og vefsíðan hennar selfcompassion.org er heill hafsjór af áhugaverðum upplýsingum sem ég hvet ykkur til að kynna ykkur.

Dr. Neff segir að rannsóknir hennar sýni að um 76% okkar sé færara um að sýna öðru fólki esamkennd! Það er skelfileg niðurstaða þó að það sé auðvitað alltaf fallegt að geta fundið til með öðrum. 12% sögðust finna samkennd með sjálfum sér til jafns við aðra í sömu rannsókn  og 6% sögðust finna meiri samkennd með sjálfum sér en öðrum (líklega narsisstar þar á ferð) 

Við erum afskaplega dugleg við að rakka okkur niður og tala til okkar með orðum sem við gætum ekki hugsað okkur að segja við aðra ekki satt?

Og við skömmum okkur fyrir það að vera ekki fullkomin og fyrir að gera mistök sem er þó sam-mannleg reynsla.  Enginn verður víst óbarinn biskup segir eitt máltækið okkar, sem þýðir líklega að við þurfum stundum að endurtaka mistökin nokkrum sinnum áður en við verðum góð í því sem við erum að rembast við að vera góð í. 

Illt sjálfstal og gagnrýnin sem við höldum að gefi okkur pepp inn í lífið segir Dr.Neff að hafi þver öfug áhrif,  því að í því tilfinningarússi sem myndast þá leitum við í flóttaviðbrögð okkar (fight and flight viðbrögð) og þá lokar heilinn fyrir leit til lausnar á sama tíma. Þegar við förum í togstreitu við tilfinningar sem okkur þykja ekki góðar þá fá þær vængi og hafa meiri áhrif en þær ættu að fá hjá okkur, en um leið og við samþykkjum þær eins og allar aðrar tilfinningar fá þær minna vægi og hafa þar af leiðandi minna skaðandi áhrif á okkur.

En um hvað snýst svo þessi sjálfsmildi eða sjálfsást svo í stórum dráttum? 

1. Sjálfsást: Sjálfsást er að æfa sig í því að annast og meta sjálfan sig skilyrðislaust. Hún felur það í sér að viðurkenna gildi þitt sem einstaklings, viðurkenna styrkleika þína og veikleika og koma fram við sjálfan þig af sömu góðvild og virðingu og þú myndir veita ástvini. Það þýðir að samþykkja sjálfan þig eins og þú ert og umfaðma ófullkomleika þína.

 

1. Sjálfssamkennd: Sjálfssamkennd snýst um það að vera skilningsríkur og fyrirgefa sjálfum sér,sérstaklega á tímum erfiðleika, mistaka eða þegar þú setur þig niður á einhvern hátt. Það er hæfileikinn til að koma fram við sjálfan þig af sömu hlýju og góðvild og þú myndir veita vini í erfiðum aðstæðum. Sjálfssamkennd felur í sér að vera ekki of gagnrýninn eða dæma eigin gjörðir og tilfinningar heldur umfaðma tilfinningar þínar og veita þér skjól þegar stormar geysa.

 

Bæði sjálfsást og sjálfssamkennd eru mikilvæg fyrir okkur vegna þess að við endurteknar æfingar í sjálfsmildinni eykst sjálfsálit þitt, það dregur úr streitunni og kvíðanum sem fylgir oft gagnrýninni og löngun okkar til fullkomnunar, og að lokum leiðir sjálfsmildin til betri almennrar heilsu. Þegar okkur líður vel gengur okkur betur að taka heilbrigðar ákvarðanir og eiga jákvæðari samskipti við aðra. Að iðka sjálfsást og sjálfssamkennd felur í sér að vera meðvitaður um hugsanir okkar og tilfinningar, ögra neikvæðu sjálfstali og forgangsraða sjálfumhyggju og sjálfsviðurkenningu.

Dr. Kristin Neff sem ég minntist á hér að framan er einn af fremstu rannsakendum í sjálfssamkennd og hefur framkvæmt umfangsmiklar rannsóknir um efnið. Verk hennar hafa sýnt að sjálfssamkennd tengist meiri tilfinningalegri vellíðan, minni kvíða og þunglyndi og aukinni lífsánægju.

1. Rannsókn sem birt var í Journal of Personality and Social Psychology leiddi í ljós að einstaklingar með meiri sjálfssamkennd hafa tilhneigingu til að hafa betri sálræna heilsu, þar með talið minni neikvæðar tilfinningar og aukna lífsánægju.
2. Rannsóknir hafa sýnt að sjálfssamkennd tengist aukinni seiglu andspænis áskorunum lífsins. Fólk sem iðkar sjálfssamkennd hefur tilhneigingu til að jafna sig hraðar eftir áföll og mótlæti.
3. Rannsókn í Journal of Research in Personality leiddi í ljós að sjálfssamkennd getur dregið úr fullkomnunaráráttu og sjálfsgagnrýni, sem oft tengist miklu streitu og kvíða.
4. Rannsóknir hafa sýnt að sjálfssamkennd getur leitt til bættrar ánægju í sambandi. 
5. Inngrip sem byggja á sjálfssamkennd hafa verið notuð í klínískum aðstæðum til að hjálpa einstaklingum með ýmis geðheilbrigðisvandamál. Rannsóknir hafa sýnt að þessi inngrip geta verið árangursrík við að draga úr einkennum þunglyndis, kvíða og áfallastreitu.

 Þetta eru aðeins nokkur dæmi sem styðja jákvæð áhrif sjálfssamkenndar á andlega og tilfinningalega vellíðan.

En hvernig getum við svo innleitt og æft okkur í sjálfssamkenndinni/sjálfsmildinni?

1. Fyrsta skrefið er að þekkja og sannreyna tilfinningar þínar. Skildu að það er eðlilegt að finna fyrir sársauka, sorg eða gremju þegar við glímum við erfiðleika. Forðastu sjálfsgagnrýni fyrir að hafa þessar tilfinningar.
2. Komdu fram við sjálfan þig af sömu góðvild og umhyggju og þú myndir sýna góðum vini. Notaðu setningar eins og: „Það er allt í lagi að líða svona. Ég er hér fyrir mig." og ekki er úr vegi að taka utan um sjálfan sig á sama tíma.
3. Ræktaðu núvitund með því að vera fullkomlega til staðar með tilfinningar þínar og hugsanir án þess að dæma þig. Leyfðu þér að upplifa erfiðleikana án mótstöðu.
4. Mundu að þjáning er hluti af mannlegri reynslu. Þú ert ekki einn um að takast á við áskoranir lífsins. Aðrir hafa gengið í gegnum svipaða erfiðleika og væru örugglega til í að leyfa þér að spegla þína upplifun með sér og veita þér kærleika.
5. Dekraðu þig og gerðu eitthvað sem fær þig til að slaka á. Það gæti verið eitthvað einfalt eins og það að fara í heitt bað, göngutúr eða hugleiðslu.
6. Ef þú tekur eftir því að þú sért dottinn í sjálfsgagnrýnina og niðurrifið skaltu ögra þeim hugsunum. Skiptu þeim út fyrir skilningsríkari og mildari fullyrðingar.
7. Búðu til samkenndarþulu eða staðhæfingu sem þú getur endurtekið við sjálfan þig á erfiðum augnablikum. Til dæmis, "Ég er verðugur þess að upplifa ást og góðvild, sérstaklega þegar erfiðleikar steðja að."
8. Ímyndaðu þér umhyggjusama og samúðarfulla manneskju, raunverulega eða skáldaða, sem styður þig skilyrðislaust. Sjáðu fyrir þér að þær persónur gefi þér kærleika og umhyggju.
9. Skrifaðu um erfiðar aðstæður þínar í dagbók. Þannig getur þú unnið úr erfiðum tilfinningum og öðlast skýrleika á líðan þína og sjálfstal. 
10. Ekki hika við að leita til vina, fjölskyldu eða meðferðaraðila til að fá stuðning og skilning. Að deila áskorunum þínum með öðrum er hluti af því að elska sjálfan sig.
11. Fyrirgefðu sjálfum þér fyrir mistök sem tengjast erfiðum aðstæðum. Skildu að það að gera mistök er hluti af því að vera manneskja.
12. Vertu þolinmóður við sjálfan þig þegar þú ferð í gegnum krefjandi tíma. Lækning og vöxtur tekur tíma og það er í lagi að þróast á þínum eigin hraða.

Sumir vilja rugla saman sjálfsást eða sjálfsmildi og sjálfsáliti. Sjálfsálit er oft bundið afrekum og ytri staðfestingu, en sjálfssamkennd um sjálfskærleika og sjálfumhyggju í erfiðum aðstæðum og við upplifun á sjálfsgagnrýni og niðurrifstali svo að við skulum ekki ruglast á þessu tvennu.

En hvað breytist í lífi okkar þegar við höfum náð að iðka samkenndina gagnvart okkur sjálfum?

1. Þegar við höfum samkennd með okkur sjálfum fáum við meiri skilning á eigin baráttu og ófullkomleika. Þessi aukna samkennd gefur okkur meiri samkennd með öðrum og bætir þar af leiðandi almenn samskipti okkar. 
2. Sjálfssamkennd dregur úr sjálfsgagnrýni og dómhörku gagnvart okkur sjálfum og öðrum. 
3. Sjálfssamkennd getur aðstoðað okkur við að takast á við átök á skilvirkari hátt. Í stað þess að ásaka eða ráðast á getum við nálgast átök með skilningi, samúð og löngun til að finna lausnir sem gagnast báðum.
4. Að vera góður við okkur sjálf leiðir til þess að við getum tjáð hugsanir okkar og tilfinningar á opnari og heiðarlegri hátt, sem getur leitt til heilbrigðari og gagnsærri samskipta.
5. Með sjálfssamkennd verðum við minna háð áliti annarra á virði okkar.
6. Sjálfssamkennd getur aukið tilfinningalega seiglu. 
7. Sjálfssamkennd hjálpar til við að sætta okkur við eigin ófullkomleika, sem gerir það auðveldara fyrir okkur að sætta okkur við ófullkomleika annarra.
8. Að iðka sjálfssamkennd getur einnig hjálpað okkur við að setja og viðhalda heilbrigðum mörkum í samskiptum og að tryggja að okkar þörfum sé mætt á sama tíma og við virðum þarfir annarra.
9. Með sjálfsmildinni erum við ólíklegri til að taka þátt í meðvirkni. Við getum verið við sjálf á sama tíma og við leyfum öðrum að vera þeir sjálfir.  
10. Að lokum stuðlar sjálfssamkennd að heildaránægju í samskiptum okkar með því að við sýnum okkur sjálfum og öllum öðrum kærleika og samkennd. 

Jæja nú hljótum við að sjá hversu mikils virði það er að taka utan um okkur sjálf og elska okkur og vera okkar bestu vinir, og verða þannig besta útgáfan af okkur -eða við sjálf heil og óskipt.

Eins og alltaf er ég einungis einni tímapöntun í burtu ef þú þarft á aðstoð minni að halda við þín lífsins málefni.

Þar til næst elskurnar 

xoxo Ykkar Linda

Linda Baldvinsdóttir

Markþjálfi/Samskiptaráðgjafi

[e-mail]

Blár lifnaður

Ég hef undanfarin kvöld verið að horfa á þætti á Netflix sem kallast "Live to 100-The secret of the Blue Zones". Í þessum þáttum er skyggnst inn í líf nokkurra aðila í samfélögum sem þekkt eru fyrir háan aldur íbúanna og nefnast staðirnir the Blue Zones.

það sem helst vakti athygli mína í þessum þáttum var hversu mikilvæg samfélagsgerðin er og eins hversu mikilvægt það er að eiga sterk og góð fjölskyldubönd og vinasambönd. Að vita að þú hafir tilgang sem kemur þér á fætur dag hvern og að vita að það verði hugsað um þig í öllum aðstæðum á öllum aldri virtist skipta mestu máli varðandi langlífið ásamt auðvitað heilnæmu fæði og náttúrulegri hreyfingu.  Mér varð hugsað til þess hversu langt við erum komin frá þessu hér á vesturhveli jarðar og hversu miklu við höfum tapað með öllu okkar streði og eftirsókn eftir vindinum.

Helstu atriðin sem einkenndu bláu svæðin voru m.a;

1. Náttúruleg hreyfing;

Eins og við vitum þá er hreyfing mjög mikilvæg og ekki síst þegar við eldumst en á bláu svæðunum var það þó hreyfingin sem fólst í því að rækta garðinn sinn, ganga um þorpin og að vera stöðugt að án streitu þó sem virtist skipta mestu máli. Þessir hundraðshöfðingjar sem rætt var við voru í fullu fjöri og kattliðugir, mér hefði ekki dottið í hug að þeir væru komnir um eða yfir hundrað árin. Það sem var athyglivert var einnig að víðast hvar í heiminum eru lífslíkur hærri hjá kvenkyninu en karlkyninu, en þarna virtist vera sláandi lítill munur á kynjunum hvað þetta varðar.

2. Jákvætt hugarfar og að vita tilgang sinn -andlegt líf; 

Andlegt líf skipti miklu máli og allir tóku sinn tíma dag hvern til bæna eða tilbeiðslu/hugleiðslu og flestir fóru til sinna helgistaða sama hver trú þeirra var.

Það sem kom þeim síðan á fætur dag hvern var að þeir voru jákvæðir fyrir lífinu og trúðu á vonina og vissu hvaða tilgangi það þjónaði að fara á fætur. Margir voru í sjálfboðavinnu og fengu tilgang sinn í gegnum það, aðrir voru að huga að hag heildarinnar og fjölskyldunnar með einhverjum hætti og enn aðrir ræktuðu garðinn sinn og vini sína.

Mín trú er sú að þegar við finnum okkur ekki í samfélagi manna og finnst við ekki hafa tilgang fyrir einn né neinn þá gefumst við upp og þá eiga veikindi andleg og líkamleg greiðan aðgang að okkur. 

3. Að hvílast;

Hvíld og þögn án áreitis var greinilega mikilvæg og það þótti jafn sjálfsagt að hvíla sig eins og það að starfa. Í streitusamfélagi okkar er varla gert ráð fyrir því að það þurfi hvíld og börn sem búin eru að vera alla vikuna í fullri vinnu á leikskólum og í skólum eru dregin í verslunarmiðstöðvar um helgar þar sem áreitið heldur bara áfram en engin hvíld fæst - getur ekki endað vel að mínu mati!

4. 80% regla í matarræði;

Aldrei að borða sig saddan var boðskapurinn varðandi matarræðið en bara hætta að borða þegar maginn er orðinn svona 80% fullur, nokkuð góð regla það.

Við borðum of mikið, of óhollt og allt of mikinn sykur hér á landi og mættum taka matarræði þeirra okkur til fyrirmyndar, en það virðist vera nánast eins (með örfáum undantekningum) á öllum stöðunum sem heimsóttir voru.

Grænmeti, baunir, hrísgrjón,heimagert pasta, súrdeigsbrauð og soja í stað kjöts var uppistaðan og flestir voru þeir grænmetisætur. Sumir borðuðu mjólkurafurðir og egg auk grænmetisins og nokkrir voru með fisk og kjöt sem lítinn hluta af fæðu sinni. Flest matarkyns var heimatilbúið og jurtirnar voru tíndar í teið sem lék stórt hlutverk í fæðuvalinu og var það einnig notað í lækningaskyni. Ég verð nú að viðurkenna að þættirnir fengu mig til að hugsa um sjálfa mig og fæðuval mitt!

5. Hóflega drukkið vín kl.17.00;

Þarna hló ég því að við íslendingar höfum nú lengst af verið þekkt fyrir það að drekka bara um helgar og í mesta lagi að bæta við fimmtudögunum og drekka þá svolítið mikið.

Í þáttunum fannst mér hófleg drykkjan vera tengd félagstengslunum að mestu og í flestum tilfellum fór þessi dagdrykkja fram við matarborðin þar sem mikið var borðað og mikið hlegið. Það var dansað og allir nutu þess að eiga stund með fjölskyldunni eða vinunum við hvert tækifæri í stað þess að sitja útaf fyrir sig í einangrun eins og títt er með okkur íslendingana. Við opnum ekki heimilið okkar svo gjarnan eða oft og þeir sem búa einir eru venjulega ekki teknir inn í einhvern hóp til að snæða með þeim daglega en þarna var það gert. Þetta leiðir mig að næsta atriði sem er nú mitt uppáhalds eða,

6. Samskiptin - að finna hjörðina sína;

Samskipti virtust vera jafn mikilvæg og blóðið sem rennur um æðar þeirra. Allt snerist um einingu, utanumhald, samstöðu og það að tilheyra stærri hóp. Hlátur og gleðistundir voru bætiefnin þeirra og þar sannast svo sannarlega máltækið að maður er manns gaman.

Í hinum vestræna heimi er það orðið nokkuð ljóst að aðalböl mannsins er einmannaleiki, ástleysi, útskúfun og að hafa ekki tilgang í hjörðinni né hlutverk í samfélaginu. Þetta böl þekkist ekki í bláu samfélögunum. Við erum hinsvegar orðin svo langt leidd í þessum efnum að sumstaðar eru komnir ráðherrar í ríkisstjórn sem hafa það hlutverk að reyna að vinna bug á einmannaleika og voru Bretar og Japanir fyrstir til að stofna ráðherraembætti sem á að taka á þessu málefni!

Veit ekki alveg hvað það segir um okkur að þetta sé með þessum hætti, en líklega segir það mikið um sjálfselsku okkar og vanþakklæti. Enginn hefur tíma til að sinna einum eða neinum vegna anna og allir verða að eiga allt þannig að gamla liðið, börnin og þeir sem einir eru þvælast bara fyrir öllu félagslífinu og aurasöfnuninni. Ég vildi svo sannarlega óska þess fyrir mína afkomendur að við sæjum að okkur og færum gömlu göturnar sem gefa langlífið og hamingjuna í stað þess að eltast við Mammon öllum stundum, það væru gæfuspor til framtíðar að mínu mati.

7. Samtrygging hópsins og umönnun aldraðra;

Það var mjög áberandi hversu vel allir hugsuðu um alla og vinir mynduðu gjarnan hóp sem hafði það hlutverk að halda utan um hvert annað og hjálpast að þegar stormar lífsins geisuðu. Þeir höfðu einnig það hlutverk að hitta hvert annað og halda vinskapnum við sem er nokkuð sem við hér gefum okkur lítinn tíma í öllu jafna. 

8. Fjölskyldan fyrst;

Á bláu svæðunum gekk fjölskyldan og meðlimir hennar fyrir í öllu og þá er ég að tala um stórfjölskylduna. Enginn var skilinn eftir einn þar og afskiptur. Fjölskyldan tók það öll að sér að annast og gefa tíma sinn til þeirra sem þurftu á að halda í fjölskyldunni hverju sinni, hvort sem það var gömul frænka eða frændi, mamma eða pabbi hugsað var um alla og enginn þurfti að borða einn.

9. Tilheyra;

Þeir tilheyrðu stærri hjörð þar sem þeir skiptu máli, fjölskylda, trúarhópar eða samfélagið í heild sinni var hjörðin þeirra og algengt var að þeir sinntu hjálparstörfum eða voru sjálfboðaliðar sem fundu tilgang sinn í að aðstoða með öllum hætti í samfélögunum og fundu þannig tilgang sinn eða sitt IKIGAI (tilgang)

Svona að lokum þá langar mig að segja að ekkert af þeim atriðum sem talað var um komu mér svosem á óvart því að ég er búin að tala um allt þetta í mörg ár við kannski stundum litlar undirtektir, en ég er handviss um að ef þú lesandi góður leyfðir þér að hlusta á hjarta þitt í stað skvaldursins í þjóðfélaginu þá yrðir þú sammála mér um að stundum eru gömlu göturnar hamingjuríkari en þær nýju.

Eins og alltaf er ég bara einni tímapöntun í burtu ef þú þarft aðstoð mína.

Þar til næst elskurnar,

xoxo

ykkar Linda

Linda Baldvinsdóttir

Markþjálfi, Samskiptaráðgjafi.

[e-mail]

 

 

Ertu átakafælinn?

Ég held að við flest lendum í þeim aðstæðum að okkur finnst betra að þegja en að segja það sem okkur býr í brjósti en erum líklega samt ekki ánægð með okkur þegar það gerist.

En hvers vegna erum við átakafælin? 

Jú líklega eru nokkrar ástæður fyrir því og er meðvirkni að mínu mati sökudólgurinn í mörgum tilfellum þar.

Við viljum ekki búa til leiðindi í vinahópnum, sambandinu eða fjölskyldunni með því að fara gegn skoðun eða orðum sem gætu búið til aðstæður sem skaða okkur félagslega eða hafa afleiðingar með einum eða öðrum hætti.

Við viljum tilheyra vera elskuð og dáð, og við förum nokkuð langt í sumum tilfellum til þess að ná því takmarki okkar.

Við erum með gott dæmi þessa dagana þar sem meirihlutinn þegir þunnu hljóði í samfélaginu yfir ýmsu sem gengur þar út í öfgar. Við þegjum vegna þess að við viljum ekki styggja neinn og eigum erfitt með að fá þann stimpil að vera talin fordómafull, skilningsvana eða gamaldags.

Við þegjum vegna þess að kannski var okkur kennt í æsku að það væri betra að láta eins og fíllinn væri ekki í herberginu og til að sleppa við refsingar af ýmsu tagi.

Við lærðum að þegja því að það er bara svo ótrúlega vont að vera með samviskubit yfir því að hafa aðrar skoðanir en þeir sem í kringum okkur eru og að vera álitin skrýtin, uppreisnagjörn nú eða vandræðaseggir.

Þeir sem eru haldnir fullkomnunaráráttu þegja líka oft vegna þess að þeir vilja ekki lenda í því að hafa rangt fyrir sér eða verða sér til minnkunar með einhverjum hætti, það væri herfileg staða fyrir þá og því þegja þeir frekar.

Átakakvíði er til og hann lýsir sér t.d með því að við getum fundið fyrir ótta fyrir, á meðan og eftir átök og því er líklegast að við forðumst þau alveg.

Þegar við erum haldin þeim kvíða tökum við ekki á því þó að okkur sé misboðið eftir að við sjálf eða eigur okkar hafa verið vanvirtar með einhverjum hætti. Við tökum ekki alvarlegu samtölin í samböndum okkar og samskiptum sem getur orðið að alvarlegri hindrun á heilbrigði þeirra og hamingju. 

Flest samskipti innifela í sér átök af einhverju tagi hvort sem þau eru persónuleg eða fagleg og það er nauðsynlegt að taka samtalið þegar okkur er misboðið með einhverjum hætti og standa með sér til að halda í sjálfsmyndina og til að vera við stjórn í eigin lífi.

Hvernig ætlumst við til að öðlast hamingju þegar við finnum ekki og vitum ekki hvar mörkin  okkar liggja? 

Það er gott fyrir þá átakafælnu að skoða hvers vegna þeir eru átakafælnir og þá er gott að spyrja sig spurninga eins og; 

Hvað varð til þess að ég fór að óttast átök? hvað gerðist og hvaða afleiðingar urðu?

Hvernig gengur mér að þiggja og taka við hrósi?

Er ég nóg?

Tel ég að ég sé ekki nógu vel gefin/n til að tala fyrir máli mínu eða skoðunum?

Líður mér best þegar ég er í umönnunarhlutverki eða þegar ég er að fórna mér á einhvern hátt? Hvaða umbun fæ ég út úr því frá umhverfinu? 

Óttast ég hvað gerist ef ég kem mér út úr sambandinu, vinahópnum eða segi upp vinnunni? Ef svo er hvers vegna? Hvað gerist við það?

Þetta eru nokkrar af mörgum spurningum sem er gott að spyrja sig og svo er um að gera að æfa sig í því að standa fyrir sínu.

Gott er að byrja með einhverju smáu eins og því að nota styrkjandi setningar "ég upplifi" eða "mér finnst" í stað "þú" setninga eftir að þú ert búin að greina vel hvers vegna það skiptir þig máli að ræða málin.

Eins er gott að gera sér grein fyrir því hvaða tilfinningar þú ert að upplifa og hvaða breytingu viltu sjá í samskiptunum.

Við upplifum sum að það geti kostað okkur sambandsslit, vinaslit eða annað ef við opnum okkur og tölum um fílinn í stofunni, en í flestum tilfellum og að minnsta kosti í þeim tilfellum þar sem heilbrigði ríkir þá er því tekið vel og af skilningi þegar við opnum á umræðuna og lýsum tilfinningum okkar.

Þar er hlustað og stutt við drauma og þar er ekkert annað í boði en full virðing fyrir tilfinningum beggja aðila og þá er ég ekki einungis að tala um parasambönd í þessu tilliti.

Þar sem óheilbrigðið ríkir hinsvegar er okkur kennt að það að hafa tilfinningar og skoðanir eða drauma og væntingar er ekki í boði og kostar yfirleitt refsingu í einu eða öðru formi ef við tjáum okkur um það. Þar eru aðstæður sem enginn ætti að bjóða sér uppá því að við eigum öll skilið að fá virðingu og fallega framkomu að ég tali nú ekki um að fá hlustun og stuðning við líðan okkar og þroska ef við ætlum að lifa í heilbrigðum samskiptum. 

Ef við erum í óheilbrigðum samskiptum þá erum við líklega alin upp við röng samskiptamynstur eða höfum reynslu af því að það sé í lagi að koma fram við okkur á einhvern óboðlegan hátt.

Við höfum þá einnig séð að það að standa með sjálfum sér hefur haft afleiðingar og að þeir sem þögðu fengu mestu athyglina ástina eða fengu að tilheyra hópnum. Hver svo sem umbunin hefur verið þá hefur hún verið þess virði að láta sjálfan sig af hendi, þegja og verða framlenging af annarri manneskju til að líða vel í augnablikinu og að fá að tilheyra.

En ég verð að hvetja þig ef þú ert átakafælinn til að taka til í tilveru þinni því það að þegja og ekki segja mun valda óhamingju með einhverjum hætti í lífi þínu á einhverjum tímapunkti.

Flóttaleiðirnar sem notaðar eru til að taka á þeirri óhamingju eru td alls konar fíknir sem valda svo einungis meiri vanlíðan og tjáningaleysinu fylgir einnig oft þunglyndi, kvíði og margt annað böl sem tekur frá okkur hamingjuna, svo ég hvet þig-ekki gera ekki neitt!

Það er fullt af góðu fagfólki sem er tilbúið til að aðstoða við allt sem viðkemur okkar andlegu og líkamlegu heilsu svo að það er ekki eftir neinu að bíða, því að lífið er núna og fíllinn þarf að fara út úr stofunni til að heilbrigðið geti ríkt í samskiptum okkar.

Eins og alltaf er ég bara einni tímapöntun í burtu frá þér ef ég get aðstoðað þig við þín lífsins málefni,og ef lífið er ekki eins og þú vilt hafa það þá er ekkert annað að gera en að breyta því!

Þar til næst elskurnar

xoxo ykkar Linda

Linda Baldvinsdóttir

Markþjálfi og samskiptaráðgjafi.

[e-mail]

 

Er ég elskandi eða meðvirkur í samskiptum mínum?

Það er mikið talað um meðvirkni í dag og svo sannarlega á sú umræða rétt á sér þar sem við erum afar meðvirk þjóð að mínu mati, en öllu má nú ofgera þó.

Hvar erum við stödd þegar allt sem við gerum fyrir aðra er kallað meðvirkni, þar sem kærleikur og umhugsun varðandi fólkið sem er í kringum okkur er á undanhaldi vegna þess að ég á bara að hugsa um mig og vera ekki meðvirk? Að allt sem skiptir máli er ég og aftur ég? 

Er ég þá ekki komin á stað þess sem hefur ekkert að gefa en þigg endalaust?

Ég held að við ættum aðeins að staldra við á þessum tímum og skoða hvort við séum á réttri leið. Hamingja flestra felst nefnilega ekki í því að vera einir og öllum óháðir nema að litlu leiti, en flestum er hinsvegar nauðsynlegt að vera í hópi fólks þar sem þeir fá að tilheyra, eru samþykktir og elskaðir. Við þurfum á því að halda að finna að það sé ekki öllum sama um örlög okkar og afdrif, og við þurfum að finna réttu leiðina eða réttu mörkin á milli kærleika og meðvirkni.

Í heimi tækninnar og allsnægtanna gleymist að við erum verur sem voru skapaðar til samfélags við hver aðra, að elska, að læra að taka tillit til, að styðja við og eiga góð samskipti við þá sem í kringum okkur eru. En aðal meinsemd dagsins í dag er tilgangsleysi og einmannakennd að mínu mati.

Í dag er allt of margt af því sem við gefum af okkur kallað meðvirkni í stað þess að horfa á þá staðreynd að við þurfum líka að virka með fólkinu í kringum okkur. Meðvirkni er mjög misskilið hugtak eins og það er skilið af mörgum í dag og tekur út allt sem heitir kærleikur til annarra. 

Stundum er í lagi að við finnum til eða finnum fyrir erfiði vegna ákvarðana sem við tökum. Það gæti verið að hjarta okkar væri að segja okkur að við þyrftum að skoða málin frá fleiri sjónarhornum, að við þyrftum kannski ekki alltaf að vera í fyrsta sæti og að okkur langi til að gefa af okkur eða gera öðrum greiða og það er bara fallegt.

En ekki heyra það sem ég er ekki að segja. Ég er ekki að segja að við þurfum ekki að taka á meðvirkni ef hún er til staðar, gleymum bara ekki hinum fallega hluta mannlegrar tilveru í leiðinni sem heitir kærleikur.

Stundum er það þannig að við erum komin út á hinn endann, eða í eigingirni og sjálfselsku eða að við gerum einfaldlega ekkert fyrir aðra, en eigingirnin veldur þeim sem haldnir eru henni mestum kvölunum því þeir missa af nánd og þeirri gleði sem felst í því að gefa af sér. 

En hvernig veit ég þegar ég er komin út í meðvirknina í stað góðseminnar?

Meðvirkir eiga erfitt með að segja hvernig þeim líður og þeir gera lítið úr, breyta eða neita fyrir það hvernig þeim raunverulega líður (þegar þeim líður illa)í stað þess að tala opinskátt um málin og segja líðan sína umbúðalaust.

Þeir halda að þeir geti hugsað um sig í öllum aðstæðum án aðstoðar frá öðrum og biðja sjaldan um aðstoð.  Eins taka þeir málefni annarra oft í sínar eigin hendur án þess að hugsa sig um og taka þar með ábyrgð af öðrum og ræna þá í leiðinni þroska og sjálfsbjargarviðleitninni sem allir þurfa að fá að kynnast í fari sínu. 

Þeir meðvirku Sýna reiði sína eða pirring á passívan hátt og óbeinan í stað þess að ræða málin af hreinskilni þegar þau koma upp.

Meðvirkir svitna oft þegar þeir eiga að taka ákvarðanir einir og óstuddir og þeim finnst stundum allt það sem þeir segja hugsa og gera ekki nægjanlega gott.

Þeir eiga erfitt með að taka hrósi og fara hjá sér við allt sem heitir viðurkenning og gera jafnvel lítið úr afrekum sínum rjóðir í vanga.Að hrósa sjálfum sér er hroki í þeirra gildismati.

Þeir meta skoðanir annarra og tilfinningar nú eða hegðun ofar sínu eigin gildismati og þeim finnst innst inni að þeir eigi ekkert endilega eiga skilið að vera elskaðir eða að fá að tilheyra, og því gera þeir ýmislegt til að halda áliti þínu á sér ósnertu eins og með því t.d það að beita lygi eða fela sig til að mynd þín af þeim brotni ekki svo auðveldlega.

Stundum leita þeir til annarra til að láta þá sjá sér fyrir örygginu sem þeir finna ekki að þeir geti búið sér til einir og óstuddir og festast í óheilbrigðum samskiptum af ýmsu tagi vegna þess.

En aðaleinkennið á meðvirkum einstaklingum er þó alltaf það að þeir eiga í erfiðleikum með að setja "HEILBRIGÐ MÖRK" og setja upp "RÉTTA FORGANGSRÖÐUN".

Fylgimynstur meðvirkninnar eru nokkuð mörg en það sem hættulegast er af þeim öllum er að meðvirkir einstaklingar eru allt of trygglyndir og hanga þar af leiðandi allt of lengi inni í óheilbrigðum aðstæðum sem skaða þá.

Þeir gera einnig málamiðlanir hvað varðar sín eigin gildi eingöngu til að þóknast öðrum og til að forðast reiði eða vanþóknun. Þeir eru hræddir við að segja frá sínum skoðunum, trú og tilfinningum ef þær stangast á við annarra því að það er að rugga bátnum.

Þeir sætta sig við kynferðislegan áhuga þegar þeir eru í raun að leita að ást í sumum tilfellum og gera sér kannski ekki grein fyrir því að svo sé.

Stjórnunarmeðvirkir trúa því í alvöru að aðrir séu ófærir um að bera ábyrgð á sjálfum sér og þeir reyna að sannfæra aðra um að þeir eigi að hugsa, gera eða líða á einhvern hátt (þeirra hátt). Þeir gefa ráð og lausnir í tíma og ótíma og verða síðan pirraðir þegar aðrir neita að taka við þessum ráðum og lausnum.

Meðvirkir ávinna sér ákveðin skapgerðareinkenni eins t.d að láta eins og ekkert skipti máli eða koma sér upp hjálparleysi, setja sig yfir og eða beita reiði til að stjórna útkomum í ýmsum málefnum.

Þeir dæma hart það sem aðrir hugsa, segja eða gera og enginn talar meira um bresti annarra því að með því móti þurfa þeir ekki að horfa inn á við.

Þeir forðast tilfinningalega, líkamlega og kynferðislega nánd til að halda fjarlægð og þeir leyfa fíknum, skuldbindingafóbíu og fleiru að fjarlægja sig frá nánd í samböndum.

Þeir rugga alls ekki bátnum og þeir bæla niður tilfinningar sínar til að forðast berskjöldun og þeir trúa því í alvöru að með því að sýna tilfinningar sínar séu þeir að sýna veikleika sinn.

Flest af þessu þekkjum við að einhverju marki í fari okkar (vonandi þó að litlu leiti) en það er þegar hjarta okkar segir stopp hið innra sem við ættum að taka upp tékklista meðvirkninnar áður en að vandræðin og ruglið sem meðvirknin veldur tekur sér bólfestu hjá okkur. Það yrði öllum sem að okkar lífi koma til skaða ef hún kemst til valda.

En kærleikurinn er mestur alls og án samhygðar, samkenndar, fórnandi kærleika (svo lengi sem hann meiðir ekki) og gleði þess sem gefur af sér væri lífið lítils virð, en það er bara að finna þessa hárfínu línu á milli kærleikans og meðvirkninnar sem stundum er bara nokkuð erfitt satt að segja, en er þó nauðsynlegt að finna fyrir heill og heilbrigði samskipta okkar við annað fólk.

Svo að lokum segi ég ykkur elskurnar, "elskum okkur sjálf og aðra í leiðinni án meðvirkni og með mörkum fyrir hjarta okkar og líðan".Og ef þú vilt taksast á við meðvirkni í þínu fari er ég bara einni tímapöntun í burtu frá þér.

Þar til næst

Xoxo

ykkar Linda

Linda Baldvinsdóttir

Lifecoach, samskiptaráðgjafi

[e-mail]