Raunveruleg karlmennska er hugtak sem hefur þróast í gegnum tíðina og hefur mismunandi merkingu fyrir mismunandi fólk og samfélög en í dag er litið á hana sem samansafn af eiginleikum og hegðun sem ekki tengist einungis líkamlegum styrk heldur einnig tilfinningalegu jafnvægi, ábyrgð og virðingu fyrir sjálfum sér og öðrum.

Ef ég gæti gefið uppskrift af því sem nútíminn kallar karlmennsku þá liti hann líklega einhvernvegin svona út:

Að hafa sjálfstraust og trú á eigin getu og að vera óhræddur við að takast á við áskoranir af ýmsu tagi. Að bera ábyrgð á eigin gjörðum og lífi, að sýna virðingu fyrir öðrum óháð kyni, kynþætti, trúarbrögðum eða félagslegri stöðu.

Að sýna tilfinningalegan heiðarleika og geta tjáð tilfinningar sínar opinskátt á fallegan máta. Að geta sett sig í spor annarra og sýna samúð þeim sem þjást. Að vera heiðarlegur við sjálfan sig og aðra.

Að vera stuðningur við vini og fjölskyldu í verki en ekki bara orði og í raun er raunveruleg karlmennska fólgin í því að vera góður réttlátur og traustur maður, en ég held að  þetta eigi svo sem við raunverulega fallega manneskju hvort sem hún er kona, karl eða hvernig sem við skilgreinum okkur - við erum öll menn og sömu gildi ættu að vera höfð í heiðri hvaða kyni sem við tilheyrum.

Því miður finnst mér orðið allt of lítið vera eftir af þeim tilfinningalega heiðarleika sem ég tala um hér að ofan og eins finnst mér virðing við konur vera á undanhaldi ef ég lít á samskipti kynjanna á netinu og eins á ummælum á netinu. 

Að senda typpamyndir á netinu og fara í kynferðislegan daðursleik strax í byrjun samtala á td Tinder segir mér að virðingin fyrir þeim sem spjallað er við er engin, og tilfinningalega virðinguna er sömuleiðis hvergi að finna. Og ég bara spyr mig hvort að þetta væri framkoma sem þessir sömu menn vildu að dætur þeirra fengju þegar þær fara að slá sér upp?

Á minni löngu ævi er ég fyrir löngu búin að læra að karlmenn koma fram við þig á virðingaverðan hátt þegar þeir hafa raunverulegan áhuga á því að kynnast þér og þeir segja mér margir að ef áhuginn er lítill þá nenni þeir ekki að tala við eða gefa af tíma sínum til þess aðila, en hinsvegar ef áhuginn er til staðar þá fær konan engan frið fyrir símtölum og skilaboðum allan daginn og enginn er eins mikill herramaður og maður sem er hrifinn.

Svo hverju getum við búist við að maður sem hefur til að bera raunverulega karlmennsku og er hrifinn komi fram í ástarsambandi? 

Jú hann sýnir konunni virðingu í orðum og gjörðum, bæði í einkalífi og opinberlega.

Hann reynir ekki að niðurlægja konuna eða stjórna henni heldur kemur fram við hana sem jafningja.

Hann leggur sig fram við að kynnast henni betur og spyr um áhugamál hennar og líðan og hvernig dagurinn hennar hafi verið.

Hann man eftir smáatriðunum sem hún deilir með honum og tekur tillit til þeirra í samskiptum sínum við hana.

Hann tekur þátt í lífi hennar á einlægan hátt, bæði með því að styðja hana í hennar verkefnum og með því að deila sínum eigin áskorunum með henni.

Hann er hreinskilinn og vill ekki leika leiki eða villa um fyrir henni.

Hann gerir það sem hann segir að hann muni gera og hann stendur við orð sín.

Hann er opinn um tilfinningar sínar og áhuga, en gefur henni jafnframt svigrúm til að þróa sambandið á sínum hraða.

Hann vill tryggja að henni líði vel og sé örugg í kringum hann án þess að reyna að stjórna henni.

Hann styður hana í því sem hún vill gera í lífinu frekar en að reyna að breyta henni eða stýra.

Hann spyr hana hvernig henni líði og tekur mark á svörum hennar.

Hann virðir mörk hennar bæði andlega og líkamlega, og ýtir ekki á hana til að gera eitthvað sem hún er ekki tilbúin í.

Hann lætur hana ekki efast um áhuga sinn með óljósum skilaboðum eða skorti á viðveru.

Almennt séð kemur maður sem er hrifinn af sinni elsku fram við hana með virðingu, einlægni, og með stöðugleikann að vopni.

Hann vill auðvitað að hún viti að hún sé mikilvæg og tjáir sig reglulega um það.

- og strákar mínir, allt þetta sýnir raunverulega karlmennsku!

þar til næst elskurnar

Xoxo

ykkar Linda

Linda Baldvinsdóttir

Lífsmarkþjálfi og Samskiptaráðgjafi 

Tímapantanir:linda@manngildi og á Noona.is

Þetta er setning frá konu sem ekki er lengur á meðal okkar, en þetta eru orð sem við ættum svo sannarlega að hafa í huga ef við viljum auka á hamingjustundir okkar í lífinu.

Hamingjan kemur eins og regnboginn í fögrum augnablikum en ekki í löngum tímabilum þó að okkur finnist það stundum, en ef við pælum í því þá vitum við að það er augnablikið sem skapar tilfinninguna um  hamingjuna en á sama tíma ýtti undir vellíðan okkar í framhaldinu ef við römmum hana inn. 

Augnablikin sem gefa okkur hamingjuna eru eins og regnboginn að því leiti að þau gefa okkur sömu tilfinningu og þegar við sjáum fallegan regnboga, við fyllumst tilfinningu fegurðarinnar, reynum jafnvel að komast undir regnbogann til að óska okkur hamingjuríkrar framtíðar og svo römmum við minninguna inn í minningabankann okkar.   

Núna í byrjun ársins erum við mörg að taka okkur í gegn andlega og líkamlega og ætlum okkur að ná af okkur jólasukk kílóunum, losa okkur við vonlausa makann og byrja nýtt tímabil heilsu og hamingju.

Að sjálfsögðu er nýr dagur og nýtt ár alltaf gjöf okkar og tækifæri á því að byrja á því sem við viljum breyta en hvað svo með framhaldið?

Erum við að búa til nýjan lífsstíl og nýtt líf eða er þetta bara fljótfærnisleg lausn sem á að kippa öllu í lag og veita okkur hina fullkomnu varanlegu hamingju og fullkomna líf?

Að mínu viti þurfum við að vera tilbúin til að finna úthugsaðar varanlegar lausnir í öllum tilfellum ef við viljum sjá breytingu á lífinu og þær lausnir taka tíma og fyrirhöfn. 

Það tekur 21 til 60 daga fyrir heilann okkar að mynda nýja venju, og svo þurfum við að halda henni reglulega við, þannig að kúrar og kúrsar eru ekki málið ef við viljum varanlega breytingu á einhverju sviði lífsins.

Breyting tekur tíma og að læra að hugsa á annan hátt tekur tíma, og spurningin er hver og hvernig vilt þú vera- og ná svo í það.

Erum við stundum að fórna td makanum í janúar án þess að huga að framhaldinu og þeim lífsstíl sem þeir sem einhleypu lifa, og ætlum við að ná af okkur aukakílóunum í hvelli og sukka síðan aftur?

Sælan sem við leitum að fæst ekki alltaf með því að taka kúrsa eða losa sig við makann heldur fæst hún með því að við breytum okkur sjálfum innan frá og út.

Sumir segja að það sé ekki hægt að kenna gömlum hundi að sitja (mynda nýjar venjur) en ég segi klárlega að þessi gamli hundur getur svo sannarlega breytt sér ef hann vill það og sýnir sjálfum sér þolinmæði á leiðinni að breytingunni. 

Ef þú ert ekki í sátt við þig í dag eins og þú ert á einhvern hátt þá þarftu að gera samkomulag við þig um að ná að verða sú eða sá sem þú vilt verða sama hvaða vinnu þú þarf að leggja á þig til þess að láta það verða að veruleika í stað þess að leita að enn einni skyndilausninni.

Við vitum flest að hugsunin er til alls fyrst þegar kemur að því að breyta venjum,framkomu, meðvirkni,samböndum, samskiptum, árangri og öllu öðru sem þarfnast breytinga og því þurfum við að virkja hana vel í breytingaferli okkar. 

Við virkum nefnilega þannig að hugsun okkar er til alls fyrst og hún kveikir á tilfinningum okkar sem svo verða að framkvæmdum okkar, og ef við ætlum okkur hlutina þá eru okkur engin takmörk sett ef við bara höfum fókus okkar og meðvitund á því að virkja hugsunina okkur til góðs.

Ég er stödd úti í Liverpool þegar ég skrifa þennan pistil og er að bjóða tíma í lífsþjálfun hjá verðlaunaðri líkamsræktarstöð sem heitir Limetless lifestyle wellness center. Mér finnst þessi stöð alveg frábær vegna þess að þar er talað um að það verði að finna út heildrænu ræturnar að vandamálunum áður en haldið er af stað í ræktinni sem mér finnst alveg brilliant hugmynd. því að það er þannig sem ég vil að þeir sem til mín koma í lífsmarkþjálfun vinni, eða út frá rótunum en ekki ástandi laufblaðsins. 

Ef við ætlum að finna okkar eigin regnboga og ramma hann inn þá er alveg á hreinu að það sem við ættum að keppa að er að finna okkar rætur og eigin innri frið ásamt því að finna styrk okkar og ást til okkar sjálfra.

En til þess að svo sé hægt ættum við að skoða vel hvað er ekki eins og við vildum helst hafa það og hvers vegna.

Við ættum að leita vel að skemmd á rótum þess sem við gerum og erum, eins og td. ef við erum meðvirk með einhverjum skoðum þá hvaðan það mynstur kemur.

Oft er rótin að því sú að við lærðum í æsku að halda frið, þóknast einhverjum í umhverfi okkar og við fengum hrós ef við vorum dugleg, kurteis og svo framvegis og það mótaði síðan framkvæmdir okkar.

Þannig að rótin að vanlíðan okkar liggur oft dýpra en við höldum og oft þurfum við að leita að samskiptamynstrum þeim sem við kynntumst í æsku til að finna hvar rætur okkar samskipta liggja.

Ef við gerum okkur grein fyrir rótum þess að okkur gengur ekki vel að ná jafnvægi á einhverjum hlutum lífsins þá er hálfur sigurinn unninn, og þegar við höfum fundið blessaðar ræturnar þá fyrst geta breytingar okkar orðið án allra takmarkana -  og það er það sem ég vil endilega að þið áttið ykkur á. 

Við getum tekið törn eftir törn í því að bæta okkur og líf okkar en farið svo í sama farið aftur, en það að halda stöðuglega áfram er það sem gefur okkur sigurinn að lokum því að þá höfum við byggt upp seigluna nauðsynlegu og styrkinn innra með okkur en það eru aðalefni árangurs á öllum sviðum lífsins.

Gleðilegt árangursár þó seint sé elskurnar, og þar til næst munið þá að ég er einungis einni tímapöntun í burtu. Saman getum við skoðað ræturnar þínar og fundið leiðina að því að ramma inn regnbogastundirnar í þínu lífi, og á síðunni minni manngildi á facebook má finna mörg frí verkefni sem geta komið þér af stað í áttina að breytingunni.

xoxo ykkar Linda

Linda Baldvinsdóttir

Lífsmarkþjáfi og samskiptaráðgjafi

linda@manngildi.is 

Núna eru nýafstaðnar kosningar á okkar fallega landi elds og ísa og vonandi að ró fari að komast á í þjóðfélaginu svo að við getum notið aðventunnar og hátíðarinnar sem framundan er.

Í aðdraganda kosninganna spáum við og spekúlerum í stefnu flokkanna og hverju hver og einn stjórnmálamaður stendur fyrir, og sitt sýnist hverjum um ágæti hvers flokks fyrir sig.

Okkar eigin gildi eru í raun það sem við erum að kjósa og við viljum að þeir sem við gáfum atkvæði okkar starfi samkvæmt þeim.

En hvað með okkur sjálf, erum við það ánægð með stefnu okkar í lífinu að við værum tilbúin til að setja X við okkur sjálf og gefa okkur þannig atkvæði?

Skoðum aðeins hvað fylgir því að við ákveðum að kjósa okkur sjálf í lífinu.

Að kjósa sjálfan sig í lífinu kallar á dýpri sýn á val okkar og sjálfsvirðingu hverju sinni og að framkvæma samkvæmt þeirri sýn sem innra með okkur finnst.

Það er semsagt samtal við sjálfið, þar sem við krefjumst skýrleika um það hver við erum, hvað við viljum og hvaða stefnu við ætlum að taka í hverju málefni fyrir sig og í raun snýst það um rætur okkar, viðhorf og hvernig við skiljum okkur sjálf í samhengi við aðra og heiminn allan.

Að velja sig krefst meðvitundar um hvað það er sem hefur áhrif á ákvarðanir okkar.

Er ákvörðun okkar byggð á ótta við að valda vonbrigðum, eða á löngun okkar til að vaxa og þróast?

Þarfir okkar og langanir spretta oft upp úr ómeðvituðum mynstrum sem við höfum alið með okkur frá barnæsku, eins og td löngun til að fá samþykki frá öðrum eða hræðslu við höfnun (að vera ekki nóg).

Þegar við kjósum okkur sjálf þurfum við að stíga út úr þessum mynstrum, horfa í spegilinn og spyrja: Er þetta val mitt núna byggt á kærleika eða á ótta?

Að velja sig þýðir einnig að við tökum fulla ábyrgð á afleiðingunum sem kunna að verða af þeim ákvörðunum eða vali sem við tökum í lífinu.

Það getur verið ansi erfitt á köflum sérstaklega þegar við þurfum að horfast í augu við mistök eða áskoranir sem eru afleiðingar af vali okkar, en það að taka þessa ábyrgð styrkir þó sjálfsmynd okkar og gefur okkur sjálfstraust inn í framtíðina, því við lærum og þroskumst af þeim verkefnum sem við tökumst á við.

Við þurfum að átta okkur á því að aðrir bera ekki ábyrgð á nokkurn hátt á hamingju okkar því að við sjálf höfum lykilinn að því hvernig við mótum líf okkar hverju sinni og sjálfsástin gengur út úr aðstæðum sem eru henni skaðlegar og ræna hana gleði.

Sjálfsástin er undirstaða alls þess sem við veljum og hún er ekki bara tilfinning heldur birtist hún í athöfnum okkar og vali. Hún birtist í því hvernig við hugsum um okkur dags daglega og hvernig við setjum okkur mörk eða leyfum öðrum að koma fram við okkur.

Sjálfsástin hvílir sig þegar hún þarf á hvíld að halda og hún segir nei við verkefnum sem eru á skjön við hennar þarfir og getu hverju sinni. Hún veit einnig að hún er verðug ástar, virðingar og tíma sama hvað öðrum kann að finnast um það.

Til að fullkomna val okkar á okkur sjálfum er mikilvægt að fara inn á við og stunda hugleiðslu, dagbókarskrif eða að dvelja í kyrrð til að hlaða batteríin og til að hjálpa okkur við að hlusta á okkar innri rödd sem oft verður hljóðlát í ys og þys daglegs lífs.

Þessi rödd sem leiðir okkur alltaf nær kjarnanum ef við bara hlustum, þar sem við getum spurt okkur spurninga og fengið svör. Spurningar eins og ; Hver er ég án allra titla og væntinga? Og hvað kallar hjarta mitt á í raun og veru? Hvað er rétt fyrir mitt líf núna? Og svo framvegis.

Þegar við kjósum/veljum okkur sjálf verður það sjáanlegt í hegðun okkar og framkomu.  Í samskiptum förum við að tala af meira öryggi, krefjumst virðingar og sýnum öðrum virðingu án þess að fórna okkur sjálfum.

Við hættum að líta á líkama okkar sem sjálfsagðan hlut en förum þess í stað að hlusta á hann sem okkar besta vin í gegnum lífið. Við sýnum honum virðingu okkar með því að veita honum góða næringu, hreyfingu og hvíld, og ekkert er of gott fyrir hann. Við verðum einnig meðvitaðri um það hvernig við stjórnum streitu og spennu daglegs amsturs.

Við veljum frið í stað átaka þegar þess er kostur og við sækjum í gleði lífsins og þakklæti fyrir það góða sem það gefur okkur.

Að kjósa sjálfan sig er ekki eitthvað sem við gerum einu sinni, við þurfum að velja okkur aftur og aftur, alla daga en ekki á fjögurra ára fresti eins og í kosningum þeim sem nú eru ný afstaðnar.

Við veljum á hverjum morgni að fara inn í daginn með sjálfsmildi, skilning og virðingu að leiðarljósi sama hvað gengur á, og því oftar sem við kjósum okkur sjálf því dýpri verður sjálfsást okkar og lífið fer að spegla hana í öllum þáttum þess.

Mundu að þú ert leiðtoginn eða skaparinn í eigin lífi og situr uppi með val þitt og afleiðingar þess alla daga svo mundu að kjósa rétt fyrir þig í smáu sem stóru, því þannig skrifar þú söguna sem þú vilt lifa.

Og eins og ætíð er ég bara einni tímapöntun í burtu frá þér ef þú þarft aðstoð við stefnumótun lífs þíns.

Þar til næst elskurnar

Xoxo

Ykkar Linda

Linda Baldvinsdóttir

Lífsmarkþjálfi/Samskiptaráðgjafi

linda@manngildi.is

Ég hef oft velt því fyrir mér hvort að það sé erfiðara fyrir þá sem komnir eru yfir miðjan aldur að mynda ástarsamband sem endist um ókomin ár, því að ég heyri mikið talað um hversu erfitt það sé að mynda sambönd á þessum gasalega virðingaverða aldri.  

Mín skoðun er samt sú að það ætti jafnvel að geta verið auðveldara að sumu leiti ef vel er að gáð.

Á miðjum aldri (50-60 ára)erum við komin með lífsreynslu og horfum á ást og sambönd með öðrum hætti en við gerðum þegar við vorum um tvítugt.

Við erum full mótaðar manneskjur og vitum yfirleitt hvað það er sem við viljum sem ætti að auðvelda farsældar leiðina og valda því að færri árekstrar ættu að eiga sér stað, það er að segja ef þroski okkar og samskiptahæfni hefur vaxið í samræmi við aldurinn.

Yfirleitt er það nú þannig að tilfinningalegur þroski okkar stóreflst með árunum og það eitt útaf fyrir sig hefur mjög mikil árhrif á það hvernig sambönd ganga.  

Fyrri reynsla, bæði jákvæð og neikvæð gefur af sér meiri samkennd, skilning og þolinmæði beggja aðila sem svo sannarlega er þörf á þegar tveir aðilar úr ólíku umhverfi koma saman og mynda samband. Par sem býr yfir tilfinningagreind bjóða yfirleitt upp á betri samskipti og leysa átök með samtali og samkennd í stað togstreitu og rifrilda.

Einstaklingar á miðjum aldri  eru yfirleitt búnir að fara í gegnum nokkur tímabil sjálfsleitar og uppgötvunar og eru í flestum tilfellum búnir að móta sig bæði persónulega og atvinnulega sem gefur þeim betri sýn á hvað þeir vilja fá út úr sambandi og ekki síst hvað þeir geta gefið sjálfir inn í sambandið þannig að sambandið eflist og dafni, en ég held að við höfum fæst hugsað út í okkar eigin persónulegan þroska þegar við vorum yngri og líklega aldrei hugað að því að elska okkur sjálf á réttan hátt heldur.

Á miðjum aldri er parið líklega farið að huga betur að heilsu sinni og jafnvel setja hana í forgang, og eiga oft sameiginleg áhugamál eins og ræktina, golfið, skíðin, gönguferðir, matarvenjur og heimilislífið og fjölskylduna  og ef þeir velja sér að njóta lífsins með svipuðum hætti þá færir það parið betur saman og tryggir þeim á sama tíma betri heilsu.

Svo eru það blessuð fjármálin sem eru nú oft orsök skilnaða sérstaklega hjá unga fólkinu. En á miðjum aldri erum við yfirleitt orðin færari um að stjórna fjármálum okkar og búum oftast nær við meiri stöðugleika í fjármálunum sem aftur tekur í burtu áhyggjurnar og togstreituna sem peningamálin geta skapað.

Hinsvegar þarf það að vera á hreinu þegar parið ákveður að fara í sambúð hvernig fjármálum á milli þeirra verði hagað, og hvort fjármálin verði sameiginleg eða kannski algerlega aðskilin. 

Lífsgildin eru yfirleitt á hreinu hjá þeim sem eldri eru og því ætti að vera auðvelt að athuga hvort þau passi saman (mjög mikilvægt að svo sé)

Í næst síðasta lagi þá hafa einstaklingar á þessum aldri oftar en ekki með meira frelsi og sjálfstæði en þeir sem yngri eru ásamt því að sveigjanleiki í starfi er oft orðinn meiri.  Börnin eru einnig orðin fullorðin í flestum tilfellum og flogin að heiman, eða amk orðin fleyg.

Þetta gefur parinu tækifæri á því að stunda oftar sameiginleg áhugamál, ástríður og langanir, og auðveldara verður að nýta sér frelsið til að kveikja á ástríðunum á öllum frjálsum stundum sem gefast, og búa þannig til ævintýraríkt líf saman.

Í síðasta lagi þá er ákveðin fegurð fólgin í því að fá að eldast saman og fá að telja gráu hárin og hrukkurnar á hvort öðru, ásamt því að það er líklegt að með árunum aukist sameiginlegur reynsluheimur parsins á tímum góðra og einnig erfiðra verkefna, en allt getur þetta skapað aukna virðingu, þakklæti og aukin tengsl parsins.

Þannig að ég tel að seinni sambönd ættu semsagt að hafa jafnvel meiri möguleika en þau fyrri ef við kjósum að velja maka samkvæmt sameiginlegum lífsgildum ásamt dassi af ást og umburðarlyndi sem við höfum ofkors öðlast í ómældu magni á langri göngu okkar um lendur móður jarðar.

Þar til næst elskurnar,

Xoxo

Ykkar Linda

Linda Baldvinsdóttir

Lífsmarkþjálfi/Samskiptaráðgjafi

linda@manngildi.is

Stundum hefur mér fundist að þeir sem vilji sjá breytingu á lífi sínu haldi að það sé nóg að horfa á video, fara á helgarnámskeið eða hlusta á einn og einn fyrirlestur til að lífið stökkbreytist til hins betra, en raunin er svo sannarlega önnur.

Það er ekki spurning um það að með öllu þessu getur fólk fengið tímabundinn innblástur og hvatningu, og ég hvet þig alltaf til þess að fara á námskeið eða hlusta á góða fyrirlestra en varanlegar breytingar krefjast oft frekari stuðnings og ekki síst sjálfsaga. 

Video og fyrirlestrar geta kveikt á eldmóði okkar og við finnum fyrir góðum jákvæðum tilfinningum og svo sannarlega tökum við oft fyrstu skrefin eftir að hafa horft á eða lært aðferðir sem ýta okkur af stað. Til að varanlegur árangur geti hins vegar orðið þurfum við flest á því að halda að hafa stuðningskerfi í kringum okkur og þar kemur lífsmarkþjálfi, jafningi eða stuðningshópur sér vel.

Til að sjá lífið breytast kostar það okkur yfirleitt breytta hegðun, hugsun og eða framkvæmd, skuldbindingu, þrautsegju og stöðuga æfingu sem því miður mörg okkar hafa ekki þolinmæði í og gefumst þá upp áður en við sjáum breytinguna verða að veruleika því það tekur tíma að breyta vana okkar og hugsuninni sem er yfirleitt lykillinn að öllu ásamt því að yfirstíga á köflum erfiðar áskoranir á leiðinni.

Þegar ég fæ nýja viðskiptavini þá fer fyrsti tíminn yfirleitt í það að hlusta á hvaðan fólk er að koma og skoða hvaða markkmið, gildi og áskoranir viðkomandi stendur frammi fyrir og útfrá þeim atriðum er farið af stað í ferli sem tekur yfirleitt langan tíma. Ég segi langan tíma því að á okkar tímum viljum við að allt gerist mjög hratt (skyndibitaleiðin) en við höfum haft jafnvel áratugi að mynda venjur, samskipti og framkvæmdir og það tekur tíma að breyta þeim.

Að læra að setja markmið á öllum sviðum lífsins kostar að þú þarft að opna augun og sjá skírt fyrir þér hvernig og hvenær þú vilt sjá markmið þín verða að veruleika. Ég tek það fram að markmið geta falist í mörgu eins og því td að hætta að reykja, stofna fyrirtæki, hætta að vera meðvirkur, bæta samskipti, koma sér frá ofbeldissamböndum og svo framvegis.

Nú þegar sýnin er skír þá er hægt að fara að setja áætlun sem hentar hverjum og einum. Oft eru hindranir og áskoranir á veginum sem tefja förina að markmiðinu en þá er lífsmarkþjálfinn þinn þarna til að ýta þér aftur á rétta braut og aðstoða þig við að hrinda frá öllu því sem tefur þig.

Í lífsmarkþjálfun munt þú þróa nýja hæfni eða bæta við þá sem þegar er til staðar og þú munt læra hluti eins og tímastjórnun, samskipti, leiðtogahæfni og streitustjórnun svo eitthvað sé nefnt.

Lífsmarkþjálfinn þinn mun halda þér ábyrgum og fara reglulega yfir framvindu þína, ræða það sem gengur vel og eins það sem gengur ekki jafn vel og stilla framvinduna samkvæmt því. 

Það sem skiptir mjög miklu máli er speglun og endurgjöf, að fara yfir það sem þú hefur nú þegar lært og að styrkja jákvæðar breytingar á leiðinni ásamt því að bera kennsl á þau atriði og svæði sem bæta þarf.

Að fá persónulegan stuðning, speglun og hvatningu á leiðinni aðstoðar þig við að efla þrautsegjuna og þú færð að upplifa ánægjuna af hverjum litlum sigri sem fæst td með jákvæðum staðhæfingum, sjónrænum ímyndunum og hvatningaviðtölum frá þeim sem styðja þig.

Þú getur dvalið í trúnaði því að lífsmarkþjálfinn þinn er bundinn trúnaði við þig og öll þau verkefni sem gerð eru á milli tímanna eða í tímum eru aðeins á milli þín og hans. Að geta opnað á tilfinningar og vankanta sína í öryggi er heilandi í sjálfu sér og trúnaður er forsenda þess að hægt sé að kafa svo djúpt.

Í gegnum árin hef ég séð líf margra sem hafa verið í tímum hjá mér taka stökkbreytingum og ég hef séð sjálfstraust, sjálfsást og kjark verða til. 

Ég hef séð manneskjur sem þora að horfast í augu við þau verkefni sem þau standa frammi fyrir í lífinu og ég hef séð þau finna lausnir sem eru umbreytandi fyrir þær.

Ég hef séð manneskjur takast á við sorg, erfiðar aðstæður í hjónaböndum, uppeldi, fjölskyldumálefnum og ná tökum á líðan sinni frá kvíða og öðrum vondum tilfinningum, og ég er þakklát fyrir að hafa fengið að vera hluti af þeim breytingum sem ég hef séð hjá aðilum sem virkilega leggja sig fram við að sigra áskoranir lífsins og innra sjálfsins.

Svo ef þú stendur á stað sem þarfnast lausnar þá skaltu ekki hika við að leita þér aðstoðar og að fá lífsmarkþjálfa í lið með þér við að skapa nýtt í þínu lífi.

Ég vona að þessi litli pistill hafi sagt þér aðeins til um það hvað lífsmarkþjálfun er, og ef ég get aðstoðað þig á þinni leið þá er ég bara einu maili eða símtali í burtu frá þér :)

Þar til næst elskurnar

xoxo

Ykkar Linda

Linda Baldvinsdóttir

Lífsmarkþjálfi, samskiptaráðgjafi.

Linda@manngildi.is