Hláturinn lengir lífið

Ég uppgötvaði um daginn að líklega hef ég aldrei skrifað pistil sem fjallar eingöngu um jákvæðni eða máttinn sem felst í því að halda hugarfari sínu sem mest þar ásamt því að hlæja dátt oft á dag.

Það er yndislegt að vera jákvæður og skemmtilegur alla daga, en ég held að það sé nánast ómögulegt nema að við séum með fulla meðvitund öllum stundum sem við einfaldlega erum ekki og því læðast að okkur neikvæðu púkarnir sem sitja á öxl okkar og pikka þar og pota. Við höfum nú samt sem betur fer þann möguleika að auka meðvitundarstig okkar um nokkrar gráður dag hvern í þágu heilsu okkar og lífsgleði ef við bara ákveðum það.

Svo hvað er hægt að gera til að bæta meðvitund okkar?

Ég held að það sé varla til mjög nákvæm uppskrift þar um,  en sú uppskrift byggist líklega á dassi af hinu og þessu og allt eftir smekk hvers og eins og aðstæðum í lífinu.

Það er þó forvitnilegt að skoða hvað hinir ýmsu fræðimenn hafa að segja um hugtakið jákvæðni og nauðsyn þess að iðka hana.

Þessir fræðimenn virðast flestir vera sammála um að þeir sem eru hamingjusamir, lífsglaðir og jákvæðir verði síður veikir en þeir sem eru meira neikvæðir svona til að byrja með. Eins segja þeir að þegar jákvæðu einstaklingarnir verði veikir upplifa þeir einnig færri og mildari einkenni en hinir neikvæðu.

Og ef við byrjum á því að skoða hvað hægt er að gera til að halda sig sem mest á hinni jákvæðu hlið lífsins þá held ég að ég verði að byrja á því að tala um hláturinn og mátt hans. Þeir sem eru glaðir og hlæja reglulega lifa lengur og eru hraustari, þeir eiga betri samskipti við sjálfa sig og aðra og þeir taka betri ákvarðanir en þeir sem iðka sjaldan brosvöðvana.

Hláturinn er líklega einnig besta lækning heimsins þar sem hann er okkar náttúrulega prosak, hann linar kvalir okkar, lækkar blóðþrýsting, bætir svefn, virkjar ónæmiskerfið og framleiðir gleðiboðefnið endorfín. Þannig að það er nokkuð ljóst að heilinn okkar og líkami virkar betur þegar við hlæjum.

Við notum venjulega meira vinstra heilahvel okkar segja þeir en þegar við hlæjum notum við hægra heilahvel og við verðum svo miklu meira skapandi.

Hláturinn færir okkur einnig nær hvert öðru í samskiptum og hverjum finnst ekki yndislegt að fá bros frá náunganum og hláturinn er reyndar eina smitið sem ég er til í að smitast af þessa dagana. Hláturinn hefur einnig ómótstæðilegt aðdráttarafl og við sækjum meira í fólk sem fyllt er hlátri og gleðiorku. 

Ynglingahormóna framleiðslan eykst 87% við hlátur segja þeir, ekki amalegt það. Einnig vilja þeir meina að við hlátur aukist framleiðsla á frumum sem eyða bakteríum, veirum og jafnvel krabbameinsfrumum og minnið okkar helst töluvert lengur. Ef allt þetta reynist satt þá ættum við að taka okkur tíma á hverjum degi bara til að hlæja okkur máttlaus ekki satt?

Það sem við getum síðan gert sjálf inn á harða diskinn okkar er að setja fókus okkar á þá hluti eða atburði í kringum okkur sem eru jákvæðir skemmtilegir og uppbyggilegir, ásamt því að þakka fyrir allt sem við höfum í lífi okkar nú þegar og veitir okkur gleði og hamingju.   

Allt sem við veitum athygli vex og dafnar og ég veit að þegar ég hef td verið ófrísk þá sé ég allar ófrísku konurnar í kringum mig og eins þegar ég hef keypt mér nýjan bíl þá finnst mér hreinlega allir vera á þannig bílum í umhverfi mínu.

Heilinn finnur þannig fyrir mig í umhverfinu allt það sem ég beini athygli minni að - svo notum þann mátt okkur til heilla elskurnar. 

Ég ákvað fyrir löngu síðan að horfa sjaldan á fréttir. Fyrir mig var það bara holl og góð ákvörðun því að í flestum tilfellum er þar fókusað á allt það sem miður fer í heiminum og fáar jákvæðar fréttir sem heyrast og sjást.

Ráðlegg reyndar flestum að prófa þetta og sjá hvort að jákvæðnin gagnvart lífinu og þjóðfélaginu eykst ekki eftir því sem lengra líður á milli áhorfs á fréttatímana.

Svona að lokum þá er það fátt sem gleður okkur meira eða gerir okkur jákvæðari en það að gefa af hjarta okkar til annarra svo verum dugleg við að gefa allt sem við getum til náunga okkar. Gefum þeim bros okkar og hlátur, hvatningu eða öxl til að gráta á. Hlustum á þá og veitum þeim aðstoð okkar umhyggju og kærleika, og dreifum þessu út um allt í kringum okkur, Guð einn veit að heimurinn þarfnast þess að við berum öll ábyrgð á náunga okkar.

En þar til næst elskurnar, glimmerkveðja, koss og faðmlag til ykkar allra - og ef þið þurfið á mér að halda við málefni lífs ykkar þá er ég einungis einni tímapöntun í burtu.

xoxo

Ykkar Linda

 

Linda Baldvinsdóttir

Lifecoach, samskiptaráðgjafi, Trm áfallafræði

[e-mail]

Frelsandi að vera óháður útkomum

Eitt það dásamlegasta sem ég hef uppgötvað á minni göngu í lífinu er að læra að sleppa tökunum og vera óháð útkomum í lífinu, leyfa semsagt öllu að hafa sinn gang eða vera eins og því var ætlað að vera eða þróast hverju sinni.

Hér áður var ég mjög háð því að setja mér háleit markmið og fannst ég verða að ná þeim, en í dag hef ég fyrir löngu komist að því að lífið tekur mig á hina ýmsu staði sem ég ætlaði því svo sannarlega ekki að fara á meðan ég var að rembast við að ná þeim markmiðum sem ég hafði sett mér.

Það er einhvernvegin þannig eins og John Lennon sagði í einu laga sinna að lífið er það sem hendir þig þegar þú ert upptekinn við að gera önnur plön.

En þvílíkt dásemdarfrelsi sem það getur verið að sleppa tökum á útkomum.

Það frelsar með þeim hætti að við þorum að taka fleiri áhættur og að láta bara lífið rætast án þess að það þurfi að heppnast á allan hátt eða að hafa einhvern sérstakan endapunkt. Að hafa bara gaman að ferðalaginu á meðan á því stendur þess í stað. Hversu dásamlegt er það ekki?

 

Að framkvæma það sem hjarta okkar segir okkur að framkvæma án þess að vera háður útkomum gerir það að verkum að við höldum jafnvægi og förum ekki í reiptog við lífið þegar við sjáum að útkoman ætlar ekki að verða sú sem við vildum að hún væri, og þessi togstreita sem veldur okkur kvölum verður fjarri lífi okkar.

Við erum svo gjörn á að ætla okkur að þvinga lífið inn í okkar ramma eða í þær áttir sem við viljum að það fari og tökum þannig í leiðinni frelsið frá okkur sjálfum, öðru fólki og lífinu sjálfu. Hinn frjálsi vilji okkar mannanna og lífsins þannig að engu gerður. 

Stundum viljum við einfaldlega fá eitthvað sem okkur var einfaldlega aldrei ætlað og við förum af stað í að finna alla mögulegar leiðir til að ná því fram með tilheyrandi vanlíðan, sorg og öðrum vondum tilfinningum fyrir okkur sjálf og sóum þannig þessu stutta lífi okkar í að berjast við vindmillur að hætti Don Quixote.

Að trúa því að það sem mér sé ætlað komi til mín og verði þar, að trúa því að lífið leiði mig á þær brautir sem mér eru ætlaðar og að allt samverki til góðs með einhverjum hætti sem ég sé kannski ekki núna er frelsandi,og ef eitthvað er mikilvægt að hafa í huga í þessu lífi þá er það að frelsið er einfaldlega yndislegt og nauðsynlegt hverjum manni að halda fast í.

Við verðum að gefa öðrum frelsi til að vera þeir sjálfir og framkvæma samkvæmt sjálfum sér og eins þurfum við að geta haldið í það að vera við sjálf og sleppa þannig tökum á aðstæðum og fólki sem við ráðum hvort eð ekkert við vegna áætlana þeirra sjálfra og lífsins fyrir þá. 

Ég veit að fyrir suma er þetta óskiljanlegt með öllu, en ég vildi endilega deila þessu með ykkur hér þar sem að þetta ráð er það sem kemur mér í gegnum flestar ef ekki allar aðstæður lífsins í dag og kemur mér á fæturna í hvert sinn sem eitthvað hendir sem mér hugnast illa og ég hef litla eða enga stjórn á.

Enda þennan stutta pistil minn á tilvitnun í C.S. Lewis sem er full af visku að mínu mati og er þess verð að hugsa um.

"Hvers vegna gaf Guð þeim þá frjálsan vilja? Vegna þess að frjáls vilji, þó að hann geri hið illa mögulegt, er einnig það eina sem gerir alla þá ást umhyggju og gleði sem vert er að eignast mögulega" C.S. Lewis

Og eins og alltaf ef ykkur vantar aðstoð við lífsins málefni þá er ég einungis einni tímapöntun í burtu.

Þar til næst elskurnar

xoxo

Ykkar Linda

Linda Baldvinsdóttir

Lifecoach, samskiptaráðgjafi, TRM áfallafræði 1 og 2.

[e-mail]