Stundin þar sem orrustan stöðvaðist

Í huga okkar flestra eru jólin hátíð gleðinnar, pakkanna, konfektsins og fjölskylduhittinganna, og það er dásamlegt til þess að hugsa að við sem erum af minni kynslóð og þeim sem yngri erum höfum haft tækifæri á því að setja jólin í þetta samhengi í huga okkar. 

Jólin hafa þó ekki alltaf þessa merkingu í hugum manna, þó svo sannarlega hafi verið reynt að skapa anda þeirra í hinum ýmsu aðstæðum, jafnvel í aðstæðum sem ekkert okkar getur ímyndað sér hvernig er að upplifa.

Þekkt er sagan af ungum stríðandi hermönnum á vesturbakkanum í fyrri heimstyrjöldinni eða árið 1914 sem lögðu niður vopn sín til að skiptast á jólakveðjum, spila fótbolta og syngja saman jólalagið okkar Heims um ból. Hermennirnir sem voru frá Þýskalandi, Frakklandi og Bretlandi sýndu þar með þann sanna jólaanda sem sameinar ólíka aðila, andann sem boðar frið og samhug fyrir alla sama hvaðan þeir koma og hvað svo sem þeir hafa gert, þar sem við verðum sem einn maður í okkar jarðneska reynsluheimi. 

Í mínum huga er það kristaltært að þessi sanna jólasaga sýnir mátt þessarar hátíðar og þess anda sem hún boðar, þó að ekki megi lengur tala um afmælisbarnið sem við heiðrum þennan dag.

Sumir vilja bara sleppa jólunum og færa fyrir því þau rök að afmælisdrengurinn hafi alls ekki fæðst þennan dag, og að líklega hafi hann fæðst í kringum 17 apríl og því sé ekkert að marka þetta. Eins segja þeir að þetta hafi verið heiðin hátíð sem hinir Kristnu hafi stolið sem er jú rétt, en fyrir mér er það algjört aukaatriði því að hvað er fallegra en að heiðra afmælisbarnið með hækkandi sól.

Aðalatriðið er að við látum aldrei af hendi hátíð sem boðar frið, gleði, samveru og allt það sem gott telst við mannlífið.

Ég hef lært það á mínum 63 árum að fátt er jafn dýrmætt og það að halda upp á hvert ár sem ég fæ á þessari jörðu því að það er ekki sjálfgefið að fá að lifa enn eitt árið og því ber að þakka og gleðjast á þeim tímamótum.

Það að halda upp á afmæli Jesú sem er tákn fyrir allt það sem gott finnst í mannlegu samhengi eins og jafnrétti, kærleika, frið og fyrirgefningu er auðvitað sjálfsagt, sama á hvaða árstíð við gerum það, þó að mér finnist nú ósköp gott að lífga upp á skammdegið með þessari hátíð ljóss og friðar.

Hátíðina megum við amk aldrei láta frá okkur hvar sem við stöndum í trú okkar og skoðunum á Jesúbarninu því að það myndast ákveðin orka á þessum tíma.

Sameiningar og kærleiksorkan sem myndast á þessum tíma kennir okkur að við séum öll eitt í alheimi hér og við finnum til sameiningar, samkenndar og kærleika gagnvart hverju öðru og jafnvel gagnvart þeim sem við berjumst við eins og sagan hér að framan segir okkur. Ekki veitir af því að minna okkur á það í dag þar sem þúsundir láta lífið í tilgangslausum ógnarstríðum efnahagskerfa og valdasjúkra stjórnenda heimsins sem láta sér standa á sama um mannlegt líf og tilveru og sýna þar með eðli þess illa sem finna má í mannlegu eðli sem er andstæðan við það sem hátíð ljóss og friðar  boðar. 

Á þessum tíma ársins erum við gjafmild sem aldrei fyrr og styðjum við þá sem minna eiga en við sjálf, og getum ekki hugsað okkur að nágrannar okkar hafi ekki mat á borðum sínum eða pakka handa börnum sínum. Er ekki dásamlegt að við skulum opna hjörtu okkar með þessum hætti þó að það sé aðeins í nokkra daga á ári? þessir dagar gætu svo innilega minnt okkur á hvað það er sem við þurfum að gera til að skapa himnaríki á jörðu, svo einfalt í eðli sínu en þó svo erfitt að framkvæma 365 daga á ári þar sem okkar eigið ego rekst á okkur í tíma og ótíma.

Nokkrir jólaspillar gætu komið á móti mér og sagt að jólin séu sko ekkert annað en stress og fólk sem fyllist kaupæði á þessum tíma og að allt sé þetta pjátur og óþarfi og það eigi að leggja af þessa hátíð. Vissulega er það pæling útaf fyrir sig, þó að ég sé bara alls ekki sammála þessum viðhorfum. 

Jú við reynum að gefa gjafir af efnum eða vanefnum okkar og við kaupum mat sem gleður bragðlaukana, og ef ég tala fyrir mig þá skal húsið einnig vera hreint og vel skreytt til að hátíðin sé eins vel haldin og hægt er. Það gleður anda minn og vonandi þeirra sem inn á mitt heimili koma á þessum tíma. Og jú það fylgir því stress að vasast í undirbúningnum, en það er jákvætt stress og minningarnar sem verða eftir í hugum okkar margra eru virði smá aukins cortisols í nokkra daga á ári.

Ég geri mér fulla grein fyrir því að jólin eru ekki öllum gleðileg og að lífið hefur úthlutað til margra stórum og erfiðum verkefnum þetta árið sem önnur, og að þeir aðilar sem þau verkefni fengu þurfa þar af leiðandi meira á okkur að halda nú fyrir og um hátíðina sjálfa en endranær.

Við ættum að gera það sem er á valdi okkar til að létta þeim þennan tíma og að innifela þá í athöfnum okkar og gleðistundum, veita þeim einnig þá aðstoð sem kemur sér best fyrir þá og þeirra aðstæður sem ég veit að við auðvitað gerum flest ef tök eru á. Ég hef sjálf átt erfið jól og veit vel að þau geta gert mann meyran og sorgmæddan, og mörg tár sem geta fallið vegna þess að við kannski grátum það sem áður var gleði okkar eða við finnum fyrir vanmætti fátæktar okkar og aðstæðna. 

Þó er það svo merkilegt að jafnvel á þessum sáru erfiðu stundum finnum við fyrir jólaandanum innst inni þó að logi hans sé kannski af skornum skammti á meðan við vinnum úr verkefnum okkar. 

Reynum að heiðra anda jólanna og afmælisbarnið með einhverjum hætti þrátt fyrir en ekki vegna þess að allt sé svo fullkomið og gott í lífi okkar elskurnar og hér fyrir neðan eru nokkrar hugmyndir sem geta gefið okkur smá jólaneista í sálu okkar ef við framkvæmum þær.  

Hér koma svo mínar hugmyndir:

1. Skreytum heimilið og höfum börnin okkar eða barnabörn með í því og jafnvel stórfjölskylduna alla!

2. Bökum saman smákökur og steikjum laufabrauð.

3. Horfum saman á jólamyndir og spilum (það eru svo mörg skemmtileg spil til í dag).

4. Borðum saman sem oftast með fjölskyldu og vinum.(Má vera Pálínuboð).

5. Skrifum fallegar orðsendingar til þeirra sem eiga pláss í hjarta okkar og segjum þeim hvað það er sem við kunnum að meta við þá.

6. Aðstoðum hjálparstofnanir við að gleðja þá sem eiga um sárt að binda, það gefur okkur meiri vellíðan í hjarta okkar en við getum ímyndað okkur.

7. Finnum í okkur jólaandann sjálfan og notum hann til að gera heiminn að betri stað - þessi tími er fullkominn til þess að æfa sig í samkenndinni.

8. Hrósum þeim sem eru útkeyrðir af álagi í verslununum og brosum til þeirra (og setjum kerrurnar á réttan stað eftir notkun)

9. Gefum okkur tíma í sögustund þar sem við deilum upplifun okkar á jólum fjölskyldunnar fyrr og nú, og komum fram með skemmtilegar sögur af þeim í leiðinni. 

10. Höfum stund þar sem við hittum alla fjölskyldumeðlimi fjær og nær með aðstoð internetsins.

10. Að lokum þá snýst þetta allt saman um að eiga gæða, gleði og kærleiksstundir þar sem við gefum af okkur ást, frið og samveru sem í leiðinni skapa minningar sem lifa með okkur um ókominn tíma.

Óska ykkur öllum gleðilegra og hamingjuríkra jóla elskurnar, og munum að í öllum aðstæðum getur andi jólanna birst eins og hann gerði hjá ungu hermönnunum í sögunni að framan þrátt fyrir erfiðleika ársins og atburða þess í okkar persónulega lífi.

Kærleiks og friðarkveðja,

Ykkar Linda

Linda Baldvinsdóttir

Lífsþjálfi/samskiptaráðgjafi

[e-mail]

Sjúkt kynlíf narsisstans

Ég hef skrifað töluvert um andlegt ofbeldi, narsissma og fleira sem tengist veikum samskiptum í gegnum tíðina en uppgötvaði um daginn að ég hef lítið fjallað um birtingamynd kynlífsins í þeim samskiptum. 

Ég ákvað þess vegna að afla mér upplýsinga hér og þar og langaði einnig að kanna hvort það væri til eitthvað sem héti kynferðislegur narsissmi. 

Og viti menn - já það er svo sannarlega til!

Eins og alltaf bendi ég á að við erum ekki alltaf að eiga við persónuleikaröskunina sjálfa í allri sinni mynd og kannski erum við öll með einhver einkenni raskana, svo að við skulum vera varkár í því að dæma alla sem passa við eitthvað af eftirtöldu sem NPD (Narsissta)

En jafnt á kynlífssviðinu sem og öðrum sviðum sýnir sá sem hefur narsisska eiginleika yfirburði sína og blæs í leiðinni upp hæfileika sína og getu.

Þeir vilja að sjálfsögðu stjórna í rúminu og þeir úthluta kynlífi eða skorti á því eftir því hvernig liggur á þeim og að eigin vild. Við skulum samt gera okkur grein fyrir því að þeir eiga alltaf rétt á kynlífi óháð löngun makans. 

Það er algengt að þeir noti sjarma sinn, peninga eða völd til að fá kynlíf og þeim finnst þeir eiga rétt á því í eða utan rómantísks sambands. Þeir krefjast þess að vera ofhlaðnir lofi fyrir bólfimi sína eins og áður er getið og nærast í raun á því, en hafa hinsvegar litla samkennd með þeim sem verða fyrir svikum þeirra, framhjáhaldi og lygum.

Og þó að þeir vilji fá lof fyrir bólfimi sína er þeim slétt sama um þarfir mótaðilans og taka lítið tillit til þeirra.

Þeim er einnig sama hvort hegðun þeirra valdi bólfélaga þeirra sársauka og í sumum tilfellum eru þeir líklegri en margur annar til þess að vera árásargjarnir á kynferðissviðinu.

Þannig að einnig á þessu nána sviði koma í ljós þær hliðar sem þeir eru þekktastir fyrir, eða eigingirnin, sjálfselskan, samkenndarleysið og kannski bara almenn grimmd gagnvart fólki.

Og ef þú heldur að þú gætir verið í sambandi við kynferðislegan narsissta skaltu taka eftir einhverjum af eftirtöldum atriðum:

Er þitt hlutverk að fullnægja hans þörfum? Skiptir það hann máli að þú hrósir honum fyrir frammistöðu hans og blásir upp sjálfsmynd hans með því móti?

Er makinn heillandi og ástríkur þegar hann vill fá kynlíf en hunsar þig og þínar þarfir þess á milli?

Ef þú neitar kynlífi kostar það þig refsingu með einhverjum hætti?

Færðu að heyra að það skorti eitthvað upp á i bólfiminni þinni að hans mati? 

Færðu tilfinningalega nánd og kynferðislega ánægju út úr sambandinu ykkar? Við eigum öll rétt á því, og við skulum ekki gleyma því.

Var fyrsta stig sambandsins algjört æði og þér fannst þú heppnasta manneskja í heiminum?

Til að byrja með eru þessir aðilar í stöðugu sambandi við þig og þú ert alveg gjörsamlega dásamleg vera, líklega engillinn sem þeir hafa beðið eftir að finna. En fljótlega reyna þeir á mörkin þín með því að segja eða gera eitthvað sem særir þig svona pínu pons einungis til að athuga viðbrögð þín við því áreiti.

Ef þú gerir ekkert og setur ekki mörk á hegðun hans þá heldur hann áfram og gengur smá saman lengra og lengra. 

Smá saman verður þú að sjálfsagðri eign þeirra og þá getur þú átt von á alls konar niðurlægjandi orðum og athöfnum jafnvel í návist annarra. Ef þú kvartar þá draga þeir úr orðum sínum, afneita þeim eða ásaka þig um móðursýki.

Orðin þeirra í upphafi eru smjaðursleg og eru einfaldlega óheilbrigð "love bombing" orðabelgur en það verður fljótt að breytast í andstæðu sína!

Kynlífið verður algjörlega frábært í byrjun, en þegar þú ert ekki tilbúin/n til að mæta öllum þeirra kynferðislegu óskum færðu á þig ásökun um stjórnsemi og hann hikar ekki við að gagnrýna þig fyrir það í návist vina og kunningja, og líklega verður líkami þinn og holdarfar einnig gagnrýnt með tilheyrandi skammartilfinningu sem verður til hjá þér.

Svona framkoma er mjög niðurlægjandi og særandi og eftir því sem tíminn líður án þess að þú standir á mörkum þínum gagnvart framkomunni þá verða ummælin grófari og persónulegri og þú ferð alltaf lengra og lengra frá sjálfum þér og mörkunum þínum, og að lokum brotnar sjálfsmyndin þín í þúsund mola.

Þú ert ekki líklega ekki manneskja í augum þeirra heldur eins og hver önnur eign þeirra sem átt bara að hlýða og uppfylla langanir þeirra.

Þeir munu yfirleitt tala af mikilli vanvirðingu um kynsystur þínar(eða bræður).

Þeir verða einnig mjög afbrýðisamir með tímanum og vilja vita allt um fyrri bólfélaga þína og vita hvernig þau sambönd voru, til þess eins að byggja upp afbrýðisemi sína, og til að nota upplýsingarnar sem þú gefur þeim á þig seinna. Þegar þú hefur opnað allt þitt einkalíf upp á gátt fyrir þeim þá nota þeir það gegn þér og þú líklega kölluð "drusla" eða eitthvað verra.

Þú færð að heyra að þú viljir vera sexý til þess eins að reyna við allt og alla og þú ert daðrari af Guðs náð sama hvernig fatnaði þú klæðist eða hversu ópersónuleg þú ert í samskiptum þínum. Þeir munu einnig hafa tilhneigingu til þess að ásaka þig um framhjáhald þó að engin ástæða sé til fyrir því.

Ef þeir sýna þér dónaskap þá áttir þú það skilið eða þú baðst um það með hegðun þinni.

Afbrýðisemin getur náð til barna og gæludýra og í raun til alls sem fangar athygli þína, því að þeir ætlast til þess að eiga athygli þína óskipta.

Þvingunaraðferðirnar sem þeir beita eru áreitni, sektarkennd, skömm, sekt eða reiði.

Þeir hóta framhjáhaldi ef þú lætur ekki undan þeirra löngunum eða ef þú breytir útliti þínu á einhvern hátt án samþykkis þeirra.

Og til að einangra þig frá vinum/vinkonum gætu þeir talað opinskátt eða grínast með það að þeir laðist að þeim kynferðislega. 

Á næsta stigi sambandsins er aldrei nóg af kynlífi eða stellingum þar.

Þegar þú mótmælir, er hlegið að þér fyrir þína afstöðu og allar aðferðir fyrsta stigsins notaðar þar til þú lætur undan þeim. 

Með tímanum,þ.e. ef þú ferð ekki út úr sambandinu ferðu að lúta óæskilegum kynferðislegum athöfnum af ótta við að ofbeldi verði beitt, að hann yfirgefi þig, niðurlægi, refsi, svíki þig eða að hann haldi frá þér fjármunum.

Eigingjarnt kynlíf er óvarið kynlíf og vegna þess að samfarirnar snúast um það hvernig honum  líður, neitar hann að nota smokka og krefst þess að þú takir fulla ábyrgð á öllum vörnum og varúðarráðstöfunum. 

Sumir narsissistar draga algjörlega allt kynlíf út úr sambandinu og ef þú leitar eftir því er því mætt með háði og ljótum orðum um frammistöðu þína sem veldur auðvitað bindindi hans. Þeir munu einnig sveiflast á milli óhóflegs kynlífs og þess að draga sig í hlé til þess eins að viðhalda stjórn á þér.

Kynferðislegur narsissmi er ekki persónuleikaröskun né geðheilbrigðisástand. Þess í stað vísar það til eiginleika sjálfsmyndarinnar sem koma aðeins fram í kynferðislegri hegðun.

Eins og ég lagði áherslu á hér í upphafi þá er mikilvægt að muna að ekki eru allir sem sýna þessa eiginleika með persónuleikaröskunina NPD (Narcissistic personality disorder). Fólk getur haft ýmis persónueinkenni og dansa á jaðri persónuleikaraskana án þess að hægt sé að greina það og flokka í röskunarhópa. Það er einnig nauðsynlegt að íhuga almennt að því hvernig  sambandið gengur fyrir sig og hvort hegðun makans sé stöðugt í takt við narsissísk mynstur.

Ef þig hinsvegar grunar að þú sért í sambandi við narsissista eða upplifir að þú sért beitt/ur misnotkun eða illri meðferð skaltu íhuga að leita eftir stuðningi frá meðferðaraðila eða ráðgjafa sem getur hjálpað þér að sjá og skilja stöðu þína.

En er hægt að lækna hegðun af þessum toga?

Eins og er skilst mér að það sé engin læknisfræðileg meðferð eða lyf til sem geta læknað narsissíska eiginleika eða kynferðislegan narsissma,hins vegar getur sálfræðimeðferð verið gagnleg að einhverju leiti og gert fólki kleift að skilja hegðun sína, stjórna tilfinningum sínum og taka ábyrgð á gjörðum sínum. Það getur líka hjálpað þeim að byggja upp betra sjálfsálit og heilbrigðari sambönd.

En hvaða tilfinningalegu og heilsufarslegu afleiðingu getur það haft fyrir þig að vera inni í sambandi af þessum toga?

Að takast á við stöðugar óheilbrigðar kröfur getur leitt til mikillar streitu og kvíða.

Að vera í sambandi við aðila sem setur þessar kröfur á þig getur stuðlað að depurð og vonleysi,sem hugsanlega getur leitt til þunglyndis á endanum.

Þegar stöðugt er verið að grafa undan sjálfsvirðingu þinni með gagnrýni og aðferðum sem rústa sjálfsmyndinni fer sjálfstraustið og sjálfsvirðingin að lokum veg allrar veraldar. 

Ef einangrun frá vinum og fjölskyldu er til staðar vegna sambandsins og stuðningsnetið þannig tekið frá þér getur það leitt til einmanaleikatilfinningar og að þér finnist þú vera Palli einn í heiminum með tilheyrandi vanmætti og sorg.

Langvarandi streita og tilfinningaleg vanlíðan getur haft líkamlegar heilsufarslegar afleiðingar eins og veikt ónæmiskerfi, svefntruflanir, hjartavandamál og aukna hættu á ýmsum öðrum kvillum og sjúkdómum.

Einstaklingar sem eru í óheilbrigðum samböndum geta snúið sér að deyfingum af ýmsum toga til að þola ástandið, eins og t.d ofdrykkju, vímuefnaneyslu og fleira.

Í alvarlegum tilfellum andlegrar og líkamlegrar misnotkunar geta einstaklingar fengið einkenni PTSD (áfallastreitu) vegna viðvarandi tilfinningalegra og sálrænna áfalla.

Það er mikilvægt að forgangsraða eigin vellíðan (Elska sjálfan sig) og leita eftir stuðningi þegar við erum í vanlíðan því að við eigum bara þetta stutta líf og ættum að lifa því sem mest í vellíðan. 

Meðferð eða ráðgjöf getur verið gagnleg til að koma sér á betri staði sambandslega séð og í sumum tilfellum getur verið nauðsynlegt að íhuga að slíta sambandinu til að vernda heilsu þína og vellíðan.

Að vernda sjálfan þig fyrir afleiðingum þess að vera í óheilbrigðu sambandi felur í sér að setja sterk og óhagganleg mörk, leita að stuðningi og forgangsraða eigin vellíðan.

Hér eru nokkur skref sem þú getur tekið:

Viðurkenndu að þú sért í óheilbrigðu skaðandi sambandi og að þú skiljir hver vandinn er. Þessi opnun á sjálfsvitund þinni er fyrsta skrefið í áttina að því að vernda sjálfan þig.

Settu og tjáðu skýr mörk til að vernda andlega og líkamlega vellíðan þína. Vertu ákveðinn í þeim mörkum og láttu það hafa afleiðingar ef brotið er á þeim.

Hafðu samband við vini, fjölskyldu eða meðferðaraðila til að fá stuðning. Það er mjög mikilvægt að viðhalda stuðningsnetinu þínu.

Settu sjálfumönnun og sjálfssamkennd í forgang og hættu að skamma þig og setja þig niður.

Farðu á námskeið eða einkatíma og lærðu sjálfsmildi og farðu svo út úr sambandi sem býður ekki upp á neitt gott fyrir líf þitt -  og mundu að það er nóg af fiskum í sjónum, þú þarft ekki að vera sú eða sá sem hirðir marhnútana 

 

Þar til næst elskurnar,

xoxo Ykkar Linda

Linda Baldvinsdóttir

Lífsþjálfi/samskiptaráðgjafi

[e-mail]

Á ég að elska mig - er það ekki bara eigingirni?

Í heimi sem krefst af okkur óheyrilegs vinnuframlags og á tímum þar sem kulnun virðist einungis aukast og þá aðallega hjá konum og yngra fólki samkvæmst nýjustu könnunum þá held ég að það sé ekki úr vegi að ræða aðeins um leiðir sem gætu spornað við þessari geigvænlegu þróun.

Sjálfsmildi eða sjálfssamkennd er leið sem kennir okkur að taka af okkur autostýringuna og setja í manual gírinn svo að við höfum tækifæri á því að ná árangri í iðkun á sjálfsmildinni því að ef við ætlum okkur stóra hluti þar þá þurfum við að staldra við og skoða hvernig okkur raunverulega líður og á hvaða tilfinningastað við erum hverju sinni og það gerum við ekki á auto stýringunni.

Aðal rannsakandi á áhrifum sjálfsmildarinnar er DR. Katrin Neff og vefsíðan hennar selfcompassion.org er heill hafsjór af áhugaverðum upplýsingum sem ég hvet ykkur til að kynna ykkur.

Dr. Neff segir að rannsóknir hennar sýni að um 76% okkar sé færara um að sýna öðru fólki esamkennd! Það er skelfileg niðurstaða þó að það sé auðvitað alltaf fallegt að geta fundið til með öðrum. 12% sögðust finna samkennd með sjálfum sér til jafns við aðra í sömu rannsókn  og 6% sögðust finna meiri samkennd með sjálfum sér en öðrum (líklega narsisstar þar á ferð) 

Við erum afskaplega dugleg við að rakka okkur niður og tala til okkar með orðum sem við gætum ekki hugsað okkur að segja við aðra ekki satt?

Og við skömmum okkur fyrir það að vera ekki fullkomin og fyrir að gera mistök sem er þó sam-mannleg reynsla.  Enginn verður víst óbarinn biskup segir eitt máltækið okkar, sem þýðir líklega að við þurfum stundum að endurtaka mistökin nokkrum sinnum áður en við verðum góð í því sem við erum að rembast við að vera góð í. 

Illt sjálfstal og gagnrýnin sem við höldum að gefi okkur pepp inn í lífið segir Dr.Neff að hafi þver öfug áhrif,  því að í því tilfinningarússi sem myndast þá leitum við í flóttaviðbrögð okkar (fight and flight viðbrögð) og þá lokar heilinn fyrir leit til lausnar á sama tíma. Þegar við förum í togstreitu við tilfinningar sem okkur þykja ekki góðar þá fá þær vængi og hafa meiri áhrif en þær ættu að fá hjá okkur, en um leið og við samþykkjum þær eins og allar aðrar tilfinningar fá þær minna vægi og hafa þar af leiðandi minna skaðandi áhrif á okkur.

En um hvað snýst svo þessi sjálfsmildi eða sjálfsást svo í stórum dráttum? 

1. Sjálfsást: Sjálfsást er að æfa sig í því að annast og meta sjálfan sig skilyrðislaust. Hún felur það í sér að viðurkenna gildi þitt sem einstaklings, viðurkenna styrkleika þína og veikleika og koma fram við sjálfan þig af sömu góðvild og virðingu og þú myndir veita ástvini. Það þýðir að samþykkja sjálfan þig eins og þú ert og umfaðma ófullkomleika þína.

 

1. Sjálfssamkennd: Sjálfssamkennd snýst um það að vera skilningsríkur og fyrirgefa sjálfum sér,sérstaklega á tímum erfiðleika, mistaka eða þegar þú setur þig niður á einhvern hátt. Það er hæfileikinn til að koma fram við sjálfan þig af sömu hlýju og góðvild og þú myndir veita vini í erfiðum aðstæðum. Sjálfssamkennd felur í sér að vera ekki of gagnrýninn eða dæma eigin gjörðir og tilfinningar heldur umfaðma tilfinningar þínar og veita þér skjól þegar stormar geysa.

 

Bæði sjálfsást og sjálfssamkennd eru mikilvæg fyrir okkur vegna þess að við endurteknar æfingar í sjálfsmildinni eykst sjálfsálit þitt, það dregur úr streitunni og kvíðanum sem fylgir oft gagnrýninni og löngun okkar til fullkomnunar, og að lokum leiðir sjálfsmildin til betri almennrar heilsu. Þegar okkur líður vel gengur okkur betur að taka heilbrigðar ákvarðanir og eiga jákvæðari samskipti við aðra. Að iðka sjálfsást og sjálfssamkennd felur í sér að vera meðvitaður um hugsanir okkar og tilfinningar, ögra neikvæðu sjálfstali og forgangsraða sjálfumhyggju og sjálfsviðurkenningu.

Dr. Kristin Neff sem ég minntist á hér að framan er einn af fremstu rannsakendum í sjálfssamkennd og hefur framkvæmt umfangsmiklar rannsóknir um efnið. Verk hennar hafa sýnt að sjálfssamkennd tengist meiri tilfinningalegri vellíðan, minni kvíða og þunglyndi og aukinni lífsánægju.

1. Rannsókn sem birt var í Journal of Personality and Social Psychology leiddi í ljós að einstaklingar með meiri sjálfssamkennd hafa tilhneigingu til að hafa betri sálræna heilsu, þar með talið minni neikvæðar tilfinningar og aukna lífsánægju.
2. Rannsóknir hafa sýnt að sjálfssamkennd tengist aukinni seiglu andspænis áskorunum lífsins. Fólk sem iðkar sjálfssamkennd hefur tilhneigingu til að jafna sig hraðar eftir áföll og mótlæti.
3. Rannsókn í Journal of Research in Personality leiddi í ljós að sjálfssamkennd getur dregið úr fullkomnunaráráttu og sjálfsgagnrýni, sem oft tengist miklu streitu og kvíða.
4. Rannsóknir hafa sýnt að sjálfssamkennd getur leitt til bættrar ánægju í sambandi. 
5. Inngrip sem byggja á sjálfssamkennd hafa verið notuð í klínískum aðstæðum til að hjálpa einstaklingum með ýmis geðheilbrigðisvandamál. Rannsóknir hafa sýnt að þessi inngrip geta verið árangursrík við að draga úr einkennum þunglyndis, kvíða og áfallastreitu.

 Þetta eru aðeins nokkur dæmi sem styðja jákvæð áhrif sjálfssamkenndar á andlega og tilfinningalega vellíðan.

En hvernig getum við svo innleitt og æft okkur í sjálfssamkenndinni/sjálfsmildinni?

1. Fyrsta skrefið er að þekkja og sannreyna tilfinningar þínar. Skildu að það er eðlilegt að finna fyrir sársauka, sorg eða gremju þegar við glímum við erfiðleika. Forðastu sjálfsgagnrýni fyrir að hafa þessar tilfinningar.
2. Komdu fram við sjálfan þig af sömu góðvild og umhyggju og þú myndir sýna góðum vini. Notaðu setningar eins og: „Það er allt í lagi að líða svona. Ég er hér fyrir mig." og ekki er úr vegi að taka utan um sjálfan sig á sama tíma.
3. Ræktaðu núvitund með því að vera fullkomlega til staðar með tilfinningar þínar og hugsanir án þess að dæma þig. Leyfðu þér að upplifa erfiðleikana án mótstöðu.
4. Mundu að þjáning er hluti af mannlegri reynslu. Þú ert ekki einn um að takast á við áskoranir lífsins. Aðrir hafa gengið í gegnum svipaða erfiðleika og væru örugglega til í að leyfa þér að spegla þína upplifun með sér og veita þér kærleika.
5. Dekraðu þig og gerðu eitthvað sem fær þig til að slaka á. Það gæti verið eitthvað einfalt eins og það að fara í heitt bað, göngutúr eða hugleiðslu.
6. Ef þú tekur eftir því að þú sért dottinn í sjálfsgagnrýnina og niðurrifið skaltu ögra þeim hugsunum. Skiptu þeim út fyrir skilningsríkari og mildari fullyrðingar.
7. Búðu til samkenndarþulu eða staðhæfingu sem þú getur endurtekið við sjálfan þig á erfiðum augnablikum. Til dæmis, "Ég er verðugur þess að upplifa ást og góðvild, sérstaklega þegar erfiðleikar steðja að."
8. Ímyndaðu þér umhyggjusama og samúðarfulla manneskju, raunverulega eða skáldaða, sem styður þig skilyrðislaust. Sjáðu fyrir þér að þær persónur gefi þér kærleika og umhyggju.
9. Skrifaðu um erfiðar aðstæður þínar í dagbók. Þannig getur þú unnið úr erfiðum tilfinningum og öðlast skýrleika á líðan þína og sjálfstal. 
10. Ekki hika við að leita til vina, fjölskyldu eða meðferðaraðila til að fá stuðning og skilning. Að deila áskorunum þínum með öðrum er hluti af því að elska sjálfan sig.
11. Fyrirgefðu sjálfum þér fyrir mistök sem tengjast erfiðum aðstæðum. Skildu að það að gera mistök er hluti af því að vera manneskja.
12. Vertu þolinmóður við sjálfan þig þegar þú ferð í gegnum krefjandi tíma. Lækning og vöxtur tekur tíma og það er í lagi að þróast á þínum eigin hraða.

Sumir vilja rugla saman sjálfsást eða sjálfsmildi og sjálfsáliti. Sjálfsálit er oft bundið afrekum og ytri staðfestingu, en sjálfssamkennd um sjálfskærleika og sjálfumhyggju í erfiðum aðstæðum og við upplifun á sjálfsgagnrýni og niðurrifstali svo að við skulum ekki ruglast á þessu tvennu.

En hvað breytist í lífi okkar þegar við höfum náð að iðka samkenndina gagnvart okkur sjálfum?

1. Þegar við höfum samkennd með okkur sjálfum fáum við meiri skilning á eigin baráttu og ófullkomleika. Þessi aukna samkennd gefur okkur meiri samkennd með öðrum og bætir þar af leiðandi almenn samskipti okkar. 
2. Sjálfssamkennd dregur úr sjálfsgagnrýni og dómhörku gagnvart okkur sjálfum og öðrum. 
3. Sjálfssamkennd getur aðstoðað okkur við að takast á við átök á skilvirkari hátt. Í stað þess að ásaka eða ráðast á getum við nálgast átök með skilningi, samúð og löngun til að finna lausnir sem gagnast báðum.
4. Að vera góður við okkur sjálf leiðir til þess að við getum tjáð hugsanir okkar og tilfinningar á opnari og heiðarlegri hátt, sem getur leitt til heilbrigðari og gagnsærri samskipta.
5. Með sjálfssamkennd verðum við minna háð áliti annarra á virði okkar.
6. Sjálfssamkennd getur aukið tilfinningalega seiglu. 
7. Sjálfssamkennd hjálpar til við að sætta okkur við eigin ófullkomleika, sem gerir það auðveldara fyrir okkur að sætta okkur við ófullkomleika annarra.
8. Að iðka sjálfssamkennd getur einnig hjálpað okkur við að setja og viðhalda heilbrigðum mörkum í samskiptum og að tryggja að okkar þörfum sé mætt á sama tíma og við virðum þarfir annarra.
9. Með sjálfsmildinni erum við ólíklegri til að taka þátt í meðvirkni. Við getum verið við sjálf á sama tíma og við leyfum öðrum að vera þeir sjálfir.  
10. Að lokum stuðlar sjálfssamkennd að heildaránægju í samskiptum okkar með því að við sýnum okkur sjálfum og öllum öðrum kærleika og samkennd. 

Jæja nú hljótum við að sjá hversu mikils virði það er að taka utan um okkur sjálf og elska okkur og vera okkar bestu vinir, og verða þannig besta útgáfan af okkur -eða við sjálf heil og óskipt.

Eins og alltaf er ég einungis einni tímapöntun í burtu ef þú þarft á aðstoð minni að halda við þín lífsins málefni.

Þar til næst elskurnar 

xoxo Ykkar Linda

Linda Baldvinsdóttir

Markþjálfi/Samskiptaráðgjafi

[e-mail]

Blár lifnaður

Ég hef undanfarin kvöld verið að horfa á þætti á Netflix sem kallast "Live to 100-The secret of the Blue Zones". Í þessum þáttum er skyggnst inn í líf nokkurra aðila í samfélögum sem þekkt eru fyrir háan aldur íbúanna og nefnast staðirnir the Blue Zones.

það sem helst vakti athygli mína í þessum þáttum var hversu mikilvæg samfélagsgerðin er og eins hversu mikilvægt það er að eiga sterk og góð fjölskyldubönd og vinasambönd. Að vita að þú hafir tilgang sem kemur þér á fætur dag hvern og að vita að það verði hugsað um þig í öllum aðstæðum á öllum aldri virtist skipta mestu máli varðandi langlífið ásamt auðvitað heilnæmu fæði og náttúrulegri hreyfingu.  Mér varð hugsað til þess hversu langt við erum komin frá þessu hér á vesturhveli jarðar og hversu miklu við höfum tapað með öllu okkar streði og eftirsókn eftir vindinum.

Helstu atriðin sem einkenndu bláu svæðin voru m.a;

1. Náttúruleg hreyfing;

Eins og við vitum þá er hreyfing mjög mikilvæg og ekki síst þegar við eldumst en á bláu svæðunum var það þó hreyfingin sem fólst í því að rækta garðinn sinn, ganga um þorpin og að vera stöðugt að án streitu þó sem virtist skipta mestu máli. Þessir hundraðshöfðingjar sem rætt var við voru í fullu fjöri og kattliðugir, mér hefði ekki dottið í hug að þeir væru komnir um eða yfir hundrað árin. Það sem var athyglivert var einnig að víðast hvar í heiminum eru lífslíkur hærri hjá kvenkyninu en karlkyninu, en þarna virtist vera sláandi lítill munur á kynjunum hvað þetta varðar.

2. Jákvætt hugarfar og að vita tilgang sinn -andlegt líf; 

Andlegt líf skipti miklu máli og allir tóku sinn tíma dag hvern til bæna eða tilbeiðslu/hugleiðslu og flestir fóru til sinna helgistaða sama hver trú þeirra var.

Það sem kom þeim síðan á fætur dag hvern var að þeir voru jákvæðir fyrir lífinu og trúðu á vonina og vissu hvaða tilgangi það þjónaði að fara á fætur. Margir voru í sjálfboðavinnu og fengu tilgang sinn í gegnum það, aðrir voru að huga að hag heildarinnar og fjölskyldunnar með einhverjum hætti og enn aðrir ræktuðu garðinn sinn og vini sína.

Mín trú er sú að þegar við finnum okkur ekki í samfélagi manna og finnst við ekki hafa tilgang fyrir einn né neinn þá gefumst við upp og þá eiga veikindi andleg og líkamleg greiðan aðgang að okkur. 

3. Að hvílast;

Hvíld og þögn án áreitis var greinilega mikilvæg og það þótti jafn sjálfsagt að hvíla sig eins og það að starfa. Í streitusamfélagi okkar er varla gert ráð fyrir því að það þurfi hvíld og börn sem búin eru að vera alla vikuna í fullri vinnu á leikskólum og í skólum eru dregin í verslunarmiðstöðvar um helgar þar sem áreitið heldur bara áfram en engin hvíld fæst - getur ekki endað vel að mínu mati!

4. 80% regla í matarræði;

Aldrei að borða sig saddan var boðskapurinn varðandi matarræðið en bara hætta að borða þegar maginn er orðinn svona 80% fullur, nokkuð góð regla það.

Við borðum of mikið, of óhollt og allt of mikinn sykur hér á landi og mættum taka matarræði þeirra okkur til fyrirmyndar, en það virðist vera nánast eins (með örfáum undantekningum) á öllum stöðunum sem heimsóttir voru.

Grænmeti, baunir, hrísgrjón,heimagert pasta, súrdeigsbrauð og soja í stað kjöts var uppistaðan og flestir voru þeir grænmetisætur. Sumir borðuðu mjólkurafurðir og egg auk grænmetisins og nokkrir voru með fisk og kjöt sem lítinn hluta af fæðu sinni. Flest matarkyns var heimatilbúið og jurtirnar voru tíndar í teið sem lék stórt hlutverk í fæðuvalinu og var það einnig notað í lækningaskyni. Ég verð nú að viðurkenna að þættirnir fengu mig til að hugsa um sjálfa mig og fæðuval mitt!

5. Hóflega drukkið vín kl.17.00;

Þarna hló ég því að við íslendingar höfum nú lengst af verið þekkt fyrir það að drekka bara um helgar og í mesta lagi að bæta við fimmtudögunum og drekka þá svolítið mikið.

Í þáttunum fannst mér hófleg drykkjan vera tengd félagstengslunum að mestu og í flestum tilfellum fór þessi dagdrykkja fram við matarborðin þar sem mikið var borðað og mikið hlegið. Það var dansað og allir nutu þess að eiga stund með fjölskyldunni eða vinunum við hvert tækifæri í stað þess að sitja útaf fyrir sig í einangrun eins og títt er með okkur íslendingana. Við opnum ekki heimilið okkar svo gjarnan eða oft og þeir sem búa einir eru venjulega ekki teknir inn í einhvern hóp til að snæða með þeim daglega en þarna var það gert. Þetta leiðir mig að næsta atriði sem er nú mitt uppáhalds eða,

6. Samskiptin - að finna hjörðina sína;

Samskipti virtust vera jafn mikilvæg og blóðið sem rennur um æðar þeirra. Allt snerist um einingu, utanumhald, samstöðu og það að tilheyra stærri hóp. Hlátur og gleðistundir voru bætiefnin þeirra og þar sannast svo sannarlega máltækið að maður er manns gaman.

Í hinum vestræna heimi er það orðið nokkuð ljóst að aðalböl mannsins er einmannaleiki, ástleysi, útskúfun og að hafa ekki tilgang í hjörðinni né hlutverk í samfélaginu. Þetta böl þekkist ekki í bláu samfélögunum. Við erum hinsvegar orðin svo langt leidd í þessum efnum að sumstaðar eru komnir ráðherrar í ríkisstjórn sem hafa það hlutverk að reyna að vinna bug á einmannaleika og voru Bretar og Japanir fyrstir til að stofna ráðherraembætti sem á að taka á þessu málefni!

Veit ekki alveg hvað það segir um okkur að þetta sé með þessum hætti, en líklega segir það mikið um sjálfselsku okkar og vanþakklæti. Enginn hefur tíma til að sinna einum eða neinum vegna anna og allir verða að eiga allt þannig að gamla liðið, börnin og þeir sem einir eru þvælast bara fyrir öllu félagslífinu og aurasöfnuninni. Ég vildi svo sannarlega óska þess fyrir mína afkomendur að við sæjum að okkur og færum gömlu göturnar sem gefa langlífið og hamingjuna í stað þess að eltast við Mammon öllum stundum, það væru gæfuspor til framtíðar að mínu mati.

7. Samtrygging hópsins og umönnun aldraðra;

Það var mjög áberandi hversu vel allir hugsuðu um alla og vinir mynduðu gjarnan hóp sem hafði það hlutverk að halda utan um hvert annað og hjálpast að þegar stormar lífsins geisuðu. Þeir höfðu einnig það hlutverk að hitta hvert annað og halda vinskapnum við sem er nokkuð sem við hér gefum okkur lítinn tíma í öllu jafna. 

8. Fjölskyldan fyrst;

Á bláu svæðunum gekk fjölskyldan og meðlimir hennar fyrir í öllu og þá er ég að tala um stórfjölskylduna. Enginn var skilinn eftir einn þar og afskiptur. Fjölskyldan tók það öll að sér að annast og gefa tíma sinn til þeirra sem þurftu á að halda í fjölskyldunni hverju sinni, hvort sem það var gömul frænka eða frændi, mamma eða pabbi hugsað var um alla og enginn þurfti að borða einn.

9. Tilheyra;

Þeir tilheyrðu stærri hjörð þar sem þeir skiptu máli, fjölskylda, trúarhópar eða samfélagið í heild sinni var hjörðin þeirra og algengt var að þeir sinntu hjálparstörfum eða voru sjálfboðaliðar sem fundu tilgang sinn í að aðstoða með öllum hætti í samfélögunum og fundu þannig tilgang sinn eða sitt IKIGAI (tilgang)

Svona að lokum þá langar mig að segja að ekkert af þeim atriðum sem talað var um komu mér svosem á óvart því að ég er búin að tala um allt þetta í mörg ár við kannski stundum litlar undirtektir, en ég er handviss um að ef þú lesandi góður leyfðir þér að hlusta á hjarta þitt í stað skvaldursins í þjóðfélaginu þá yrðir þú sammála mér um að stundum eru gömlu göturnar hamingjuríkari en þær nýju.

Eins og alltaf er ég bara einni tímapöntun í burtu ef þú þarft aðstoð mína.

Þar til næst elskurnar,

xoxo

ykkar Linda

Linda Baldvinsdóttir

Markþjálfi, Samskiptaráðgjafi.

[e-mail]

 

 

Ertu átakafælinn?

Ég held að við flest lendum í þeim aðstæðum að okkur finnst betra að þegja en að segja það sem okkur býr í brjósti en erum líklega samt ekki ánægð með okkur þegar það gerist.

En hvers vegna erum við átakafælin? 

Jú líklega eru nokkrar ástæður fyrir því og er meðvirkni að mínu mati sökudólgurinn í mörgum tilfellum þar.

Við viljum ekki búa til leiðindi í vinahópnum, sambandinu eða fjölskyldunni með því að fara gegn skoðun eða orðum sem gætu búið til aðstæður sem skaða okkur félagslega eða hafa afleiðingar með einum eða öðrum hætti.

Við viljum tilheyra vera elskuð og dáð, og við förum nokkuð langt í sumum tilfellum til þess að ná því takmarki okkar.

Við erum með gott dæmi þessa dagana þar sem meirihlutinn þegir þunnu hljóði í samfélaginu yfir ýmsu sem gengur þar út í öfgar. Við þegjum vegna þess að við viljum ekki styggja neinn og eigum erfitt með að fá þann stimpil að vera talin fordómafull, skilningsvana eða gamaldags.

Við þegjum vegna þess að kannski var okkur kennt í æsku að það væri betra að láta eins og fíllinn væri ekki í herberginu og til að sleppa við refsingar af ýmsu tagi.

Við lærðum að þegja því að það er bara svo ótrúlega vont að vera með samviskubit yfir því að hafa aðrar skoðanir en þeir sem í kringum okkur eru og að vera álitin skrýtin, uppreisnagjörn nú eða vandræðaseggir.

Þeir sem eru haldnir fullkomnunaráráttu þegja líka oft vegna þess að þeir vilja ekki lenda í því að hafa rangt fyrir sér eða verða sér til minnkunar með einhverjum hætti, það væri herfileg staða fyrir þá og því þegja þeir frekar.

Átakakvíði er til og hann lýsir sér t.d með því að við getum fundið fyrir ótta fyrir, á meðan og eftir átök og því er líklegast að við forðumst þau alveg.

Þegar við erum haldin þeim kvíða tökum við ekki á því þó að okkur sé misboðið eftir að við sjálf eða eigur okkar hafa verið vanvirtar með einhverjum hætti. Við tökum ekki alvarlegu samtölin í samböndum okkar og samskiptum sem getur orðið að alvarlegri hindrun á heilbrigði þeirra og hamingju. 

Flest samskipti innifela í sér átök af einhverju tagi hvort sem þau eru persónuleg eða fagleg og það er nauðsynlegt að taka samtalið þegar okkur er misboðið með einhverjum hætti og standa með sér til að halda í sjálfsmyndina og til að vera við stjórn í eigin lífi.

Hvernig ætlumst við til að öðlast hamingju þegar við finnum ekki og vitum ekki hvar mörkin  okkar liggja? 

Það er gott fyrir þá átakafælnu að skoða hvers vegna þeir eru átakafælnir og þá er gott að spyrja sig spurninga eins og; 

Hvað varð til þess að ég fór að óttast átök? hvað gerðist og hvaða afleiðingar urðu?

Hvernig gengur mér að þiggja og taka við hrósi?

Er ég nóg?

Tel ég að ég sé ekki nógu vel gefin/n til að tala fyrir máli mínu eða skoðunum?

Líður mér best þegar ég er í umönnunarhlutverki eða þegar ég er að fórna mér á einhvern hátt? Hvaða umbun fæ ég út úr því frá umhverfinu? 

Óttast ég hvað gerist ef ég kem mér út úr sambandinu, vinahópnum eða segi upp vinnunni? Ef svo er hvers vegna? Hvað gerist við það?

Þetta eru nokkrar af mörgum spurningum sem er gott að spyrja sig og svo er um að gera að æfa sig í því að standa fyrir sínu.

Gott er að byrja með einhverju smáu eins og því að nota styrkjandi setningar "ég upplifi" eða "mér finnst" í stað "þú" setninga eftir að þú ert búin að greina vel hvers vegna það skiptir þig máli að ræða málin.

Eins er gott að gera sér grein fyrir því hvaða tilfinningar þú ert að upplifa og hvaða breytingu viltu sjá í samskiptunum.

Við upplifum sum að það geti kostað okkur sambandsslit, vinaslit eða annað ef við opnum okkur og tölum um fílinn í stofunni, en í flestum tilfellum og að minnsta kosti í þeim tilfellum þar sem heilbrigði ríkir þá er því tekið vel og af skilningi þegar við opnum á umræðuna og lýsum tilfinningum okkar.

Þar er hlustað og stutt við drauma og þar er ekkert annað í boði en full virðing fyrir tilfinningum beggja aðila og þá er ég ekki einungis að tala um parasambönd í þessu tilliti.

Þar sem óheilbrigðið ríkir hinsvegar er okkur kennt að það að hafa tilfinningar og skoðanir eða drauma og væntingar er ekki í boði og kostar yfirleitt refsingu í einu eða öðru formi ef við tjáum okkur um það. Þar eru aðstæður sem enginn ætti að bjóða sér uppá því að við eigum öll skilið að fá virðingu og fallega framkomu að ég tali nú ekki um að fá hlustun og stuðning við líðan okkar og þroska ef við ætlum að lifa í heilbrigðum samskiptum. 

Ef við erum í óheilbrigðum samskiptum þá erum við líklega alin upp við röng samskiptamynstur eða höfum reynslu af því að það sé í lagi að koma fram við okkur á einhvern óboðlegan hátt.

Við höfum þá einnig séð að það að standa með sjálfum sér hefur haft afleiðingar og að þeir sem þögðu fengu mestu athyglina ástina eða fengu að tilheyra hópnum. Hver svo sem umbunin hefur verið þá hefur hún verið þess virði að láta sjálfan sig af hendi, þegja og verða framlenging af annarri manneskju til að líða vel í augnablikinu og að fá að tilheyra.

En ég verð að hvetja þig ef þú ert átakafælinn til að taka til í tilveru þinni því það að þegja og ekki segja mun valda óhamingju með einhverjum hætti í lífi þínu á einhverjum tímapunkti.

Flóttaleiðirnar sem notaðar eru til að taka á þeirri óhamingju eru td alls konar fíknir sem valda svo einungis meiri vanlíðan og tjáningaleysinu fylgir einnig oft þunglyndi, kvíði og margt annað böl sem tekur frá okkur hamingjuna, svo ég hvet þig-ekki gera ekki neitt!

Það er fullt af góðu fagfólki sem er tilbúið til að aðstoða við allt sem viðkemur okkar andlegu og líkamlegu heilsu svo að það er ekki eftir neinu að bíða, því að lífið er núna og fíllinn þarf að fara út úr stofunni til að heilbrigðið geti ríkt í samskiptum okkar.

Eins og alltaf er ég bara einni tímapöntun í burtu frá þér ef ég get aðstoðað þig við þín lífsins málefni,og ef lífið er ekki eins og þú vilt hafa það þá er ekkert annað að gera en að breyta því!

Þar til næst elskurnar

xoxo ykkar Linda

Linda Baldvinsdóttir

Markþjálfi og samskiptaráðgjafi.

[e-mail]

 

Er ég elskandi eða meðvirkur í samskiptum mínum?

Það er mikið talað um meðvirkni í dag og svo sannarlega á sú umræða rétt á sér þar sem við erum afar meðvirk þjóð að mínu mati, en öllu má nú ofgera þó.

Hvar erum við stödd þegar allt sem við gerum fyrir aðra er kallað meðvirkni, þar sem kærleikur og umhugsun varðandi fólkið sem er í kringum okkur er á undanhaldi vegna þess að ég á bara að hugsa um mig og vera ekki meðvirk? Að allt sem skiptir máli er ég og aftur ég? 

Er ég þá ekki komin á stað þess sem hefur ekkert að gefa en þigg endalaust?

Ég held að við ættum aðeins að staldra við á þessum tímum og skoða hvort við séum á réttri leið. Hamingja flestra felst nefnilega ekki í því að vera einir og öllum óháðir nema að litlu leiti, en flestum er hinsvegar nauðsynlegt að vera í hópi fólks þar sem þeir fá að tilheyra, eru samþykktir og elskaðir. Við þurfum á því að halda að finna að það sé ekki öllum sama um örlög okkar og afdrif, og við þurfum að finna réttu leiðina eða réttu mörkin á milli kærleika og meðvirkni.

Í heimi tækninnar og allsnægtanna gleymist að við erum verur sem voru skapaðar til samfélags við hver aðra, að elska, að læra að taka tillit til, að styðja við og eiga góð samskipti við þá sem í kringum okkur eru. En aðal meinsemd dagsins í dag er tilgangsleysi og einmannakennd að mínu mati.

Í dag er allt of margt af því sem við gefum af okkur kallað meðvirkni í stað þess að horfa á þá staðreynd að við þurfum líka að virka með fólkinu í kringum okkur. Meðvirkni er mjög misskilið hugtak eins og það er skilið af mörgum í dag og tekur út allt sem heitir kærleikur til annarra. 

Stundum er í lagi að við finnum til eða finnum fyrir erfiði vegna ákvarðana sem við tökum. Það gæti verið að hjarta okkar væri að segja okkur að við þyrftum að skoða málin frá fleiri sjónarhornum, að við þyrftum kannski ekki alltaf að vera í fyrsta sæti og að okkur langi til að gefa af okkur eða gera öðrum greiða og það er bara fallegt.

En ekki heyra það sem ég er ekki að segja. Ég er ekki að segja að við þurfum ekki að taka á meðvirkni ef hún er til staðar, gleymum bara ekki hinum fallega hluta mannlegrar tilveru í leiðinni sem heitir kærleikur.

Stundum er það þannig að við erum komin út á hinn endann, eða í eigingirni og sjálfselsku eða að við gerum einfaldlega ekkert fyrir aðra, en eigingirnin veldur þeim sem haldnir eru henni mestum kvölunum því þeir missa af nánd og þeirri gleði sem felst í því að gefa af sér. 

En hvernig veit ég þegar ég er komin út í meðvirknina í stað góðseminnar?

Meðvirkir eiga erfitt með að segja hvernig þeim líður og þeir gera lítið úr, breyta eða neita fyrir það hvernig þeim raunverulega líður (þegar þeim líður illa)í stað þess að tala opinskátt um málin og segja líðan sína umbúðalaust.

Þeir halda að þeir geti hugsað um sig í öllum aðstæðum án aðstoðar frá öðrum og biðja sjaldan um aðstoð.  Eins taka þeir málefni annarra oft í sínar eigin hendur án þess að hugsa sig um og taka þar með ábyrgð af öðrum og ræna þá í leiðinni þroska og sjálfsbjargarviðleitninni sem allir þurfa að fá að kynnast í fari sínu. 

Þeir meðvirku Sýna reiði sína eða pirring á passívan hátt og óbeinan í stað þess að ræða málin af hreinskilni þegar þau koma upp.

Meðvirkir svitna oft þegar þeir eiga að taka ákvarðanir einir og óstuddir og þeim finnst stundum allt það sem þeir segja hugsa og gera ekki nægjanlega gott.

Þeir eiga erfitt með að taka hrósi og fara hjá sér við allt sem heitir viðurkenning og gera jafnvel lítið úr afrekum sínum rjóðir í vanga.Að hrósa sjálfum sér er hroki í þeirra gildismati.

Þeir meta skoðanir annarra og tilfinningar nú eða hegðun ofar sínu eigin gildismati og þeim finnst innst inni að þeir eigi ekkert endilega eiga skilið að vera elskaðir eða að fá að tilheyra, og því gera þeir ýmislegt til að halda áliti þínu á sér ósnertu eins og með því t.d það að beita lygi eða fela sig til að mynd þín af þeim brotni ekki svo auðveldlega.

Stundum leita þeir til annarra til að láta þá sjá sér fyrir örygginu sem þeir finna ekki að þeir geti búið sér til einir og óstuddir og festast í óheilbrigðum samskiptum af ýmsu tagi vegna þess.

En aðaleinkennið á meðvirkum einstaklingum er þó alltaf það að þeir eiga í erfiðleikum með að setja "HEILBRIGÐ MÖRK" og setja upp "RÉTTA FORGANGSRÖÐUN".

Fylgimynstur meðvirkninnar eru nokkuð mörg en það sem hættulegast er af þeim öllum er að meðvirkir einstaklingar eru allt of trygglyndir og hanga þar af leiðandi allt of lengi inni í óheilbrigðum aðstæðum sem skaða þá.

Þeir gera einnig málamiðlanir hvað varðar sín eigin gildi eingöngu til að þóknast öðrum og til að forðast reiði eða vanþóknun. Þeir eru hræddir við að segja frá sínum skoðunum, trú og tilfinningum ef þær stangast á við annarra því að það er að rugga bátnum.

Þeir sætta sig við kynferðislegan áhuga þegar þeir eru í raun að leita að ást í sumum tilfellum og gera sér kannski ekki grein fyrir því að svo sé.

Stjórnunarmeðvirkir trúa því í alvöru að aðrir séu ófærir um að bera ábyrgð á sjálfum sér og þeir reyna að sannfæra aðra um að þeir eigi að hugsa, gera eða líða á einhvern hátt (þeirra hátt). Þeir gefa ráð og lausnir í tíma og ótíma og verða síðan pirraðir þegar aðrir neita að taka við þessum ráðum og lausnum.

Meðvirkir ávinna sér ákveðin skapgerðareinkenni eins t.d að láta eins og ekkert skipti máli eða koma sér upp hjálparleysi, setja sig yfir og eða beita reiði til að stjórna útkomum í ýmsum málefnum.

Þeir dæma hart það sem aðrir hugsa, segja eða gera og enginn talar meira um bresti annarra því að með því móti þurfa þeir ekki að horfa inn á við.

Þeir forðast tilfinningalega, líkamlega og kynferðislega nánd til að halda fjarlægð og þeir leyfa fíknum, skuldbindingafóbíu og fleiru að fjarlægja sig frá nánd í samböndum.

Þeir rugga alls ekki bátnum og þeir bæla niður tilfinningar sínar til að forðast berskjöldun og þeir trúa því í alvöru að með því að sýna tilfinningar sínar séu þeir að sýna veikleika sinn.

Flest af þessu þekkjum við að einhverju marki í fari okkar (vonandi þó að litlu leiti) en það er þegar hjarta okkar segir stopp hið innra sem við ættum að taka upp tékklista meðvirkninnar áður en að vandræðin og ruglið sem meðvirknin veldur tekur sér bólfestu hjá okkur. Það yrði öllum sem að okkar lífi koma til skaða ef hún kemst til valda.

En kærleikurinn er mestur alls og án samhygðar, samkenndar, fórnandi kærleika (svo lengi sem hann meiðir ekki) og gleði þess sem gefur af sér væri lífið lítils virð, en það er bara að finna þessa hárfínu línu á milli kærleikans og meðvirkninnar sem stundum er bara nokkuð erfitt satt að segja, en er þó nauðsynlegt að finna fyrir heill og heilbrigði samskipta okkar við annað fólk.

Svo að lokum segi ég ykkur elskurnar, "elskum okkur sjálf og aðra í leiðinni án meðvirkni og með mörkum fyrir hjarta okkar og líðan".Og ef þú vilt taksast á við meðvirkni í þínu fari er ég bara einni tímapöntun í burtu frá þér.

Þar til næst

Xoxo

ykkar Linda

Linda Baldvinsdóttir

Lifecoach, samskiptaráðgjafi

[e-mail]

Tími regnkápu,bikínis, grills og gleði

Enn eitt sumarið og þessi stelpa er afar þakklát fyrir að fá að lifa sumar númer 62. Nú vonast hún til að eiga ljúft sumar þar sem hún fær að ferðast, grilla, liggja í sólinni, taka göngutúr í fjörunni og fleira skemmtilegt. 

Lífið er bara eins og það er og að sitja heima súr og bitur yfir því að það sé kalt og rigningarsamt gerir ekkert annað en að gera mann brjálaðan og það eyðileggur möguleikana á því að gera það besta úr því sem þó er til staðar í lífinu.

Lífið er stutt, allt of stutt- og því ættum við að njóta þess og gera bara það skemmtilegasta úr þessu litla leikriti sem við erum að skrifa hér á jörðu hvernig sem viðrar.

Mér finnst ég alltaf koma að þeirri staðreynd að þakklætið og það að sleppa tökunum er það eina sem í boði er ef við ætlum að mynda grunn fyrir eitthvað gott í lífinu, og eins ef við ætlum að njóta lífsins þrátt fyrir að ekki sé allt svo smart í umhverfi okkar.

Þannig að hér ætla ég að koma með mína uppskrift að góðu og geggjuðu sumri sem hægt er að njóta hvernig sem viðrar úti eða innra með okkur.

1. Aðalatriðið er að vakna að morgni og byrja á að þakka fyrir daginn og lífið.

Og strax á eftir því í er að mínu mati það að rækta vinina og fjölskylduna og skapa hittinga hvort sem það er í heimahúsi, úti að borða, fara í göngutúra, ferðalög eða fá sér kaffibolla á kaffihúsi. Svo má spila, fara í heitan pott eða sund. Að auki búum við svo dásamlega í dag að við getum tekið upp símann okkar og farið á facetime við vini og ættingja hvar sem er í heiminum og ættum að nýta þann möguleika þegar leiðinn og einmannakenndin kallar á okkur.

2. Finnum okkur áhugamál sem krefst tíma okkar en gefa okkur á sama tíma  góðan félagsskap og útiveru. Þar eru líklega gönguklúbbar, golfið og sundlaugarnar möguleikar svo eitthvað sé nefnt.

3. Tökum þátt í bæjarhátíðum og tónleikahaldi og förum á kaffisöluna hjá kvenfélögum og slysavarnarfélögum þar sem við getum hitt fólk og styrkt gott málefni í leiðinni. Horfum á fallegu flugeldasýningarnar og dönsum á öllum þeim útitónleikum sem líklega verður nóg af í sumar.

4. Á góðviðrisdögum er fátt betra en að liggja í sólbaði og hlusta á góða tónlist og fá sér jafnvel eitt eða tvö glös af búbblum til að gera þessa stund öðruvísi og hátíðlegri, og ekki er verra að hafa vinkonurnar með sér og hlæja svolítið.

5. Ef þú ert án viðhengis er upplagt að nota sumarið til að dansa þar sem þú kemur því við, daðra svolítið á Tinder eða annarstaðar (aldrei að vita nema það skili þér árangri fyrir veturinn). Þú gætir hækkað gleðitíðnina svolítið með þessu móti. Sumarið og hátíðir eru líklega erfiðasti tíminn fyrir marga einhleypa því að það er enginn til að ferðast með eða grilla með á góðum kvöldum ásamt mörgu öðru sem tilheyrir sumrinu þannig að aukabúst af gleðihittingum og daðri er meira en leyfilegt á þessum árstíma!

6. Settu þér amk eitt stórt markmið fyrir hvert sumar, hvort sem það er einhver nýr staður sem þig langar að til að heimsækja á landinu okkar ylhýra eða kannski tryllt ævintýraferð erlendis.

Teygjustökk, fallhlífastökk eða annað sem tekur þig út úr rammanum þínum og krefst þess að þú stígir út úr óttanum er einnig soldið töff (eitthvað sem enginn fengi mig útí reyndar).

7. Svo skaltu bara ákveða að þetta sumar verði það besta af þeim öllum hvernig svo sem aðstæður þínar líta út núna. Klæddu þig í strandfötin eða regnkápuna og settu upp bjartasta brosið þitt og gakktu út í sólina/rigninguna með bjartsýnina og þakklætið að vopni og þakkaðu fyrir að fá að lifa enn eitt sumarið.

Og vittu til - þetta verður besta sumarið hingað til!

Njótið sólar elskurnar 

Þar til næst

xoxo

Ykkar Linda

P.S hér er eitt gott inn í sumarið: Í larí lei

Fallegt fólk á í erfiðleikum með að finna sér maka

Jæja nú er fokið í flest skjól að mínu mati þegar hjónabandið á undir högg að sækja hjá þeim sem fegurst eru, og hjónaböndin virðast ekki endast jafn lengi hjá þeim og þeim sem ófríðari eru, en þannig er það þó að sögn Harvard háskóla sem gerði könnun þar sem borin var fram spurningin "Eiga fallegir betri sambönd en þeir sem ófríðari eru?" 

Þessari könnun var stýrt af Christine Ma-Kellams og hennar teymis en það sem þau höfðu áhuga á að kanna var hvort líkamlegt aðdráttarafl gegni einhverju hlutverki þegar kemur að ánægju í parasambandi og langlífi sambanda.

Fjórar kannanir af sama toga voru gerðar sem svo sannarlega afhjúpuðu nokkrar ögrandi niðurstöður að mínu mati!

Hér að neðan ætla ég að segja ykkur frá helstu niðurstöðunum á minn hátt og gaman væri að vita hvort að fallega fólkið á Íslandi kannist við eitthvað af eftirtöldu (fallegasta þjóðin)

Það eru of margir möguleikar

Ég held reyndar að hér á Íslandi séum við frekar að fást við of lítinn "stefnumóta markað" en skort á fallegu fólki, þannig að möguleikarnir hér eru líklega eitthvað fátæklegri sökum fólksfæðar í samanburði við landið þar sem þessar kannanir voru gerðar, en lögmálin gætu þó svosem verið hin sömu.

Þrátt fyrir að möguleikarnir til stefnumóta séu töluvert betri erlendis er ég ekkert viss um að það auðveldi hlutina, og í sumum tilfellum geti jafnvel verið til trafala. 

Félagsfræðingurinn Christine Ma-Kellams útskýrir þetta vel, “Ég held að fegurðin gefi þér fleiri möguleika til að mynda sambönd en á sama tíma er erfiðara að verja sambandið fyrir utanaðkomandi ógnum".

Þannig að það að hafa of marga möguleika er kannski ekkert til að hrópa húrra fyrir ef við viljum hamingjurík framtíðarsambönd því að kannski liggur í undirmeðvitundinni hjá þeim sem vinsælastir eru eitthvað sem segir þeim að sá næsti eða næsta gæti kannski haft eitthvað betra uppá að bjóða, og þá er skuldbindingin sem er ein af grunnstoðum farsæls sambands farin þó ekki sé nema í undirmeðvitundinni. 

Ég las einhverstaðar að gerðar hefðu verið rannsóknir á hamingju hjónabanda þeirra sem skikkaðir væru í hjónaband af ættingjum sínum og hinsvegar þeirra sem giftust af fúsum og frjálsum vilja eða af ást, og merkilegt nokk þá kom í ljós að sláandi lítill munur var á hamingju hópanna tveggja. Svei mér ef þeir ástföngnu voru ekki í örlitlum mínusi miðað við hinn hópinn. Þannig að það að hafa of marga valkosti er líklega bara ekki málið heldur það að skuldbinda sig að fullu í sambandinu, eða í blíðu og stríðu. 

Mögulegir aðdáendur fallega fólksins eru á sama tíma hræddir við að nálgast það og finnst hugsunin um að bjóða þeim á deit yfirþyrmandi.Þessir mögulegu vonbiðlar gera sér nefnilega grein fyrir því að þeir eiga marga mögulega keppinauta og leggja ekki í þær skylmingar sem því fylgja og láta þess vegna fallega fólkið bara í friði. Líklega varnar þetta þó frekar þeim sem eru góðhjartaðir og einlægir en þeim sem hafa sjálflægari uppblásin egó.

Fallegar konur hafa það orð á sér að vera merkilegar með sig og virka oft kaldar og fráhrindandi vegna þess að þær kæra sig ekki um of mikla athygli, og kannski á það sama við um fallega karlpeninginn.

Merkilegt nokk þá er fallega fólkið alveg jafn líklegt til að hafa lélega sjálfsmynd og eða skert sjálfstraust og þeir sem ófríðari eru, og það þekki ég vel frá mínum störfum. Mér hefur þótt það alveg ótrúlegt hversu mikill munur er á kynjunum hvað þetta varðar. Karlmenn eru yfirleitt ekkert að burðast með lélega sjálfsmynd eða lélegt sjálfstraust alla jafna en til mín hafa komið hreinar fegurðardísir sem upplifa sig sem ekki nóg af hinu og þessu og yfirleitt alls ekki nógu fallegar. Ég verð alltaf jafn hissa á þessu og spyr mig hvort að þetta sé samfélagsmiðlum og staðalímyndunum að kenna.

Þegar sjálfsmyndin er ekki góð er auðvelt að brjóta viðkomandi niður og nýta sér markaleysið sem gjarnan fylgir og þeir eru auðveld bráð fyrir aðila sem hafa ekkert gott í hyggju með það. 

Við lendum öll í því að vera dæmd útfrá ýmsu sem við gerum og erum en eitt af því sem dæmt verður er útlit okkar. Því miður er algengt að fallega fólkið sé baknagað af þeim sem öfunda það af fögru útlitinu og þá er vinsælt að setja allskonar stimpla á það.

Við könnumst flest við að það er talað um skinkuna (ljóshærð vel útlítandi stelpa) sem í flestum tilfellum er talin heimskari en aðrir og líklegt að hún hafi farið í of margar lýtaaðgerðir (klár öfund yfirleitt)og stundum heyrir maður að strákar séu hommalegir ef þeir eru í fallegri kantinum og hugsa vel um sig. Er eitthvað að því að vera hommalegur? - eru þeir ekki líka karlmenn? (kannski bara menn sem hugsa vel um útlit sitt og framkomu) og þegar við höfum dæmt einhvern samkvæmt stereotýpum þeim sem við búum til þá er erfitt að kynnast viðkomandi á hlutlausum grunni eða að kynnast persónu hans. Það átti svona til dæmis enginn von á því að Kim Kardashian gæti lært lögfræði því að eins og þjóð veit þá geta fallegar konur, hvað þá sexý konur ekki notað heilann á sama hátt og aðrir samkvæmt staðalmyndinni.

Fallega fólkið lendir frekar í því að vera notað á ýmsan hátt

Kannanir hafa einnig leitt í ljós að fallega fólkinu finnst fegurð sín oft vera til trafala í félagslegu tilliti þar sem þeim finnst þau oft vera notuð á ýmsan hátt vegna útlits síns og þeim finnst eins og persónuleiki þeirra sé algjört aukaatriði.

Þeim finnst erfitt að treysta í samböndum þar sem þau þekkja vel hvernig það er að vera notuð t.d kynferðislega og til eins nætur gamans. Þau eru einnig stundum notuð sem hálfgerðar skrautfjaðrir fyrir þá sem vilja skarta sig með fallegu fólki (þekkjum flest hugtakið "Trophy wife" Þess vegna er auðvelt að skilja að þau séu á varðbergi og séu ekki viss um raunverulega fyrirætlun þeirra sem vilja nálgast þau á sambandsgrunni eða á annan hátt. 

Líklega þurfum við hér á klakanum ekki að hafa miklar áhyggjur af þessu öllu saman þar sem við erum öll svo gasalega falleg og klár, en samt er gaman að skoða þennan þátt tilverunnar og mannlegheitanna eins og alla aðra þætti lífsins.

Eins og alltaf þá er ég aðeins einni tímapöntun í burtu frá þér ef þú þarft að taka til í sjálfsmyndinni eða sjálfstraustinu þínu.

Og þar til næst elskurnar segi ég einfaldlega,

Gleðilega páskahátíð - hátíð upprisunnar sem við þurfum svo oft á að halda í okkar eigin lífi.

xoxo

Ykkar Linda

Linda Baldvinsdóttir

Lifecoach og samskiptaráðgjafi

[e-mail]

 

 

 

 

Brýrnar 6 í Feneyjum

Í Feneyjum má finna 6 tignarlegar brýr sem höggnar eru út sem hendur sem vefjast saman með fingrunum og táknar hvert og eitt handartak einn af eftirtöldum kostum eða mannlegum verðmætum svo sem visku,von,kærleika,hjálp,trú og vináttu.

Brýrnar sem eru 15 metra háar og 20 metra langar eru hannaðar af Lorenzo Quinn nokkrum sem er sonur Anhony Quinn leikara sem frægastur er líklega hér fyrir hlutverk sitt í kvikmyndinni Zorba og Lawrence of Arabia.

Sagan segir að Lorenzo hafi ætlað höndunum að tákna vilja mannsins til að yfirstíga það sem aðgreinir okkur á allan hátt í lífinu, aðgreiningar eins og þær landfræðilegu, menningarlegu, hugmyndafræðilegu og tilfinningalegu. 

Samkvæmt því sem Lorenzo Quinn segir sköpum við allt með höndum okkar, bæði gott og illt. Ánægjulegar snertingar og pyntingar eru framkvæmdar með höndum okkar, við föðmum börnin okkar með þeim og og berjumst við óvini okkar með sverði í hönd. Með höndunum sköpum við heimssögu okkar sem mun lifa þvert á öll landamæri og hindranir segir hann og ég tek heilshugar undir þetta. 

Mér fannst þessar brýr svo fallegar og táknríkar og í raun finnst mér nauðsynlegt að minna reglulega á þessi gildi sem þær tákna og ekki síst í dag þar sem ég tel þá tíma sem við lifum afar viðsjárverða hvað varðar upplausn í mannlegum samskiptum og velvild okkar hvers til annars er orðin á töluvert lágu plani.

Við virðumst vera að glata þeim gildum sem hendurnar tákna og þau hreinlega virðast hörfa jafn hratt og jöklarnir okkar þó að ég svo innilega voni að ég hafi kolrangt fyrir mér þar og að við höldum í þau löngu eftir að jöklarnir hafi bráðnað niður. 

Þegar ég horfi til baka á mína æsku og síðan daginn í dag þá sé ég að við höfum hent út svo mörgu góðu, þar með talið viskunni sem finna má í mörgum góðum bókum, heimspekiritum og trúarritum en ekki síst hjá þeim sem lifað hafa tímana tvo eða fleiri og hafa lært af lífinu sjálfu sem er líklega besti háskólinn.

Í dag eru þeir sem komnir eru yfir fimmtugt ekkert taldir svo töff og lítið á þá hlustað, helst taldir hafa misst hæfileikann til að aðlagast og læra nýja hluti og því ekki til margra hluta nýtir. En trúið mér, það er ekkert sem er mikilvægara fyrir ungmennin okkar en það að fá að hlusta á afa og ömmu og fá þar skilning og þekkingu á mannlegu eðli, vonbrigðum, sorg og mistökum lífsins ásamt því að þar fá þau skilyrðislausu ástina sem við ættum öll að fá að kynnast á lífsleið okkar. Viskuna finnum við líklega ekki í skólum ekki einu sinni góðum skólum, heldur í gegnum reynsluna og í gegnum sögur af lífi sem hefur verið lifað.

Ef við skoðum vonina þá á hún undir högg að sækja því að hún er tekin frá okkur í gegnum upplýsingaflæði frétta sem boða okkur ekkert annað en ljótleika lífsins þar sem hann selur meira en þær fréttir sem vonina færa. Vonin er þó það sem heldur í okkur lífinu þegar við göngum í gegnum slæma tíma, sorg, veikindi, atvinnumissi, blankheit og hvað það er nú sem hrjáir okkur hverju sinni. Vonin og trúin eru náskyldar að mínu mati og mikilvægt að kenna ungviðinu að halda í hvorutveggja í lífsins ólgusjó. 

Kærleikurinn er heldur betur að kólna hjá okkur flestum og við gefum okkur sjaldan tíma til að sinna því sem mikilvægast er eða það að sinna þeim sem eru í kærleikshring okkar og tíminn sem við látum hlaupa frá okkur í hitt og þetta sem skiptir engu máli í stóra samhenginu er allt of mikill.

Ég veit að ég hef líklega skrifað um þetta allt saman áður en í þetta sinn finnst mér ég verða að leggja áherslu á að koma fram með þetta vegna þess að ég sé ummerki allt í kringum mig hvað gerist ef við vanrækjum þessa hlið. Það er margt sem tapast af innri hamingju okkar með þessu kapphlaupi við vindinn sjálfan og græðgisheiminn. Það er alveg skelfilegt til þess að hugsa að aldrei hefur verið meira um einmannaleika og vanlíðan hjá stórum hópum og hamingjusamasta þjóðin (við) gleypir kvíða og þunglyndislyf sem aldrei fyrr, og enn bætist í flóru lyfjanna sem boðið er uppá og nú í formi ofskynjunarlyfja sem eiga að lækna öll okkar innri gömlu sár og vonandi munu rannsóknir sýna það þegar þar að kemur en þangað til finnst mér þetta vera enn eitt afbrigðið af snákaolíunni sem hefur komið fram með reglulegu millibili en reynist síðan ekki standa undir væntingum.

Það sem við virðumst ekki skilja er að hamingja okkar felst í kærleiksríkum tengingum heildarinnar og einstaklinganna innan hennar. Þær eru þó nokkrar rannsóknirnar sem gerðar hafa verið á þessu eins og t.d rannsókn sem gerð var á sjúkrahúsi fyrir nýbura. Rannsókn þessi var fram­kvæmd á 125 nýburum við barna­spítal­ann Nati­onwi­de í Ohio ríki í Banda­ríkj­un­um og í ljós kom að fyrsta snert­ing­in sem börn­ upp­lifa er lík­leg til að skilja eft­ir var­an­leg áhrif á það hvernig heili þeirra þrosk­ast hvorki meira né minna.Því meira af kærleiksríkum snert­ingum því betra fyrir börnin og heilastarfsemi þeirra.

Eins hefur komið fram í öðrum rannsóknum að lífslíkur munaðarlausra barna fóru eftir því hversu mikla umhyggju þeir fengu og þau döfnuðu best sem mestar snertingarnar fengu. Eitt faðmlag á dag kemur skapinu í lag var eitt slagorðið sem notað var hér um árið og það er nokkuð mikið til í því. Notum tímann sem við höfum til að sinna tengslunum okkar því að á morgun getur það verið orðið of seint, gleymum því ekki elskurnar.

Hjálpin er eitthvað sem við hugsum kannski ekki mikið um nema þegar safnanir fara fram á öldum ljósvakans eða rétt fyrir jólin, en hjálpin sem við gefum og þiggjum dags daglega er stór partur af því að innri líðan okkar sé góð. Að vera til staðar og aðstoða án þess að starfa í meðvirkni er eitt það dásamlegasta sem við getum gefið samferðamönnum okkar. Sá sem þiggur er einnig að gefa okkur góða gjöf, eða þá gjöf sem leyfir þér sem gefanda að upplifa þína eigin góðmennsku og aukaafurðin er hversu góð tengsl myndast á milli þeirra sem hjálpina veita og þeirra sem hana þiggja. Því að hjálpin felst í því að við tökum höndum saman um vellíðan hvers annars í kærleika og er afar mikilvæg í öllum mannlegum samskiptum og tengslum. Enginn er eyland og við þörfnumst aðstoðar hvers annars og megum aldrei gleyma því að veita hana né þiggja þegar þörf er á. 

Trúin er vanmetið afl og þá er ég ekki að tala um trúarbrögðin sem virðast gera fátt annað en að aðgreina okkur hvert frá öðru satt best að segja, heldur er ég að tala um trúna sem færir okkur á fætur á hverjum degi hvaða Guði sem við tilheyrum í heiminum.

Trúin á sannleikann, trúin á manninn og góðmennskuþel hans, trúin á að bráðum komi betri tíð, trúin á að við getum öll verið eitt en ekki aðskilin, trúin á að einn daginn muni stríð tilheyra sögubókunum en ekki veruleika nútímans, trúin á að allir megi vera eins og þeir eru án þess að þurfa að fara í sérstaka réttindabaráttu til þess, trúin á að ástin sigri, trúin á að við getum treyst á orð hvers annars, trúin á að hið góða sigri alltaf að lokum, trúin á að allt fari vel og samverki okkur til góðs, trúin á hið eilífa, trúin á það að elska náunga sinn og sjálfan sig sé leiðin til hamingjunnar, trúin á lækningu, trúin á töfra og kraftaverk og trúna á að til sé afl sem við köllum Guð almætti eða alheim sem sé hér til að vaka yfir okkur og aðstoða ásamt því að bera okkur inn í heim alsælunnar að þessu lífi loknu. Svona get ég lengi talið upp trúarskoðanir okkar. Þessi upptalning ætti þó að gefa okkur hugmynd um hversu mikilvægt er að halda í trú á lífið í allri sinni mynd og kannski er ekki úr vegi að þakka fyrir það að eiga hvern dag sem við fáum að upplifa lífið í allri sinni töfrandi mynd andstæðnanna.

En svona að lokum þá er ekki úr vegi að skrifa um brúnna sem táknar vináttuna.

Vinir eru í mörgum tilfellum ekki tilheyrandi fjölskyldu okkar en eru þó stundum nánari okkur en nokkur fjölskyldumeðlimur. Vináttan sem árin mynda gera þó vini að fjölskyldu og svo ég tali nú bara fyrir mig þá væri líf mitt ekki samt ef ég ætti ekki alla þá góðu vini sem í mínu lífi eru og hafa verið í gegnum árin. Svo sannarlega tel ég þá til fjölskyldu minnar. 

Eins og gengur og gerist þá fara vinir úr lífi okkar og aðrir koma í stað þeirra en svo eru það þessir sem eru þarna áratugum saman og ekkert virðast geta slitið í sundur þá vináttu. Þessir vinir eru til staðar jafnt til að fagna með þér þegar vel gengur og þegar stormarnir geysa. 

Ég tel það fjársjóð minn að hafa góða vini í kringum mig sem hafa sýnt mér kærleika sinn á svo margan hátt að ég get ekki einu sinni talið upp öll þau skipti þar sem hjarta mitt hefur fundið til þakklætis gagnvart þeim.

Þegar erfiðast hefur verið að fara á fætur hafa þeir verið til staðar með því að draga mig út í eitthvað skemmtilegt og þegar sorgin hefur bankað á dyrnar þá eru það þeir sem redda krönsum og erfidrykkjum ásamt því að heimsækja mig og eða hringja daglega. Dýrmætara en hægt er að þakka fyrir. Að eiga trúnaðarvini sem hægt er að segja alla hluti við og vita að það verði ekki borið á torg er á við marga sálfræðitíma, og að eiga vini sem skilja mann, meta og vilja vera í návist við okkur er Guðsgjöf að mínu mati. Allir ættu að eiga nokkra slíka vini og ekki síst að vera slíkir vinir, það gefur lífinu lit sinn og jafnvel tilgang sinn oft á tíðum. 

Ég upplifi að eftir því sem ég verð eldri og börnin og barnabörnin eru upptekin við eitthvað annað en mömmu og ömmu þá verða vinirnir alltaf dýrmætari partur af tilverunni, og það verður alltaf meira gaman hjá okkur eftir því sem árin færast yfir. Dásamlegt alveg hreint og jafnast á við súper fjölvítamín!

Að lokum mín elskuðu þá langar mig til að biðja okkur öll um að skoða hvar við gætum þurft að taka til hjá okkur sjálfum til að heiðra þessi gildi sem brýrnar 6 í Feneyjum boða, 

viskuna - vonina - kærleikann - hjálpina - trúna- og vináttuna.

Og eins og ætíð er ég bara einni tímapöntun í burtu ef þú þarfnast aðstoðar minnar við þín lífsins málefni.

Þar til næst elskurnar,

xoxo Ykkar Linda

Linda Baldvinsdóttir

Lifecoach, samskiptaráðgjafi

[e-mail]

 

 

 

Er það gott eða slæmt?

Stjórnsemi er eitthvað sem við öll eigum í fórum okkar en misjafnt er þó hvernig við notum okkur hana. Á meðan einn hrópar hátt til að ná sínu fram eru aðrir sem nota mildari aðferðir og eða jafnvel fýlustjórnun til að ná sínu fram.

Í þessum pistli ætla ég að fjalla um það sem við fáum stjórnað og ekki stjórnað ásamt því að tala um sáttina og núið. 

Fyrst af öllu ber að segja að það er það ekki á okkar færi að stjórna og breyta annarri manneskju, það er ekki á okkar færi að breyta neinu nema að manneskjan sjálf ákveði að það sé í lagi að við stjórnumst í ákveðnum málefnum sem viðkoma lífi hennar.

Annað sem ég verð mjög oft vör við í þjóðfélagi okkar og þjóðfélagsumræðu í dag er að það er er ekki rými fyrir mismunandi skoðanir á málefnum, þeir rétttrúuðu hrópa hátt á þá sem voga sér að vera á móti þeirra viðhorfum og að mínu mati skortir þá þroska til að virða mismunandi skoðanir og viðhorf.

Ef við höldum að það sé á færi okkar að stjórna skoðunum, hugsunum og framkvæmdum fólks þá erum við einfaldlega í hrópandi stjórnsemi. Ég hef séð það að undanförnu að okkar annars ágæta þjóð hleypur í meðvirkni og þorir ekki fyrir sitt litla að fara gegn pöpulismanum og rétttrúnaði þeim sem tíðkast í dag. Það sem hefst hinsvegar við slíka stjórnsemi er að það verður til fasískt ástand ekki ósvipað því sem gerðist á tímum Nasista. Ástand þar sem allur lýðurinn var orðinn heilaþveginn af hatri gegn gyðingum og allir vita hvað það hafði í för með sér, og ég trúi því ekki að það sé það sem viljum að gerist hér. 

Það er þannig að við getum ekki stjórnað því hvað öðrum finnst um okkur, viðhorf okkar né heimsmynd, og svona almennt getum við ekki haft stjórn á framkvæmdum, hugsunum og viðhorfum annarra til manna og málefna án þess að beygja þá undir stjórn okkar eins og mér finnst allt of mikið vera reynt að gera af í dag.

Annað sem við fáum ekki stjórnað er fortíðin eða framtíðin og það er einfaldlega þannig að dásamlega núið í allri sinni mynd er það eina sem er í boði,augnablik fyrir augnablik sem er líka alltaf best því að það sem er og hamingjan sjálf búa í núinu. 

Það sem ég get þó haft áhrif á og stjórnað eru hugsanir mínar, tilfinningar og framkvæmdir ásamt því að setja mér og öðrum mörk. 

Ég hef einnig vald til að velja hvernig ég tala við sjálfa mig og hvernig ég tekst á við lífið. Ég get sett mér raunhæf og kannski stundum svolítið óraunhæf markmið og staðið við að vinna að þeim, þó að ég geti ekki ráðið útkomunni að fullu (lífið grípur stundum fram í ætlanir mínar).

Ég get valið að elska mig á þeim stað sem ég er á hverju sinni óháð því sem þjóðfélagið segir mér að ég eigi að vera, og í raun held ég að sá staður sé forsenda alls þess sem við viljum að gangi vel í lífi okkar.

Að elska sjálfan sig til fulls þýðir að við elskum líka annmarka okkar og sættumst við þá. Við sættumst einnig við tilfinningar okkar á hverjum tíma og það er einmitt í sáttinni við allar tilfinningar okkar sem við náum að leysa okkur úr viðjum sumra þeirra og umfaðma aðrar.

Að elska það sem er eða lífið eins og það er hverju sinni er einnig afar mikilvægt. Og það að hætta að skilgreina eitthvað sem gott eða slæmt sem hendir okkur á leið okkar um lífið er til lítils og það að bera fortíðina á bakinu mun alltaf þvælast fyrir núinu og framtíðinni. 

Mér finnst alltaf góð sagan um kínverska bóndann eftir Alan Watts, en þar er á ferðinni maður sem gerir sér grein fyrir því að allt er eins og það á að vera og dvelur í fullri sátt við lífið eins og það kemur fyrir hverju sinni og finnur ekki hjá sér hvöt til stjórnunar á umhverfi sínu og útkomum þess.

Hér er þessi frábæra saga:

Einu sinni var kínverskur bóndi sem átti hest sem strauk að heiman frá honum. Um kvöldið komu allir nágrannar hans til að veita honum hluttekningu sína vegna þessa. Þeir sögðu við hann: „Okkur þykir svo afar leitt að heyra að hesturinn þinn hafi strokið, það er mjög vont fyrir þig."

Bóndinn svaraði þeim með þessu eina orði "Kannski."

Daginn eftir kom hesturinn heim og var með sjö villta hesta með sér. Um kvöldið komu allir nágrannarnir og sögðu: „Æ, þetta var gæfuríkt fyrir þig. Hvílíkt kraftaverk,núna átt nú átta hesta!“

Aftur svaraði bóndinn aðeins: „Kannski.

Daginn eftir reyndi sonur hans að sitja einn villta hestinn en kastaðist af baki og fótbrotnaði. Nágrannarnir sögðu þá: "Æi elsku þú við bóndann, þetta var slæmt,"

Og bóndinn svaraði eins og fyrr: "Kannski."

Daginn eftir komu hermenn til þorpsins til að kalla menn í herinn en höfnuðu syni bóndans vegna fótbrotsins. Aftur komu allir nágrannarnir og sögðu: "Er þetta ekki frábær heppni?"

Og aftur sagði bóndinn: "Kannski."

Allt ferli náttúrunnar er samþætt ferli sem er gríðarlega flókið og það er í raun ómögulegt að segja til um hvort eitthvað sem gerist í því ferli sé gott eða slæmt - því þú veist aldrei hver verður afleiðing ógæfunnar; og þú veist aldrei hvaða afleiðingar gæfan hefur.

— Góð saga.

Annars svo að ég haldi áfram að tala um stjórnsemina þá held ég að flestar gerðir hennar komi frá stað óttans um að öryggi okkar og vellíðan sé í hættu og við erum sífellt að reyna að ná stjórn á aðstæðum sem gætu ógnað því öryggi á einhvern hátt.

Eins kallar léleg eða sködduð sjálfsmynd yfirleitt á viðurkenningu samfélagsins alls og þá reynir hún yfirleitt af öllum mætti að stjórna skoðunum og viðbrögðum í hina einu ríkisréttu átt og ekkert rými er gefið fyrir öðrum skoðunum eða viðhorfum.(Ótti við höfnun á sjálfinu) 

Ég hef nú þá trú að þegar við erum komin til fulls í okkur sjálf og með sjálfsmynd okkar í lagi þá er hún bara rétt fyrir okkur, og við þurfum ekki samþykki annarra fyrir því hver og hvernig við eru. 

Þegar við höfum náð á þennan fullkomna stað sáttarinnar og kærleikans til okkar sjálfra þá höfum við heldur ekki lengur þörf á því að skilgreina okkur með einhverjum hætti.

Deilur um skilgreiningar á hinu og þessu eins og litarhætti, trú og kyni yrðu óþarfar því að við höfum ekki þörf fyrir skilgreiningu þjóðfélagsins á okkur heldur dugar okkar eigin sátt við sjálfið okkar, gildi og sálu okkur algerlega.

Byrjum á upphafinu elskurnar sem er alltaf fólgið í því að elska okkur þar sem við erum og þá er allt annað leikur einn. Og ef ég get aðstoðað þig þá er ég eins og ávallt aðeins einni tímapöntun í burtu frá þér.

Þar til næst

ykkar Linda

[e-mail]

Lifecoach og samskiptaráðgjafi