Ertu í forðun, kvíða eða kannski bara öruggur í samböndum þínum?

Mannleg hegðun hefur alltaf heillað mig og vakið hjá mér forvitni um það hvers vegna við gerum það sem við gerum og erum það sem við erum, og eru tengslamyndanir eitt af þeim áhugaverðu efnum sem í mannlegum samskiptum og samböndum er að finna, og verður umfjöllunarefni mitt í þessum pistli.

Í raun má segja að við séum alltaf að leita ómeðvitað eftir svörum við eftirfarandi í samskiptum okkar og samböndum og lengd sambandanna og skuldbinding byggist líklega á því hvort við fáum já svar við þeim. Þessar spurningar eru

1. Verður þú til staðar fyrir mig ef ég þarfnast þín?
2. Er ég nóg fyrir þig?

En er alltaf auðvelt að fá svör við þessum spurningum?

Nei það er misjafnt og fer líklega að mestu eftir þeim tengslastílum (attachment styles) sem við höfum.

Þeir sem treystu á að þeir fengju aðstoð og umönnun í öllum aðstæðum og voru nógu góðir eins og þeir voru í æsku mynda opin tengsl sem fylgja þeim jafnan inn í framtíðina, en  þeir sem voru afræktir og ekki nægjanlegir fyrir umönnunaraðila sína fara oft inn í sína eigin skel og eiga erfitt með að tjá tilfinningar sínar og líðan, og vita stundum ekki einu sinni hvernig þeim líður.

Í forvitni minni  fór ég að grúska aðeins og fann nokkrar greinar sem skilgreina tengslastíl okkar og ég ætla að gefa ykkur hugmynd um það sem ég fann þar. Eins set ég hér í lokin hlekk á próf sem gaman væri fyrir ykkur að taka til að fá smá hugmynd um það hvaða stíl þið hafið í ykkar samböndum og samskiptum. Ég tók prófið og niðurstaðan kom mér satt að segja á óvart, þannig að endilega tékkið á þessu.

Samkvæmt rannsókn sem DR.Philip Shaver og Dr.Cindy Hazan gerðu á þessu efni komust þau að því að þær fjórar gerðir tengslastíla(mér finnst þetta vont orð) sem talað er um þá eru u.þ.b 60% okkar með örugga tengingu en 20% eru í forðun og önnur 20% eru með kvíða.

En hverjar eru þessar fjórar gerðir tengslastíla og hver er þinn still?

 

Örugg tengsl -

Börn sem eru alin upp við öryggi vita að þegar þau hafa farið út til að kanna heiminn á eigin vegum geta þau alltaf snúið heim og fundið öryggið þar. Þau eru elskuð og vafin umhyggju sama hvað. Sama mynstur mun þá líklega fylgja þeim inn í sambönd þeirra á fullorðinsárum eða á meðan þau finna sig örugg og tengd mun sambandið líklegast einkennast af trausti og frelsi beggja aðila sambandsins.

Öruggt samband er yfirleitt heiðarlegt opið og frelsisgefandi. Öruggir fullorðnir aðilar veita stuðning þegar maki þeirra finnur fyrir vanlíðan. Þeir fara líka til maka síns til að fá huggun og stuðning þegar þeir sjálfir eru í vandræðum eða líður illa og samband þeirra hefur tilhneigingu til að vera heiðarlegt og fyllt jafnvægi á milli aðilanna.

Þessi lýsing uppfyllir eftirfarndi orð spekingsins Kahlil Gibran  þar sem hann talar um hjónabandið í bók sinni Spámaðurinn- “En verið þó sjálfstæð í einingu ykkar, og látið vinda himinsins leika milli ykkar. Elskið hvort annað, en látið ástina ekki verða að fjötrum. Látið hana heldur verða síkvikan sæ milli ykkar sálarstranda. Fyllið hvort annars bikar, en drekkið ekki af sömu skál. Gefið hvort öðru brauð ykkar, en borðið ekki af sama hleifi. Syngið og dansið saman og verið glöð, en leyfið hvort öðru að vera einu, eins og strengir fiðlunnar eru einir, þótt þeir leiki sama lag. Gefið hvort öðru hjarta ykkar, en setjið það ekki í fangelsi. Og standið saman, en ekki of nærri hvort öðru. Því að það er bil á milli musterissúlnanna og eikin og  vaxa ekki hvort í annars skugga."

 

Kvíðatengsl –

Þeir sem tilheyra þessari tengslamyndunargerð eiga það til að mynda fantasíusambönd og í stað þess að finna raunverulega ást og traust í sambandi sínu finna þeir sífellt fyrir tilfinngahungri sem makinn á þá að uppfylla og þar með afsala þeir sér ábyrgð á sjálfum sér og sinni tilfinningalegu tilveru. Þrátt fyrir að þeir séu að leita að öryggistilfinningunni með því að hengja sig á maka sinn þá eru þeir á sama tíma að gera ýmislegt til að hrinda makanum í burtu. Þegar þessir einstaklingar upplifa sig óörugga í sambandi sínu þá geta þeir hreinlega límt sig á makann og orðið mjög ósjálfstæðir, og í sumum tilfellum sett makann í hálfgert fangelsi tortryggni og óöryggis því að allar sjálfstæðar framkvæmdir makans gefa óörugga aðilanum staðfestingu á því að makinn sé að fara eða elski hann ekki lengur.  Kvíðinn semsagt hefur tekur völdin með tilheyrandi afleiðingum fyrir sambandið.

 

Forðun -

Þeir sem tilheyra þessum stíl hafa tilhneigingu til að vera mjög fjarlægir tilfinningalega séð í samböndum sínum og leita oft í einangrun og mjög oft reynist erfitt fyrir þá að fara út úr tilfinningaskel sinni. Þessir aðilar eiga oft erfitt með að skuldbinda sig, virka mjög sjálfstæðir og öryggir en eiga mjög erfitt með nánd. Oft finnst þeim eins og að aðrir vilji stjórna þeim eða setja þá inn í boxin sín og þeim líður eins og þeir séu ofsóttir í þannig aðstæðum. Í könnunum skora þeir sem tilheyra forðunarstílnum hátt á sjálfstrausts-skalanum en mjög lágt á tilfinningatjáningar-skalanum og eiga erfitt með að sýna hlýju og nánd. Þeir eiga einnig erfitt með að treysta á aðra jafnvel þegar þeir ættu svo sannarlega að leyfa sér það.

 

Forðunar/áhyggjufullur tengslastíll -

Að þurfa ekki á neinum að halda er blekking sem margir lifa við og í dag er það í tísku að segja að það ætti að nægja okkur að vera ein með sjálfum okkur. En það er nú bara þannig að sérhver mannvera þarf tengingu við aðrar mannverur og enginn er í raun eyland. Engu að síður er það þó þannig að þessi tengslastíll hefur tilhneigingu til að vera sjálfum sér nógur og bæði afneitar mikilvægi ástvina og losnar auðveldlega frá þeim ef þess þarf. Þeir eru með sterkar andlega varnir og hafa getu til að loka á tilfinningar jafn auðveldlega eins og þegar við slökkvum á ljósrofunum heima hjá okkur. Jafnvel í heitum tilfinningalegum aðstæðum geta þeir slökkt á tilfinningum sínum og bregðast ekki við. Ef maki þeirra hótar að yfirgefa þá munu þeir líklega segja að þeim sé alveg sama og setja upp pókerface þeirra sem hafa þann hæfileika að slökkva á óþægilegum tilfinningunum. Þeir eru mikið einir og oft einmanna og hafa tilhneigingu til að festast í ofbeldis eða vanvirkum samböndum. Yfirleitt eru aðrir þættir sem tilheyra þó samhliða þessum tengslastíl, þættir eins og fíkn eða þunglyndi svo eitthvað sé nefnt.

Líklega skorum við flest eitthvað í flestum ef ekki öllum flokkum en kannski mis mikið þó svo endilega tékkaðu á því hvar þú skorar.. 

Hér er hlekkur á sjálfsprófið það því að það er alltaf svo gott að sjá sjálfan sig í réttu ljósi (Maður þekktu sjálfan þig – "Meginregla Sókratesar og áletrun yfir hofinu í Delfi.")

https://www.yourpersonality.net/attachment/

 

Þar til næst elskurnar hvet ég okkur öll sama hvaða tengslastíl við tilheyrum að vera góð við hvert annað og leyfum aðventunni að opna hjörtu okkar og samkennd og sýnum hana í orði og á borði.

Eins og alltaf er ég svo bara einni tímapöntun í burtu frá þér.

Xoxo

Ykkar Linda

 

Linda Baldvinsdóttir

Lifecoach, samskiptaráðgjafi

[e-mail]

Gerir þú þér upp fullnægingu?

Hafið þið einhverntíman hugsað út í það hvernig kynlífið ykkar tengist stöðu ykkar í þjóðfélaginu?

Dr Karen Gurney klínískur sálfræðingur sem aðallega fæst við kynlífsvísindi og við að aðstoða pör í vanda á því sviði talaði um hversu langt við konur værum raunverulega komnar í jafnréttinu þegar kæmi að svefnherberginu í fyrirlestri á Ted.com. Dr Gurney er einnig höfundur að bókinni MindTheGap. 

Fyrirlesturinn var mjög áhugaverður og margt sem þar kom fram sem ég held að vert sé að velta fyrir sér og ræða um.

Samkvæmt því sem Dr. Karen segir þá er karlaveldið og þóknunarhlutverk okkar kvenna enn til staðar í dag og langur vegur virðist í að við náum að  brjóta þetta bil á milli kynjanna þegar um kynlíf er að ræða amk.

Hér á landi eru þó konur eins og Gerður í Blush sem hvetja konur til að gera ekki þarfir sínar að feimnismáli og mér finnst það frábært innlegg í jafnréttisbaráttu kynjanna og á hún hrós skilið fyrir það.

Þjóðfélagið er duglegt við að segja okkur hvernig við eigum að líta út, hegða okkur og hvað við þurfum að gera til að vera sexý og ég held að við hlustum allt of mikið á þá formúlu.

Samfélagsmiðlarnir eru mjög duglegir við að búa til veröld sem fæstir ná að lifa eftir og því upplifa sig margir sem ekki nóg af einhverju, og við konur sem erum svo duglegar við að setja út á okkur og finnast okkur skorta eitthvað megum bara ekki við þessu glamúrdóti öllu saman sem þolir hvorki hrukkur né smá aukaspik.

Ég man ekki eftir því að hafa fengið konur til mín sem eru fullkomlega ánægðar með útlit sitt eða persónu á einhvern hátt, en flestir karlmenn sem til mín hafa komið halda að þeir séu með þetta og þurfi sko ekki að breyta neinu í útliti eða framkomu sinni. Er þetta ekki einnig sprottið frá karlaveldinu sem við héldum að væri útdautt eða frá samfélagsmiðlum sem stöðugt sýna konum hvernig þær eigi að líta út en láta karlmennina í friði?

En aftur að efni fyrirlestursins á Ted.

Mikil breyting hefur orðið á fimm árum í umræðu um kynlíf og þarfir kvenna og karla en allt of lítið hefur samt breyst í svefnherberginu þar sem konur finna sig enn feimnar við að bera fram þarfir sínar.

Konur í hárri stöðu með sjálfstraustið í lagi segjast oft ekki geta með einhverjum hætti beitt sér af heiðarleika í svefnhverberginu og finna sig í þóknunarhlutverki þar, og rannsóknir sýna að karlmenn fari oft fullnægðari frá borði en konur og að konur upplifi sig oft sem ekki "nóg" í svefnherberginu.

Rannsóknir sýna einnig að þó að lítill eða enginn munur sé á milli tíðni fullnæginga hjá kynjunum þegar að sjálfsfróun kemur breikkar bilið mikið þegar bólfélagi bætist við.

Í daglegu tali er talað um að fullnæging kvenna sé flókið fyrirbæri og að það taki langan tíma fyrir konur að fá fullnægingar,  en rannsóknir sýna svart á hvítu að þar sem sjálfsfróun á sér stað tekur það jafn langan tíma fyrir konur og karla að ná fullnægingu.

Konur finna sig feimnar við að láta þarfir sínar í ljós og fara inn í sig  þegar þeim tekst ekki að fá fullnægingu með bólfélaganum og taka því uppá að gera sér upp fullnægingu til að þóknast honum og sumar verða bara ansi góðar í því að sögn Dr.Karenar. Hún hvetur konur þó til að láta af þykjustunni og einfaldlega segja  bólfélaganum hverjar þarfir þeirra eru í stað þess að fara í þóknunarhlutverkið og eða í það að vilja ekki særa tilfinningar hans (karlmennskan gæti beðið hnekki við það að geta ekki fullnægt konunni).

Enn virðast  konur jafnt sem karlar ekki gera sér grein fyrir því að konur þurfa í flestum tilfellum örvun á sníp til að fullnæging eigi sér stað og ekki er nægjanlegt í flestum tilfellum að karlmaðurinn „tengi sig“ til þess að fullnæging náist .

Mér fannst það ansi áhugavert að heyra að í 95% tilfella fá konur fullnægingu við sjálfsfróun en sú tala datt niður í 65% þegar þær stunduðu kynlíf með öðrum aðila, og það féll enn frekar niður eða í 18% þegar um skyndikynni var að ræða.

Karlmennirnir héldu sinni tölu nokkuð óskertri eða flöktandi þetta frá 95% niður í 85% og þá skipti engu máli hvort um sjálfsfróun,skyndikynni eða fast samband var að ræða. Eins er munurinn ekki svona mikill þegar um samkynhneigð pör er að ræða (konur),þar er kynlífið að sýna svipaða prósentutölu og hjá körlunum.

Konur hvað erum við að gera með því að stunda kynlíf með ókunnugum aðila þegar við fáum ekkert annað út úr því en það að vera í þóknunarhlutverki gagnvart honum?

Og hvernig stendur á því að það skipti meira máli að karlmaðurinn sé fullnægður en konan?

Eru þetta ekki leifar af gamla karlaveldinu og þóknunarhlutverki konunnar?

Við tölum fjálglega um jafnrétti kynjanna á þessu sviði sem og öðrum en þegar að raunveruleikanum hvað kynlífsmálefnin varðar kemur þá erum við enn að láta þarfir kvenna víkja fyrir þörfum karla og því hvort þeim langi í okkur greinilega. „18% stelpur“ – þetta er eins og lottóvinningur að fá fullnægingu við skyndikynni! Förum nú frekar heim og leikum okkur með okkur sjálfum, þar erum við þó 95% öruggar á því að fá fullnægingu.

Gott kynlíf inniheldur auðvitað margt annað en fullnægingar, og atriði eins og nánd, hlátur, kossar og fleira skipta ekki síður máli, en samt sem áður verður það að vera ákvörðun okkar kvenna hvort við látum af hendi fullnægingu okkar vegna feimni okkar eða til að þóknast karlmanninum og tilfinningum hans,og sú ákvörðun ætti að vera vel ákvörðuð í hvert sinn.

Jæja, það er ekki oft sem ég skrifa um kynlíf en mér fannst þessi fyrirlestur bara það áhugaverður og tölurnar sem sýna svart á hvítu hversu stutt við erum komnar þarna varð til þess að ég ákvað að skrifa um kynlíf sem er jú partur af lífinu og vellíðan okkar.

Þar til næst elskurnar,

Xoxo

ykkar Linda

Linda Baldvinsdóttir

Lífsmarkþjálfi og samskiptaráðgjafi

[e-mail]

Neikvæð jákvæðni

Þessi stelpa sem þessar línur skrifar er líklega þekktari fyrir að tala fyrir jákvæðni svona dags daglega í stað þess að hvetja til þess að nota hana af varúð. og eins er hún kannski þekktari fyrir því að tala fyrir því að líta á erfiðleika sem tímabundna og yfirstíganlega. Hún viðurkennir þó að jákvæðnin getur farið yfir öll mörk og gert það að verkum að við horfumst hvorki í augu við raunveruleikann né tilfinningar okkar sem er hið versta mál.

Þetta er eins og með matinn sem við borðum, við viljum hafa mismunandi bragð af honum- sætt, súrt og allt þar á milli, og þannig ættum við að hafa það með tilfinningarnar sem okkur eru gefnar því þær eru allar mikilvægar í mismunandi aðstæðum lífsins. Jákvæðni og bjartsýni er mjög hjálpleg tilfinning í stormum lífsins en kannski þurfum við fyrst að fara í djúpu dalina þar sem við tökum út vöxt í gegnum allt tilfinningalitrófið áður en við komumst þangað. (þeir sem hafa farið í gegnum sorgarferli lífsins þekkja þetta litróf vel.)

Vinir og ættingjar vilja svo oft verða okkur til aðstoðar á erfiðum tímum en eru kannski ekki alveg tilbúnir til að heyra okkur raunverulega eða kunna illa að takast á við erfiðar tilfinningar lífsins og nota þá allskonar hjálparsetningar til að koma okkur á jákvæðari staði svo að þeim líði nú aðeins betur. Oftast er útkoman þó sú að sá sem situr í tilfinningauppnáminu finnst hann hvorki heyrður, séður né fá kærleiksríka samkennd.

Eins erum við ekki almennt meðvituð um það að tilfinningar eru eins og nokkurskonar gagnasafn sem færir okkur upplýsingar um raunverulega líðan okkar á hverjum tíma og við ættum svo sannarlega aldrei að hunsa þær með því að filtera þær með jákvæðninni ef hún á ekki rétt á sér í aðstæðunum, eða er til að breiða yfir sársauka sem betur væri tekist á við og unnið úr.

Við áttum okkur heldur ekki á því hvað sumar af þeim setningum sem við gerumst víst flest ef ekki öll sek um að nota í góðum styðjandi tilgangi geta haft áhrif í öfuga átt, og flokkast stundum hreinlega undir gaslýsingu.

Tilgangurinn er kannski góður en í leiðinni er verið að skauta yfir raunveruleika þess sem á upplifunina svo það væri gott fyrir okkur að sleppa þessum setningum eða skipta þeim út fyrir setningar eins og ég skil þig, ég heyri þig og hvernig get ég aðstoðað þig?

Hér eru nokkrar af þeim setningum sem eru algengar í notkun í þessum jákvæðnileik  okkar og setningar eins og þessar ættu kannski stundum að notast með varúð:

• Þegar einar dyr lokast þá opnast aðrar.
• Alltaf má fá annað skip og annað föruneyti
• Það er nóg af fiskum í sjónum.
• Öll él birta upp um síðir.
• Ekki vera svona neikvæð/ur.
• Hugsaðu um það sem gleður þig!
• Þetta gæti verið verra.
• Öllum verða á mistök.
• Hey bara jákvæða strauma takk!
• Ef ég get þetta þá getur þú þetta!
• Reyndu að vera hamingjusöm/samur.
• Þú ættir að vera þakklát/ur fyrir það sem þú hefur.
• Engar afsakanir, bara rífa sig í gang.
• Lífið er of stutt til að eyða því í leiðindi!
• Þú kemst yfir þetta!
• Það eru margir sem hafa það miklu verra en þú og hafa gengið í gegnum verri hluti.

Hvað af þessum setningum eru hjálplegar þegar við stöndum frammi fyrir td atvinnumissi, barnsmissi, makamissi, skilnaði, óvelkominni breytingu á lífinu, veikindum, erfiðleikum í hjónabandi og svo framvegis?

Líklega eiga þessar setningar kannski stundum við og svo ég tali aðeins fyrir mig nota ég sumar af þessum í ákveðnum aðstæðum, en mitt mat er þó að í erfiðum aðstæðum lífsins geri þær stundum meira ógagn en gagn.

Ef við viljum vera til staðar fyrir okkur sjálf og aðra á tímum þar sem okkur finnst erfitt að halda í jákvæðnina ættum við kannski að byrja á því að viðurkenna og skoða tilfinningarnar nákvæmlega eins og þær eru á hverjum tíma án þess að skilgreina þær sem góðar eða slæmar – bara viðurkenna þær.

Við getum einnig gefið okkur sjálfum og öðrum þá fullvissu að við séum til staðar í gegnum súrt og sætt (ekki bara sætt) til að opna á kærleiksríkt rými sem leyfir úrvinnslu á þeim tilfinningum sem eru til staðar hverju sinni og veita síðan samkennd og kærleika ( það má líka sýna sjálfum sér samkennd og umhyggju).

Að opna á það rými sýnir að við viljum þekkja persónuna í öllu sínu veldi en ekki einungis jákvæðu eiginleika hennar eða þegar hún er á góðu tímabilum lífsins (Er hress og kát).

Ef ég ætti að gefa uppskrift að því besta sem við getum fært fram til þeirra sem eru í erfiðri tilfinningavinnslu er að nota töframeðalið hlustun. Að hlusta og hlusta og að vera til staðar án þess að hafa alltaf skoðun á því hvernig ætti að takast á við hlutina eða hvernig líðanin ætti að vera að okkar mati er dýrmætasta gjöfin sem við getum gefið í þessum aðstæðum og kannski á öllum tímum og tíðum.

Stundum er lífið bara þannig að við þurfum bara að fá að lifa einn dag í einu þar til við lifnum á ný, og höfum náð í jákvæðni okkar og jafnvægi og þar kemur hlustunin að góðu gagni (og okkur ber að virða þetta ferli).

Munum að allar tilfinningar eru leyfilegar og nauðsynlegar og allar gefa þær upplýsingar um okkur og raunverulega líðan okkar svo stöldrum við og hlustum í dagsins önn og lærum að þekkja okkur sjálf og aðra betur.

Eins og alltaf er ég svo bara einni tímapöntun í burtu frá þér ef þú þarft á minni aðstoð að halda við verkefni lífsins.

Þar til næst elskurnar verum góð við hvert annað

Xoxo

Ykkar Linda

 

Linda Baldvinsdóttir

Lifecoach og samskiptaráðgjafi

[e-mail]

Það eru vampírur á meðal okkar

 Veistu Það eru til vampírur í dag, meira að segja undirförlar ofbeldisfullar vampírur  sem sjúga allt það góða sem við höfum að gefa og þær skilja okkur síðan eftir með brostnar vonir, svikin loforð, hjartasár og laskaða áfallatengda sjálfsmynd og færa sig án samvisku yfir að næsta fórnarlambi sem eins fer fyrir.

Þetta er ekki endilega fólkið sem þú sérð smánað í fjölmiðlum því að þeir skilja eftir fá sönnunargögn um ofbeldi sitt. Þeir leynast í myrkri inni á heimilum sínum, vinnustöðum, skólum, sjúkrahúsum og í raun allstaðar, sama hvaða stétt eða stöðu þeir gegna og þeir eru af báðum kynjum (eða öllum).

Þessar vampírur hafa það að áhugamáli að beita andlegri kúgun, niðurlægingu, lygum og öðrum skemmtilegheitum til að ná því sem þeir þurfa frá fórnarlambinu en þeim er ekki treystandi til að bera ábyrgð eða að standa við orð sín og skuldbindingar. Þeim leiðist það óskaplega þegar ætlast er til af þeim að þeir séu fullorðnir ábyrgir einstaklingar og kæra sig lítt um að vera sett mörk sama á hvaða sviði það er.

Þeir eru framhjáhaldsseggir (bæði kyn),framapotarar og tækifærissinnar sem  taka allt sem þeir þurfa að fá frá fórnarlambinu áður en þeir hverfa á brott til þess næsta.

Þeir eru blekkingameistarar og ná sínu fram með sjarma sem er eins vel útfærður og vel skrifað handrit og þetta sama handrit er endurtekið við hvert og eitt fórnarlamb til að ná taki á þeim af stakri snilld.

Vampírunum er sama um tilfinningar annarra og líf ef þeir bara fá það sem þeir vilja fá. Þeir eru tilfinningamelludólgar í byrjun kynna og nota gjarnan upphafningu á fórnarlambinu sem fyrstu beitunni en að lokum er fórnarlambið skilið eftir lífvana með laskaða sjálfmynd í óraunverulegri tilveru sem þeim er sagt að sé raunveruleikinn, Þar er fórnarlambið sá sem er vampíran og vampíran fórnarlambið, og þar sem svo oft er búið að segja fórnarlambinu að raunveruleiki þeirra sé ekki sannur fer fórnarlambið jafnvel að trúa því að það sé vampíran.

Vampírurnar eru venjulega fluggáfaðar en óþroskaðar tilfinningalega og ná stjórn á þegnum sínum  með sálfræðilegum klækjum sem jafnvel Pútín og Hitler yrðu ánægðir með í pyntingaklefum sínum.

Áföllin sem þeir skilja eftir sig eru jafnvel oft það slæm að erfitt getur reynst að vinna úr þeim nema með mikilli aðstoð.  

Vinsælar pyntingaraðferðir vampíranna eru útilokun, hunsun og niðurlæging (jafnvel opinberleg) reiðiköst, útásetningar, hótanir,gaslýsingar,sköpun á traumaböndum og jafnvel kynferðisleg kúgun.(þar sem það á við)

Það er erfitt fyrir fólk að koma sér í burtu frá vampírunum sem venjulega eru búnar að ná stjórn á fórnarlambi sínu og halda því í heljargreipum ýmiskonar og ef um parasamband er að ræða þá er erfitt fyrir makann að koma sér í burtu vegna þess að áfallið og nauðgunin á tilfinningunum er orðin of mikil og fórnarlambið lamað af þreytu og heilaþoku, ófært um í raun að taka svo ákveðna afstöðu. Að lifa við ýmist aðdáun og upphafningu og hinsvegar það að þú þú það ógeðslegasta sem hefur fæðst hér á jörðu gerir hvern mann sturlaðan að lokum og það er líklega tilgangur vampíranna frá upphafi ofbeldisins.

Þetta eru mennirnir og konurnar sem ég tel vera nánast þær hættulegustu skepnur sem við getum komist tæri við, en engin mee too herferð er í gangi gagnvart þeim því að þær kunna að leynast í myrkrinu.

Vampírurnar eru af báðum kynjum en nota þó mismunandi aðferðir við blóðtökuna.

Þegar upp kemst um  blekkingarmeistarana verða þeir yfirleitt mjög reiðir og pirraðir út í þann sem fann út raunveruleikann um þá, því að þeir eru ósnertanlegir snillingar í eigin huga og þú ert ómerkilegur þegn þeirra. Og hvað hefur þrællinn að gera upp á dekk og sjá í gegnum þessa viðkvæmu brothættu tilbúnu eða fölsku sjálfsmynd þeirra!.

Falska barnalega upphafna sjálfsmyndin er byggð á þeirra óþroska og upphafningu og særðu  stolti þess einstaka sem á tilkall til alls þess sem hann vill en innst inni er þó vitund um óþolandi ófullkomleikann og því leita þeir í upphafningu og metorð, titla og viðurkenningar til að bæta sér upp ómótaðan barnalegan persónuleikann. Eins leita þeir að fórnarlömbum sem eiga fallegt hjarta og skína skært í heiminum og stundum eru þessi fallegu hjörtu á viðkvæmum stað í lífi sínu og taka betur á móti sjarmanum sem þeim er færður á silfurbakka. Vampírurnar þurfa ljós og hjarta annarra ásamt velgengni þeirra,stöðu og stétt vegna þess að í þeim er myrkrið allsráðandi og þeir þrá ekkert heitar en að eiga þetta ljós og það líf sem þú hefur skapað þér í heilindum, en þeir vita að þeir eignast það ekki og því vilja þeir slökkva ljósið og særa hjartað þitt. Döpur örlög það.

Eftir áföllin sem skapast af völdum vampíranna verður aldrei aftur snúið til baka í gamla lífið  því að sá sem verður fyrir þeim og lifir það af verður að nýrri manneskju sem er reynslunni ríkari, varkárari og hugsar sig um áður en hún gefur af sér með sömu gleði og hún gerði áður sem er gott að mörgu leiti, því að það að treysta um of getur farið illa með það líf sem við viljum skapa (traust á að vera áunnið)  

En hinsvegar eftir að hafa lifað af árásir vampíranna er hægt að hefjast handa og skapa smátt og smátt líf sem sýnir sterka og þá þroskaðu reynslumiklu veru sem skín í veröldinni sem aldrei fyrr og gefur af sér allt það fallega sem einungis er á færi þeirra sem hafa farið til heljar og til baka.

Kærleikurinn er nefnilega alltaf svartur eða hvítur – en ekki grár.

Ástin er alltaf það sem gefur af sér virðingaverðar kærleiksríkar athafnir og skilning á því að traust er áunnið en ekki gefið.

Ástarsambönd fórnarlambanna  eru hinsvegar oft svo brotin að gráa svæðið er orðið að normi og væntingarnar til hins góða í mönnum og lífinu orðnar litlar, og heimurinn þar sem öryggið býr orðinn afar lítill ferkantaður kassi sem gott er að loka sig af í – því að það er of sárt að opna sig gagnvart lífinu og mögulegum vampírum sem kannski leynast í myrkrinu og bíða eftir því að geta heillað sitt næsta fórnarlamb.

Fátt er þó það sem veitir meiri lækningu inn í þessar aðstæður en það að leyfa sér að lifa á eigin forsendum í gleði og hamingju, setja mörk fyrir framkomu annarra og njóta þess að vera sigurvegari yfir aðstæðunum en ekki fórnarlambið sem er hlutverkið sem vampírurnar elska að sjá þig festast í.

Ég hvet okkur öll til þess að vera á varðbergi í umhverfi okkar og þar sem ofbeldi er beitt að vera sá eða sú sem lætur það ekki viðgangast án mótbára, því það eru ekki allar vampírur frægar og ríkar – heldur eru þær allt um kring - munum það.

Og eins og alltaf er ég aðeins einni tímapöntun í burtu frá þér ef þú þarft á aðstoð minni að halda við þín lífsins málefni.

Þar til næst elskurnar

Xoxo

Ykkar Linda

Linda Baldvinsdóttir

Lifecoach og samskiptaráðgjafi

[e-mail]

 

Ódýrasta yngingarlyfið

Fred Rogers sagði eitt sinn að það væru þrjár leiðir að hinum fullkomna árangri, en þær væru 

1.Sýndu umhyggju

2.Sýndu umhyggju

3.Sýndu umhyggju

Ekki er ég viss um að hann hafi gert sér grein fyrir því að hann var einnig að gefa uppskriftina að góðri heilsu og langlífi en það virðist þó vera raunin.

Rannsókn sem gerð var á kanínum árið 1978 vöktu áhuga Dr Kelli Harding prófessor í geðlækningum við háskólann Columbiu og sá áhugi varð til þess að hún leitaði víða fanga við að sannreyna niðurstöðu hennar.

Í framhaldi af grúski hennar á rannsóknum sem innihéldu sömu byltingarkenndu uppgötvanirnar varðandi mátt góðvildar eða umhyggju skrifaði hún bókina „The Rabbit effect: Live longer, happier and healthier“ en bókin var gefin út árið 2019.

Nokkrar aðrar rannsóknir hafa verið gerðar í framhaldi þeirrar fyrstu og reyndar margar rannsóknir gerðar sem sýna ótvírætt ávinninginn af góðvildinni eða umhyggjuseminni á líðan okkar og líf. Og allar virðast þær styðja við þá niðurstöðu að eitt fullkomnasta „lyf“ sem til er bæði við heilsufarskvillum og öldrun er hin einfalda góðmennska eða umhyggja. Einfalt og ódýrt og eitthvað sem við öll eigum til í fórum okkar svo því ekki að nota það?

Rannsóknin sem gerð var 1978 fór þannig fram að skoðuð voru tengsl hás kólesteróls og hjartaheilsu hjá kanínum sem fengu feitt ruslfæði sem stuðlar að kransæðastíflu og hjartaáföllum svona almennt séð og voru tveir kanínuhópar látnir gæða sér á því.  

Annar hópurinn virtist vera ónæmur fyrir óheilnæmi fæðunnar eða réttara sagt hafði fæðið ekki áhrif á hjartaheilsu annars hópsins á þann hátt sem búist var við, og olli það undrun þeirra sem stóðu að rannsókninni.

Farið var að kanna hver munurinn á hópunum væri og atlætinu sem þeir fengju, og kom fljótt í ljós að sá sem annaðist þennan "ónæma" hóp  var duglegur  að tala við kanínurnar, klappa þeim og gefa sig að þeim með ýmsum hætti sem virtist leiða til þess að fæðið hafði ekki sömu áhrif á þær og hinn kanínuhópinn.

Gerð var önnur rannsókn til að sannprófa þessa kenningu og gaf hún svipaða niðurstöðu sem vakti Dr Harding til umhugsunar og áralangrar rannsóknar á mætti umhyggjunnar eins og áður sagði. Og eins og hún sagði í einu af mörgum viðtölum sem tekin voru við hana, "þá fékk hún sjokk, því að flest okkar þegar við hugsum um heilsuna, hugsum um áhrif mataræðis, hreyfingar, svefns og einstaka ferð til læknis til að tékka á blóðhagnum. En það er í raun alveg sláandi að við skulum ekki hafa breytt þeim gildum vegna þess að það eru óteljandi vísbendingar til sem sýna að í raun er líklega stærsti þátturinn í heilsu okkar félagslegu samböndin okkar" segir þessi prófessor í geðlækningum.

Svo að dæmi sé tekið er krónískur einmannaleikinn jafn skaðlegur og sá ósiður að reykja 15 síkarettur daglega - svo látum engan vera einmanna í kringum okkur.

Chapel Hill háskólinn í Norður Karólínu gerði einnig rannsókn á áhrifum umhyggju eða góðmennsku og komst að þeirri niðurstöðu að ekki einungis hefur hún áhrif á heilsu okkar heldur hefur hún einnig áhrif á það hversu hratt við eldumst. Þannig að kannski er umhyggjan einnig besta yngingarmeðalið?

Allar þessar rannsóknir segja okkur þó aðeins það sem vitað hefur verið í þúsundir ára. Ófáar heimspekibækur og trúarrit leggja áherslu á það að koma fram við náungann í kærleika.

Þetta með að elska náungann eins og sjálfan sig er þannig sennilega eitthvað sem almættið virkilega meinti af fullri alvöru.

Að senda frá sér jákvæða strauma og að halda vel í samböndin okkar hvort sem það er parasambandið, fjölskyldusamböndin, vina og vinnufélagasambönd er það mikilvægasta sem ætti að vera í dagbókinni okkar.

Öll umhyggja gefin og þegin stuðlar að vellíðan og velsæld náungans á öllum sviðum hvort sem við erum að tala um hjartaheilsu eða andlega heilsu. Umhyggjan, faðmlögin og fallegu uppbyggjandi orðin er byggingarefnið sem veitir lífinu líf sitt, og ekki veitir okkur af ofurskammti af því í okkar neikvæða, streitufulla einmanna þjóðfélagi dagsins í dag.

Ég veit að þegar ég lít á mitt líf þá eru það einmitt þær stundir þar sem ég hef gefið og þegið umhyggju sem skipta mig meira máli en öll heimsins auðævi, og að finna ósvikna velvild og stuðning er ómetanlegt. Að tilheyra í hópi annarra og heyra að ég skipti máli og hafi tilgang gefur mér næringu sem ekkert annað getur gefið mér.

Ég lít aldrei betur út og líður aldrei eins vel og þegar ég finn mig elskaða, og ég held að það eigi við um okkur flest ef ekki okkur öll.

Og hver vill ekki líta vel út og finna hvernig líkaminn fyllist af orku og gleði þeirri sem aðeins fæst í góðum og gefandi samskiptum?

Hættum að tala um allskonar matarkúra og æfingar, velgengni og stöðuhækkanir, tölum frekar um þann mátt sem við höfum í hjarta okkar og gefum hann til okkar sjálfra og annarra og hver veit nema við breytum heiminum með því móti.

Hinar aðferðirnar hafa ekki skilað okkur neinu nema sviðinni jörð og óhamingjusömum heimi – og einni tegundinni enn af matar og yngingarkúrum.

Ánægð manneskja hugsar vel um sig og elskuð mannvera gefur af sér til allra sem á vegi hennar verða, og er það  ekki sá mikilvægasti hámarksárangur sem nokkur manneskja getur vænst að ná í lífinu?

Svo ef þú vilt ná hámarksheilsu og lúkka vel þá skaltu hafa þessi þrjú atriði í huga

1. Sýndu umhyggju

2. Sýndu umhyggju

3. Sýndu umhyggju

Og lífið fær nýjan lit og hámarks árangur lífsins er þinn.

Þar til næst elskurnar mínar munið að þið eruð einstakar og dýrmætar mannverur sem eigið bara það besta skilið og ekki tommu minna! (og svo vitið þið að ég er aðeins einni tímapönun í burtu ef þið þurfið á minni aðstoð að halda)

Xoxo

Ykkar Linda

Linda Baldvinsdóttir

Lifecoach og samskiptaráðgjafi

[e-mail]

 

23 atriði sem segja þér hvort honum sé alvara með samband ykkar

Jæja þá ætla ég að skrifa pistil til allra sem telja sig hafa fundið ástina en eru kannski ekki alveg með það á hreinu hvernig ástfangnir menn sem ætla sér að eiga líf sitt með þér hegða sér í sambandinu (og nú ætla ég að tala frekar til kvenna þó að karlmenn geti amk tekið eitthvað af þessu til að meta gæði sambandsins sem þeir eiga.

Konur og menn eru svolítið ólík í nálgun sinni í sambandsefnum og því er svo nauðsynlegt fyrir okkur konur að komast að því hvort maðurinn sé heill og sé raunverulega okkar ekki satt?

Svo ég fór á veraldravefinn og safnaði saman upplýsingum sem segja okkur svolítið um það hvernig menn sem eru ábyrgir og flottir hegða sér í sambandi sínu við okkur konurnar og merkilegt nokk þá er sama hvort ég leita upplýsinga hjá rannsóknaraðilum eða öðrum sem skrifað hafa um þetta málefni þá hafa þeir komist að svipuðum niðurstöðum og ég sjálf eftir að hafa unnið með einstaklingum og pörum að ástarmálum þeirra (og svo hef ég nú einnig smá reynslu frá mínu eigin persónulega lífi)

Svo nú hefst upptalningin á þeim atriðum sem virðast einkenna raunverulegt ástarsamband þar sem karlmaðurinn er heill í athöfnum sínum og ætlar sér að eiga gott og gefandi samband með þessari gyðju sem hann var svo ákaflega heppninn að finna.

• Heiðarleiki skiptir hann miklu máli og þú efast aldrei um að hann segi satt og rétt frá hlutum því að þú getur nánast snert á heiðarleikanum, og þú þarf sjaldan eða aldrei að efast um tilfinningar hans því að hann kemur því þannig fyrir að þú ferð aldrei að sofa án þess að vita hversu mikils virði þú ert honum.
• Hann vinnur að því að mynda traust og nánd ásamt því að hann gefur sig allan í sambandið. Hann veit einnig að traust er áunnið en ekki gefið og leggur sig fram við að sýna fram á að hann sé traustsins verður (ekki bara í byrjun sambandsins)
• Hann er tilbúinn til að binda sig þessari gyðju sem hann hefur fundið.
• Hann opnar sig tilfinningalega og felur ekkert. Hann talar um tilfinningar sínar langanir og ótta og ef eitthvað kemur uppá í sambandinu þá vill hann ræða hlutina án ásakana og setninga eins og “hvað með þig” og “þú þú þú” gerir, segir eða hvað það nú er hverju sinni, og hann er alltaf málefnalegur í nálgun sinni. Samræðurnar enda yfirleitt með samkomulagi og í góðu þó að stundum geti kannski hitnað í kolunum í byrjun.
• Skoðanaskipti eru leyfð og skoðanir þínar eru virtar þó að þær séu á skjön við hans eigin og þú upplifir alltaf að þér sé óhætt að tjá þig heiðarlega og einlæglega.
• Þér líður vel í návist hans og veist að hann mun grípa þig ef þú þarft á öryggi eða vernd að halda.
• Hann mun forðast að særa tilfinningar þínar og gerir allt sem í hans valdi stendur til að þér líði vel í sambandinu.
• Hann tekur ábyrgð á hegðun sinni og viðurkennir mistök sín, biðst fyrirgefningar og sér til þess að þau endurtaki sig ekki.
• Hann á áhugamál utan sambandsins og á yfirleitt nokkra góða vini sem hann ver tíma með og hann hvetur þig til þess sama.
• Hann virðir þig sem einstakling og leyfir þér að vera þú en styður þig í því sem þú vilt framkvæma í lífinu og ekkert mál er fyrir þig að elta drauma þína því að hann er þar þér við hlið og eflir þig til dáða.
• Hann er hjálpsamur og hann kann að forgangsraða (og þú ert númer 1 flesta daga ásamt fjölskyldu ykkar)
• Hann ber virðingu fyrir tíma þínum og er sjaldan of seinn til að hitta þig. Hann hringir þegar hann segist ætla að hringja og hann stendur við orð sín.
• Hann er ekki yfirmáta afbrýðisamur þó að hann vilji eiga sína konu einn og hann reynir ekki að stjórna þér né stýra í átt að því sem hann vill.
• Hann skellir ekki á þig símanum til að taka önnur símtöl og hann lætur þig ekki bíða endalaust eftir því að hann hringi til baka ef svo illilega vill til að hann skelli á þig ef að læknirinn hans hringir eða eitthvað slíkt.
• Ef honum er alvara með samband ykkar þá talar hann alltaf um framtíð ykkar saman og þú þarft ekki að hafa áhyggjur af því að hann ætli sér ekki að vera með þér í framtíðinni.
• Hann ver miklum tíma með þér og lætur ekki annir dagsins stoppa sig frá því að hafa samband við þig með einhverjum hætti því að þú ert í forgangi hjá honum.
• Þú óttast aldrei að hann muni skaða þig eða börnin ykkar ef einhver eru því að það er afar langt frá hans hugsun og framkvæmd.
• Þegar þarf að taka ákvörðun þá gerir hann það fumlaust og af ábyrgð og hann fórnar því sem fórna þarf fyrir ykkar samband og hamingju þess, og hann gerir allt til þess að samband ykkar þrífist hamingjusamlega.
• Hann er góður hlustandi og þó að karlmenn eigi erfitt með að hlusta án þess að ætla sér að finna lausnir fyrir þig þá gerir hann sitt besta til að heyra þig raunverulega.
• Hann man hvernig þú vilt hafa kaffið þitt og hvað þér þykir fallegt og hvað gleður þig.
• Hann mun ferðast um hálfan hnöttinn ef þú þarfnast hans og ekkert mun stoppa hann frá því að koma til þín þegar þú kallar eftir því.
• Hann er ekki afbrýðisamur út í vinkonurnar þínar og finnst bara frábært að þú eigir tíma með þeim.
• Og að lokum þá saknar hann þín alltaf þegar hann er ekki í nálægð við þig og enginn er eins glaður og hann þegar þú kemur aftur til hans.

 

Það er nú víst ekki eins og þessir menn vaxi á trjánum og hægt sé að grípa þá af næstu grein en þó má finna þá ef vel er leitað, og þessir menn eru þeir einu sem ættu að fá að komast inn í hjarta okkar því að hjarta okkar er dýrmætt og við verðum að passa það vel.

Og ef þig vantar aðstoð við málefni lífsins þá er ég aðeins einni tímapöntun í burtu frá þér.

Þar til næst elskurnar,

xoxo ykkar Linda

 

Linda Baldvinsdóttir Lifecoach og samskiptaráðgjafi

[e-mail]

Úr öskunni rís Fönixinn

Stundum þurfum við að vera grimm til að vera góð og þá er sama hvort við erum að tala um að vera grimm við okkur sjálf eða aðra þegar þannig ber undir.

Margir ruglast á samkennd og meðvirkni og kannski ekkert skrýtið þar sem þetta tvennt er nánast það sama í grunninn eða kærleikur og samúð, og það verður erfitt að setja mörk og vera á bremsunni þegar þær tilfinningar eru við völd.

Munurinn á þessu tvennu er þó sá að sá sem hefur samkenndina veit að stundum þarf að sýna sjálfum sér og öðrum hörku og aga til að hleypa að því sem betra er fyrir okkur inn í lífið á meðan sá meðvirki vill taka á sig allt sem gera þarf og verður í leiðinni yfirkeyrði miskunnsami Samverjinn. Samverjarnir eiga það nefnilega til að gera of mikið fyrir þá sem eru í erfiðleikum eða koma þeim upp með allt of mikið af rugli og vitleysu einungis í nafni kærleikans og eða samkenndar en oft og iðulega án árangursins sem þeir vilja svo gjarnan ná og sjá.

Við mennirnir erum sérkennilega samansett og það er eins og við þurfum að fá nokkra skammta af mótlæti til að læra og þroskast og því er samkenndin eða réttara sagt meðvirknin alls ekki það sem við þurfum að fá þegar þroskaskeiðin okkar birtast í formi erfiðleika og umbreytinga sem krefja okkur þess að við endurfæðumst til nýrrar þekkingar, uppljómunar og til nýrra leiða í lífinu.

Okkur var aldrei lofað að gangan hér á jörðu yrði átakalaus og án hindrana en við látum stundum eins og að það sé þannig og neitum að taka við lærdómnum sem í ögun lífsins felst og það er draumastaða miskunnsama Samverjans sem tekur það þá bara að sér. 

Ekkert er þó mikilvægara fyrir okkur til að efla raunverulega samkennd okkar og til að við lærum að greina á milli meðvirkni og samkenndar en það að horfast í augu við óttann okkar og vanmátt og sigrast á hvorutveggja og taka þannig við lærdómi og þekkingu þess sem hefur farið í gegnum eldinn og getur í raun þá fyrst stutt þann sem stendur frammi fyrir svipuðu verkefni. 

Ég hugsa að við höfum flest heyrt orðið "þroskaþjófur" en það er einmitt manneskjan sem tekur frá þér ábyrgðina og þroskann sem felst í því að horfast í augu við lífið og sjálfan þig í öllum birtingamyndum. Við þekkjum einnig flest dæmi um manneskjur sem streða við að halda öðrum á floti með því að taka ábyrðina af þeim sem í flestum tilfellum veldur einungis þjáningu þess sem ábyrgðina missir, því að fyrr eða seinna kemur næsta verkefni og þá hafa þessir aðilar ekki kjarkinn eða þekkinguna sem fæst með æfingunni til að takast á við verkefnið og þar með missa þeir einnig af sjálfsvirðingunni sem fæst með því að sigrast á því sem í fang okkar kemur. 

Með ábyrgðaleysinu fer líka ákvörðunarvaldið og við feykjumst um eins og lauf í vindi og látum aðra um að stjórna lífi okkar og líður best ef við getum bara látið lítið fara fyrir okkur og höfum fá orð um að taka ábyrgðina eða nýta ákvarðanafrelsið sem okkur var gefið í vöggugjöf. Þannig verðum við að leikbrúðum í dúkkuleikhúsi þeirra sem um stjórnartaumana halda en missum því miður af okkar eigin draumum, vonum og væntingum til lífsins í leiðinni.

Náttúran og sagnamenn/konur aldanna hafa verið dugleg við að sýna okkur ágóðann sem fæst af erfiði og ábyrgð þegar tekist er á af einurð við erfiðleikana/verkefnin og fjöldinn er til af táknrænum sögnum um upprisu og endurnýjun sem hefur haft betri tíð og aukinn þroska í för með sér.

Líklega er sagan um Jesú á krossinum frægust ásamt sögnunum um fuglinn Fönix.

 

Fönixinn var stór, fallegur sagnafugl sem var sagður getað lifað í 500 ár. Þegar fuglinn fann að tími var komin á það að hann skyldi deyja þá flaug hann til Egyptalands, bjó þar til hreiður og lagði eld að því. Úr öskunni átti svo að rísa nýr Fönix.Fönixinn er nefndur bæði í grískri og rómverskri goðafræði og í báðum þessara trúarbragða var guð sólarinnar táknaður með eldfuglinum Fönix.

Þessi saga minnir mig á þau tímabil þar sem við breytumst og sjáum lífið frá öðru sjónarhorni og þurfum að ganga í gegnum eld og brennistein til að skapa okkur nýtt og fallegt líf úr leyfunum af því gamla.

Svo má ekki gleyma því hvernig náttúran gefur okkur einnig sömu fyrirmyndina eins og t.d.með tilvist og lífi Ameríska arnarins en saga hans er góð táknræn mynd fyrir okkur þegar við stöndum frammi fyrir erfiðum og oft sársaukafullum ákvörðunum fyrir líf okkar.

Sagan um örninn sem getur getur lifað í allt að 70 ár er mjög merkileg fyrir margra hluta sakir, en til að ná þessum 70 árum þarf örninn að taka mjög svo erfiða ákvörðun á 40. aldursári en þá geta langir og sveigjanlegir goggar arnarins ekki lengur gripið bráðina sem hann veiðir sér til matar því að goggurinn verður bitlaus og hann nær ekki að hreinsa fjaðrir sínar með honum sem veldur því að hann á erfitt með flug. Þannig að á þessum tímapunkti hefur hann aðeins um tvo valkosti að velja - að deyja, eða fara í gegnum sársaukafullt breytingaferli sem felst í því að hann þarf að slá goggnum við stein þar til hann hefur náð að rífa hann af sér. Eftir það sársaukamikla ferli þarf hann að bíða eftir því að nýr goggur vaxi og þá fyrst getur hann hreinsað fjaðrir sínar og hafið sig til flugs á ný.
Þetta ferli tekur 150 daga eða 5 mánuði en hann fær í staðinn að lifa í ca 30 ár til viðbótar.

Þetta lífshlaup arnarins finnst mér góð líking við líf okkar mannanna. Því að það er erfitt að standa upp eftir áföll og erfiðleika og fara á fætur hvern morgun staðráðinn í því að gera daginn góðan þrátt fyrir aðstæðurnar sem í lífinu eru þegar þær eru erfiðar og það getur verið langt, einmannalegt og sársaukafullt ferli.

Þeir sem farið hafa í gegnum heilsubrest,skilnað, missi og fleira vita vel hvað ég er að tala um. Að hefja lífið að nýju er eins og reyna að smíða eitthvað gott úr sársaukanum og taka ákvörðun um að gera það sem þarf til þess að gera lífið gott á ný, einn dag í einu. 

Í því ferli þurfum við ekki á "þroskaþjófum" að halda heldur samkennd sem segir "þú getur þetta" og "ég stend með þér í þeim ákvörðunum sem þú tekur" "náðu í draumana þína" og "ég er hérna" því að okkur þykir öllum gott að hafa hendi til að grípa í stöku sinnum þegar á móti blæs.

*Örninn er einnig góð kennslustund í ómeðvirkri samkennd sem þekkir erfiðleika lífsins og á nægjanlega ást til unga sinna til að treysta þeim fyrir því að tækla lífið á eigin vegum. Semsagt þegar kominn er tími á að ungarnir fari úr hreiðrinu stingur örninn inn á við oddhvössu greinunum sem stóðu áður út úr hreiðrinu svo að það fari nú afar illa um ungana, svo illa að þeir vilja helst yfirgefa hreiðrið og fljúga sjálfir út í hinn stóra ógnvænlega en þó dásamlega heim.

Og til að kenna þeim að fljúga og bjarga sér hendir örninn þeim út af bjargbrúninni (arnarhreiðrin eru á hæstu tindunum)og gripur þá ekki fyrr en þeir eru um það bil að snerta jörðina. Þetta gerir hann aftur og aftur þar til þeir hafa lært að fljúga sjálfir.

Dásamlegur tær kærleikur þarna á ferð. Kærleikur sem veit að stundum þarf samkenndin að hafa birtingamynd hörkunnar og jafnvel grimmdar til að hún skili því besta fyrir þann sem við elskum og viljum aðeins það besta fyrir.

En til að enda þennan pistil þá segi ég bara að lokum,

gangi þér vel lesandi góður við að tækla lífsverkefni þín og að njóta ávaxtanna sem fæðast af erfiði þínu. Ávaxta sem verða líklega í formi styrks, hugrekkis,aukins sjálfstrausts og gleði þess sem veit að þetta erfiði var allt þess virði að lokum.

Ef að ég get verið þér innan handar í þínum lífsins verkefnum þá er ég eins og alltaf aðeins einni tímapöntun í burtu frá þér.

Þar til næst elskurnar,

xoxo Ykkar Linda

Linda Baldvinsdóttir

Lifecoach og samskiptaráðgjafi.

[e-mail]

 

Hvað er orðið þitt?

Ég horfði á myndina Eat pray love með Julíu Roberts um daginn í hundraðasta skiptið líklega og að þessu sinni tók ég eftir því þegar hún var spurð að því hvað "orðið" hennar væri og hún svaraði því til eftir smá umhugsun að hún væri rithöfundur. Sá sem spurði hana sagðist þó ekki vera að spyrja hana hvað hún gerði heldur hver hún væri, og myndin snýst að mörgu leiti um leit hennar að því orði sem hún gæti notað um sig og sinn innsta kjarna.

Þetta vakti mig til umhugsunar um það hvernig við skilgreinum okkur sjálf svona venjulega og hversu oft við skilgreinum annað fólk út frá starfstitli þeirra og hversu rangt þetta er í raun og veru. Er það það sem skiptir máli? Eða skiptir meira máli að vita hver kjarninn er í manneskjunni?

Starf okkar og ytri umgerð segir afar lítið um líðan okkar að innan og hvort að við séum holl eða óholl fyrir okkur sjálf og þá aðra í leiðinni.

Að lifa innan frá og út hlýtur að vera okkur kappsmál því að aðeins þannig erum við heil og lifum þar með af heilindum gagnvart okkur sjálfum og öðrum. 

Hvernig eigum við að finna lífsfarveg okkar og þá gleði sem fylgir því að finna hann ef við leyfum okkur ekki að kafa eftir því hver við erum þegar búið að strippa okkur af titlum, menntun og öðru því sem heimurinn hefur kennt okkur að skilgreina okkur út frá?

Ef við leitum ekki að uppruna "orðinu" okkar þá verðum við alltaf eins og strengjabrúður annarra og látum stjórnast af því sem stjórnendur brúðunnar vilja. Útfrá þannig ástandi leyfum við öðrum að fara yfir mörkin okkar og missum sjálfstraustið, gleðina og að standa með okkur, því hvernig getum við staðið með einhverju sem við vitum ekki einu sinni að erum við eða "orðið" okkar eða okkar innsti kjarni?

Það er mikið talað um ofbeldi í dag og hluti af því að við látum slíka meðferð viðgangast gagnvart okkur sjálfum og í samfélagi okkar er vegna þess að við teljum okkur ekki eiga betra skilið en þá meðferð sem okkur er boðið uppá hverju sinni og gerum hluti sem eru gagnstæð ómeðvituðum gildum okkar allt til að fá skilgreininguna frá heiminum og öðru fólki að þú sért verðug/ur og elskuð/aður eða allt þar til við lærum að þekkja "orðið" okkar og förum að verja okkur (gildin okkar) útfrá okkur en ekki til að dansa fyrir aðra jafnvel í óheilbrigði þeirra og stjórnsemi. 

Þegar við erum ómeðvituð um "orðið" okkar þá erum við einnig á sífelldum flótta frá okkur sjálfum og förum t.d að hlaupa á milli sambanda og hellum okkur út í þau til að vera nú einhverjum eitthvað (einhverjum öðrum en okkur sjálfum). Við förum að drekka meira áfengi, taka lyf sem deyfa líðan okkar, borðum á okkur sjúkdóma, festumst í allskonar fíknum sem við missum tök á, vinnum yfir okkur og hættum að bera ábyrgð á líðan okkar og lífi. Allt verður öðrum að kenna því að við náum ekki að skoða okkur hið innra því að þar gætum við rekist á brotin okkar og þurft að fara að takast á við þau og finna "orðið" okkar. 

Við lifum einnig í fjarlægð frá okkur með því að vera of jákvæð eða of neikvæð og leyfum því ekki þekkingu á raunverulegri líðan og tilfinningum okkar því að það er svo gott að leita út fyrir okkur sjálf þarna einnig. Öfgar semsagt á flestum sviðum sem öll eru aðeins til eins og það er að fela sjálfan sig fyrir sjálfum sér! Það verður ekki fyrr en að skapandi hugsun eða ný hugsun verður til útfrá þekkingu á þínu innsta eðli sem þetta breytist.

Ætlum við að lifa tilgangsríku lífi þar sem við erum þekkjum okkur sjálf eða ætlum við að reka stjórnlaust í gegnum það? Okkar er alltaf valið og útkoman í lífi okkar byggist á því að við vitum hver við erum og hvert við ætlum okkur að fara og til þess þarf ný hugsun að verða til, nýtt viðhorf og þekking á þér. 

Það krefst hugrekkis að leita að orðinu sínu og það er ekki alltaf auðvelt að finna það (prófaðu bara) en svo sannarlega er sú þekkingarleit áhrifarík og til umbreytingar ef þú leyfir þínu innsta eðli að taka yfir yfirborðsskilgreiningu heimsins á því hver og hvað þú átt að vera og gera til að heimurinn samþykki þig.

Þegar orðið er fundið þá veistu að þú þarft ekkert að óttast eða vera með áhyggjur af einu eða neinu því að hæfileiki þinn til að skapa líf þitt á þann veg sem þú vilt að það verði verður helst falinn í því að þú treystir á þekkingu þína um þig og lífið til að færa þig nær þeirri leið sem þitt einlæga sjálf vill fara með þig. Er það í sjálfu sér ekki dásamleg tilhugsun? Og voila, andi þinn mun fylgja þínum óskum nákvæmlega eins og andinn í  Alladín lampanum. Það þurfti að strjúka þeim lampa og vita af andanum innra með honum væri þarna til að uppfylla óskirnar (trúa því að hann væri þarna) og síðan þurfti að vita hvaða leið eða óskir þyrfti að uppfylla áður en að hægt væri að afgreiða þær. (Sjá the secret)

Eins er það með andann innra með okkur og leiðina okkar. Við þurfum að trúa á hana, taka skrefin, vita hver við erum og hvað við viljum áður en að andi okkar fer og nær í það fyrir okkur eða eins og andinn í Alladín sagði "Óskin þín er fyrirskipun til mín" (Your wish is my command).

Allt virðist eitthvað svo erfitt áður en við lærum það og það er eins með að það að finna orðið okkar, leiðin hræðir okkur stundum, en eins og allt sem við lærum hefur lærdómsferlið tilhneigingu til að verða að ósjálfráðri þekkingu sem við þurfum eftir smá tíma ekkert að hugsa um við bara kunnum þetta.

Ég veit með mig að ég hélt sem lítil stelpa að ég gæti aldrei lært að reima skóna mína en það tókst og í dag er það mjög lítið mál. Ég óttaðist einnig að ég gæti aldrei lært almennilega á bíl en í dag gæti ég líklega málað mig, talað í símann og borðað morgunmatinn á sama tíma og ég keyri á milli staða (mæli samt ekki með því)!

Það að án sjálfsþekkingar og að vera strengjabrúða alla tíð getur varla hljómað spennandi þannig að ég held að sú spurning sem mestu máli skiptir fyrir þig og mig í dag hlýtur að vera - "hvað er "orðið" mitt?" og hvað ætla ég að gera við það þegar ég hef uppgötvað hvað það er?

Og ef þig vantar aðstoð við að finna þitt "orð" þá er ég bara einni tímapöntun í burtu.

 

Þar til næst elskurnar 

xoxo

Ykkar Linda

Linda Baldvinsdóttir

Lifecoach og samskiptaráðgjafi

[e-mail]

 

 

 

Er súkkulaðið betra en kynlífið eftir miðjan aldur?

Við vinkonurnar áttum gott spjall um daginn og meðal annarra skemmtilegra málefna töluðum við um kynlöngun og breytingar á henni eftir að ákveðnum aldri er náð eða þeim aldri að vera "hundleiðinlegar sextugar gerandameðvirkar kerlingar" eins og við erum stundum kallaðar af yngri kynsystrum okkar í dag. 

Í samræðum okkar vinkvennanna rifjuðum við upp sögur af þeim konum sem við ólumst upp með og ég man eftir samræðum á milli þeirra kvenna sem í mínu lífi voru þar sem rætt var um það hversu dásamlegt það yrði að geta farið að neita eiginmönnunum um kynlíf eftir að fimmtugsaldrinum væri náð og þær þá orðnar lausar við þessa "skyldu" sem þær dæstu mikið yfir. Þarna var ég ung kona að byrja lífið og fannst þær nú ekki beint smart þar sem kynlífið var mjög stór partur af minni tilveru á þeim tíma og ég átti nú ekki von á því að breyting yrði þar á frekar en aðrar ungar konur halda.

En er það virkilega þannig að við konur og kannski karlar líka verðum hálf dauð hvað varðar kynlöngun eftir ákveðinn aldur og ef svo er, hvers vegna þá?

Ég varð forvitin eftir þessar samræður okkar vinkvennanna og fór að kynna mér hvort eitthvað væri til í því að við værum frekar til í súkkulaði og Netflix en gott og gefandi kynlíf þegar vissum virðulegum aldri væri náð og viti menn, það eru ýmsar hormónatengdar ástæður fyrir því að súkkulaðið verður kynþokkafyllra en fallegur gullfallegur maður með sixpack þegar ákveðnum aldri er náð.

Það sem ég komst að við grúskið mitt fer hér á eftir og vonandi verður það til þess að meiri sátt myndist hjá þeim sem finna fyrir doða í þessum málum og þeim sem þurfa að hafa fyrir því að koma sér í gírinn annað slagið til að halda mökunum góðum.

Á ákveðnum aldri verða all miklar hormónabreytingar hjá okkur sem hafa mikil áhrif á kynlöngun og kynlífið en fram að þessum tíma sá náttúran sjálf um að halda okkur við efnið eða þar til við erum nánast að verða óhæf til að fjölga mannkyninu. 

Þegar slaknar á okkur hvað kynlöngunina varðar þá fara aðrir hlutir að skipa okkur meira máli. Hlutir eins og góður matur, góður félagsskapur, áhugamál, friður og ró taka meira og meira rými í lífi okkar þó að við seem betur fer gjóum nú stundum ennþá daðrandi augum á hitt kynið.

En að ástæðunum:

Ef ég byrja á körlunum þá fara þeir svo sannarlega á sitt breytingaskeið og karlhormónarnir sem sjá um ris hjá körlum fer lækkandi. Ekki er þó vitað hversu mikið magn af karlhormónum þurfi að vera til staðar til að viðhalda eðlilegu risi og það veldur sérfræðingum svolitlum vandkvæðum að vita það ekki. Sumir karlar með lítið magn af testosterone karlhormónum eru í fullu fjöri á meðan aðrir með mikið af þeim eiga í erfiðleikum með að ná fullri reisn en þar geta komið til ýmsar ástæður eins og líkamlegt og andlegt ástand viðkomandi.  

Í kringum fimmtugt eru líklega flest börn farin að heiman og menn og konur kannski aldrei fjörugri þar sem vitað er að lítil hætta er á þungun (ef konurnar eru komnar á breytingaskeiðið og blæðingar hættar) En á sama tíma eru kvenhormónarnir að minnka í líkamanum hjá konum sem aftur hefur áhrif á kynlöngunina og allskonar vandamál geta komið upp. Þurrkur í leggöngum, svitaköst, kvíði, aukin þyngd og svefnvandamál eru ekki líkleg til að auka á kynlöngunina og þó að andinn sé viljugur þá er líkaminn það kannski ekki þegar líðanin er ekki góð.

Samkvæmt John Hopkins stofnuninni tilkynna ca þriðjungur kvenna á breytingaskeiðinu um vandkvæði  í kynlífinu. Kvartanirnar eru allt frá því að þær hafi bara ekki áhuga á kynlífi yfir í að þær fái ekki lengur fullnægingar. Að auki geta bæst við hinir ýmsu líkamlegu kvillar og veikindi sem fólk á þessum aldri finnur fyrir sem geta einnig dregið úr kynlönguninni.

Annað sem oft gerist á þessu aldursskeiði er að samlífið verður ekki eins ánægjulegt og það var áður vegna þessara vandamála eins og t.d. þurrks í leggöngum hjá konum og ristruflunum hjá körlum og þetta skilar sér líklega í þeim tölum sem sýna að 50 prósent kvenna á sextugsaldrinum stundar enn kynmök en á sjötugsaldrinum eru það aðeins um 27 prósent sem enn eru til í tuskið.

Ég á nú bágt með að trúa þessum tölum þar sem ég þekki nú nokkuð margar á þessum aldri sem enn eru í fullu fjöri, en kannski eru íslensku valkyrjurnar bara bestar í heimi í þessu eins og öllu öðru.

Eða leitum við kannski frekar leiða til að gera kynlífið ánægjulegra á þessu aldursskeiði en konur í öðrum löndum? Eða eigum kannski meiri nánd með mökum okkar, kaupum okkur kynlífstæki, Viagra og sleipiefni og nýtum allt það sem nútímatæknin býður uppá?

Hvað veit ég, en hitt veit ég að í flestum tilfellum má finna leiðir til að gera kynlíf ánægjulegt og þá er sama á hvaða aldri þú ert.

Sumum pörum finnst svo bara allt í lagi að þau séu ekki jafn fjörug og áður eftir fimmtugt, en njóta þess í stað betur að vera saman, hlæja saman og kúra uppi í sófa með kertaljós og músík á fóninum eða kjósa að taka góða göngutúra úti í náttúrunni fram yfir það að eiga mök. Og það má.

Svo eru það pörin sem vilja eiga gott og gjöfult kynlíf allt sitt líf og vita að það þarf að finna nýjar leiðir til að það geti orðið eftir ákveðinn aldur.

Þau gera sér grein fyrir að með aldrinum breytast hormónakerfin þannig að það verður erfiðara að ná fullnægingu þar sem blóðflæðið hefur breyst og nær ekki jafn auðveldlega til örvunarsvæðanna. Þannig að þau vita að það þarf lengri forleik og örvun á þau svæði þar sem dregið hefur úr blóðflæðinu til að fullnæging geti átt sér stað.

Að hafa góða orku, eiga góðan svefn, hreyfa sig og borða vel er lykillinn að góðu kynlífi eftir breytingaskeið beggja kynja þannig að við þessar hundleiðinlegu sextugu gerendameðvirku konur (og líklega jafn hundleiðinlegir karlar) höfum fullt af lausnum sem geta fært okkur gott kynlíf og ekki síður gott líf þegar tekið er tillit til þess að við höfum náð ákveðnum þroska og lítum lífið kannski öðrum augum en við gerðum fyrir einhverjum áratugum síðan.

En líklega höfðu þessar konur sem ég hlustaði á sem ung kona haft fullkomlega gildar ástæður fyrir því að hlakka til að setjast í helgan stein og losna undan þurrum leggöngum með tilheyrandi sársauka við samfarirnar. Það var kannski engin furða að karlinn væri litinn illu augnaráði ef hann vogaði sér að hrófla við þeim því að ekki voru miklar upplýsingar um málefnið á netinu á þeim tíma og líklega lítið um sleipiefni og kynlífstæki. 

þannig að þær undu sér bara vel við sjónvarpið og súkkulaðið og hleyptu engum að sér nema þá  í nokkurra metra fjarlægð og misstu þar með af því sem hefði getað orðið ánægjulegra kynlíf en þegar þær voru ungar með húsið fullt af börnum.

Að lokum langar mig að segja við okkur öll, njótum bara lífsins dag hvern og sættum okkur við að breyting í lífinu er líklega það eina sem er öruggt að muni eiga sér stað og já í þessum málum eins og mörgum öðrum, og við þurfum bara að læra að dansa nýja dansa eftir því hvernig takturinn í músíkinni breytist.

Þar til næst elskurnar mínar þá er ég bara einni tímapöntun í burtu ef þið þarfnist aðstoðar minnar við ykkar lífsins málefni.

Xoxo

Ykkar Linda

Linda Baldvinsdóttir

Lifecoach og samskiptaráðgjafi

linda@manngildi

 

 

Kannast þú við yfirfærslu á tilfinningum (projection)

Það er svolítið merkilegt hversu algengt það er að við metum aðra útfrá okkur sjálfum bæði hvað varðar tilfinningar okkar viðhorf og framkvæmdir, og svo færum við það allt saman yfir á aðila sem hafa ekki hugmynd um hvaðan á þá stendur veðrið og undrast hvaðan þessar samsæriskenningar gegn þeim spretta. Ég held að ef við erum heiðarleg við okkur sjálf þá verðum við að viðurkenna að í einn eða annan tíma beitum við þessum aðferðum sem þó skaða og forða okkur frá því að horfast í augu við okkar eigin annmarka.

Ég upplifði fyrir ekki svo löngu svona yfirfærslu á tilfinningum í nokkur skipti frá manneskju sem ég hafði nýlega kynnst og það vakti forvitni mína og áhuga á málefninu þannig að ég fór að kynna mér betur hvernig á þessu gæti staðið.

Komst að því að þetta fyrirbæri hefur verið rannsakað talsvert og er í raun svolítið merkilegt fyrir þær sakir að á bak við svona yfirfærslur geta legið nokkrar mismunandi ástæður. 

Ein skýringin er sú að yfirfærslan (projection) sé aðeins vörn egósins sem ver sig þannig með því að neita tilvist sinni í sjálfum sér og rekur eiginleika sína þannig til annarra. Til dæmis, þar sem einelti á sér stað gæti verið að varnarleysi þess sem eineltinu beitir sé sett yfir á þann sem fyrir eineltinu verður og hann sakaður um hvatir eða tilfinningar sem gerandinn sjálfur býr yfir en ekki fórnarlambið. 

Freud taldi að í yfirfærslu væri brugðist við hugsunum, hvötum, löngunum og tilfinningum sem ekki væri hægt að sætta sig við sem sínar eigin og þær þannig yfirfærðar á annan aðila. Semsagt því sem sjálfið okkar hafnar að hafa í eigin fari er sett yfir á aðra.

Þetta finnst mér alveg getað passað þar sem ég veit að við sjáum ekki í fari annarra það sem við þekkjum ekki sjálf í okkar eigin fari hvort sem við erum að gera okkur grein fyrir því eða ekki. (Hvernig á ég að þekkja eitthvað í öðrum ef ég veit ekki hvað það er sem ég upplifi eða sé)

Þessir varnarhættir okkar hafa tilhneigingu til að koma fram hjá okkur þegar við eigum í tilvistarkreppu eða krísu í lífinu en er oftar að finna í narsissistískum persónum eða hjá þeim sem eru með jaðarpersónuleika.

Carl Jung taldi að óviðunandi hlutar persónuleikans sem táknað er með Shadow archetype væru sérstaklega líklegir til að valda yfirfærslum, bæði í smáum stíl og stórum. 

Sálfræðileg yfirfærsla var ein af þeim læknisfræðilegum skýringum sem notaðar voru til að skýra hegðun barna við Salem árið 1692 og sagnfræðingurinn John Demos fullyrðir að einkenni  táninganna sem þjáðust þar hafi stafað af yfirfærslu á bældri árásargirni (merkileg saga sem þú ættir að gúggla ef þú þekkir hana ekki)

Semsagt til að einfalda þetta þá er það gjarnan þannig að ásakanir eins og um persónu þína,galla þína, ásökun um framhjáhöld og fleira eru yfirfærðar á þig, þannig að það sem  þú gerir ásakar þú aðra um og ef þú ert ásakaður um ósanngirni þá snýrðu því við á hinn aðilann og sleppir þar með að taka ábyrgð á samviskubiti þínu og tilvist.

Í jákvæðara ljósi getur sjúklingur td stundum varpað tilfinningum vonar sinnar á meðferðaraðilann, trúarleiðtogann eða Guð svo dæmi séu tekin, og ætlast sjúklingurinn þá til að viðkomandi aðilar leysi úr málefnum hans.

Í daglegu lífi og í samböndum manna á milli verður yfirfærsla töluvert algeng og veldur oft misskilningi og togstreitu. 

Í samböndum þar sem mikið er um andlegt ofbeldi t.d. er makinn oft ásakaður um hluti sem tilheyra hinum aðilanum eins og ef að eiginkonunni finnst vinnufélagi sinn mjög kynþokkafullur t.d þá ræðst hún á manninn sinn ef að hann minnist á vinnufélaga sinn af gagnstæðu kyni og ásakar hann um að vera hrifinn af viðkomandi og færir þannig sínar eigin hugsanir/tilfinningar yfir á hann.

Maður sem að efast um sína karlmennsku hæðist oft að öðrum mönnum og segir þá hegða sér eins og konur.

Narsisstar beita yfirfærslum mjög gjarnan og þá er það yfirleitt þannig að sjálfstraust þeirra byggist á því hvernig aðrir sjá þá, og þeir neita því gjarnan fyrir neikvæða eiginleika sína og persónuleikabresti ásamt því að viðurkenna ekki mistök eða það sem þeim verður á í lífinu. Þetta er varnaryfirfærsla (projection)og hún getur orðið á köflum mjög hávær og árásargjörn.

 Síðan getum við skoðað okkur sjálf og séð dæmi um það hvenær við beitum yfirfærslum þegar við tölum um aðra eins og þegar við segjum

 “Hann/hún hatar mig!” sem oftar en ekki byggist á því að okkur einfaldlega líkar ekki við eitthvað í fari þess sem um er rætt en gerum okkur ekki grein fyrir því en yfirfærum okkar eigin tilfinningar yfir á hinn aðilann.

“Guð minn góður hvað hún er feit/ljót og drusluleg !” Það er frekar algengt að við konur verðum hálfgerð hex þegar við tölum um aðrar konur og oft vegna þess að við finnum fyrir minnimáttarkennd gagnvart þeim sem er ekkert annað en yfirfærsla.

Mjög oft finnum við fyrir spennu og kvíða í kringum fólk sem er yfirleitt byggt á því hvernig við lítum á okkur sjálf og vanlíðan okkar er oftast sprottin af lélegri sjálfsmynd okkar en vörnin okkar er að við skellum skuldinni á aðra.

 “Ef ég get þetta þá getur hann/hún það einnig.”
þó að þetta eigi að hvetja okkur til dáða í flestum kringumstæðum eins og í auglýsingum þar sem aðilar ná ótrúlegum árangri á hinum ýmsu sviðum og enda auglýsinguna yfirleitt á því að segja " Ef ég get þetta þá getur þú það líka" Þarna er ekki verið að gera greinamun á getu einstaklingsins heldur verið að koma frá sjálfum sér og eigin getu eingöngu. Svona aðstæður þar sem geta og hugsun annarra er ekki á þínu færi geta valdið þér vanlíðan. 

Foreldrar beita oft yfirfærslu í formi þess að vija að börnin sín mennti sig vegna þess að þeir gátu það ekki, nái árangri í lífinu vegna þess að þeim öðlaðist það ekki, vilja að þeir verði læknar, lögfræðingar eða hvað það nú er vegna þess að þeir vildu ná þessum árangri  sjálfir. Þeir ýta börnunum út í hvað sem er án þess að huga að því að börnin þeirra eru einstaklingar með sinn eigin vilja og eigin getu óháð vilja foreldranna, og því verða vonbrigðin oft mikil hjá bæði foreldrinu og barninu þegar illa tekst til í þessum efnum.

En hvað er svo aðal vandamálið við yfirfærsluna? Er hún ekki bara góð þar sem hún forðar okkur oft frá sársauka okkar og við gefum okkur pásu með því að setja okkar óöryggi og varnarmekkanisma yfir á aðra eða hvað, er þetta svona einfalt og jákvætt?

Gallinn á yfirfærslunni getur í sumum tilfellum haft frekar neikvæðar afleiðingar og kallað á frekar narsisska eiginleika. Eiginleika eins og að okkur finnist við vera yfir aðra hafin þar sem við sjáum bara alls enga galla í okkur, það eru bara hinir sem eru meingallaðir.

Í öðru lagi verður yfirfærslan stundum til þess að við ætlumst til of mikils af öðrum og sjáum varla það góða í fari þeirra vegna þess að við erum of upptekin af því að fylgjast með göllunum.

Í þriðja lagi þá veldur yfirfærlsan því að við horfumst ekki í augu við okkar tilfinningar, og á meðan við neitum fyrir þær þá yfirstígum við þær ekki heldur gröfum þær niður í skúffu sem er aldrei gott að gera. Það mun því miður koma sá tími að þú þarft að opna þá skúffu með tilheyrandi erfiðleikum.

En hvað er til ráða ef við finnum okkur á þessum stöðum yfirfærslunnar og tilfinningaflóttans?

Kannski er verkefnið helst fólgið í meðvitund um tilfinningar okkar og hvenær okkar eigin varnarviðbrögð fara í gang í kringum aðra einstaklinga og aðstæður lífsins.

Oft er gott að spegla uppgötvanir sínar með fagaðila og fá aðstoð til að sjá hvar skóinn kreppir hjá okkur, og lagt okkur svo fram við að innleiða nýja hegðun og meðvitund um hvenær við beitum yfirfærslunni. (Hvað þú segir um aðra og hvað þú hugsar um aðra)

Ég vona að þessi samantekt hjálpi lesendum mínum til að átta sig á eigin yfirfærslum og verði jafnvel til þess að þeir skoði sjálfa sig hvað málefnið varðar því að ekki er gott að loka sig inni í skápum og skúffum þegar kemur að tilfinningum okkar.

En jákvæða yfirfærslan mín að þessu sinni er að kveðja ykkur með því að segja ykkur hversu einstök, frábær og æðisleg þið eruð öll ;)

Og ef þú þarft speglun á þína yfirfærslu þá er ég einungis einni tímapöntun í burtu frá þér.

Þar til næst elskurnar

xoxo

Ykkar Linda

[e-mail]

tel:[phone]